Najnowsze artykuły
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński25
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Eustachy Czekalski
3
6,2/10
Pisze książki: literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,2/10średnia ocena książek autora
10 przeczytało książki autora
18 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Czarodziejskie skrzypce. Opowieść o Henryku Wieniawskim
Eustachy Czekalski
6,3 z 3 ocen
19 czytelników 2 opinie
1961
Najnowsze opinie o książkach autora
Czarodziejskie skrzypce. Opowieść o Henryku Wieniawskim Eustachy Czekalski
6,3
Kupiłam "Czarodziejskie skrzypce" w antykwariacie za symboliczną złotówkę. Przyznam, że początkowo bardziej zainteresowały mnie ilustracje Antoniego Uniechowskiego, który (wraz z Marcinem Szancerem) niezmienne kojarzy mi się z książkami czytanymi w dzieciństwie.
Gdy w domu zaczęłam przerzucać kartki z tekstem, szybko okazało się, że treść jest równie ciekawa jak grafika. Nawet nie zauważyłam, kiedy utonęłam w tej interesującej opowieści biograficznej.
Autor przedstawia losy Henryka Wieniawskiego od dzieciństwa po śmierć. Barwnie opowiada o jego relacjach z braćmi, zwłaszcza z Józefem, który był uznanym pianistą, z matką i nauczycielami, z żoną i kochankami.
Droga skrzypka do międzynarodowej sławy i bogactwa usiana jest różnymi niespodziankami, zarówno przyjemnymi, jak i bolesnymi. Do tych drugich należy choroba i skłonność do hazardu.
"Czarodziejskie skrzypce" to nie tylko biograficzna opowieść. To również żywiołowy i ciekawy portret europejskiego społeczeństwa w XIX wieku - poznajemy życie i obyczajowość arystokracji, szlachty, polityków i artystów. Na tym tle szczególnie wyróżniają się kontakty Wieniawskiego z innymi muzykami epoki (m.in. Chopinem, Lisztem, Musorgskim) oraz z pisarzami i działaczami polskimi, którzy udali się na Wielką Emigrację.
Całość napisana jest barwnie, plastycznie, gawędziarskim stylem. Momentami może styl ten nieco trąci myszką, ale ma to swój niepowtarzalny urok.