Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doskonale pamiętam kiedy rok temu skończyłem czytać wspomnienia o Ryśku Riedlu, które zawarte były w pierwszym tomie wspomnień poświęconych jego osobie. Mimo tego,że książka okazała się być dokładnie tym czego jako wieloletni fan Ryśka oczekiwałem i czego tak naprawdę pragnąłem, nie udało mi się napisać o niej nic sensownego. Bo przecież co tu można napisać, trzeba ja po prostu przeczytać, i tak oto moja opinia na temat pierwszego tomu zamknęła się w dwóch, trzech zdaniach. Dzisiaj kiedy siadam do napisania recenzji drugiego tomu uświadamiam sobie,że jest podobnie można by to zamknąć w jednym zdaniu. Jest to coś pięknego, tak naprawdę wszystko co tutaj napiszę tyczy się obu tomów tych opowieści. Na przestrzeni kilku lat nie pamiętam, aby jakkolwiek książka wzbudziła we mnie taki wachlarz emocji. Poprzez rozbawienie,zadumę po wzruszenie. Chociaż od śmierci Ryszarda Riedla minęło już ponad dwadzieścia sześć lat to jest on nadal żywy w utworach, które tworzył. Podobna atmosferę wyczuwam tutaj. Ten kto szuka w tych pozycjach debaty na temat poziomu poszczególnych albumów, koncertów i innego dorobku Ryszarda Riedla i zespołu Dżem tutaj tego nie znajdzie. Poza tym komu to w takich książkach potrzebne?. Zresztą dorobek Ryśka i jego talent są rzeczą niepodważalna. Dla mnie osobiście Riedel jest zdecydowanym numerem jeden jeśli chodzi o naszą rodzimą scenę . Powiem więcej nie ma na świecie wokalisty o równie niesamowitym feelingu . Wielki tekściarz i artysta a przy tym normalny człowiek jak my. Nigdy się nie wywyższał dla każdego z fanów zawsze znalazł czas. Każde z tych wspomnień jest wyjątkowe. Wyraziste i szczere Doskonale widać,że autor dał swoim rozmówca pełna swobodę wypowiedzi opowieści nie zawierają ni grama lukru. Wypełnione są po brzegi bardzo barwnymi opowieściami . Autorzy wspomnień dzielą się z nami najbardziej intymnymi wspomnieniami związanymi z legendarnym wokalista Dżemu. Znajdziecie tutaj wiele okazji do uśmiechu. Autor w jednym z wywiadów wspominał,że napisał te książki, aby w pewnym sensie przegonić czarna legendę Ryszarda Riedla. W ugruntowanie tej czarnej legendy nie bagatelny wpływ miał film fabularny pt” Skazany na bluesa”choć przywrócił Riedla do świadomości wielu ludzi to paradoksalnie zaszkodził jego wizerunkowi, tę opinię widać wśród rozmówców znacznie bardziej niż w pierwszym tomie. Muszę powiedzieć , że zgadzam się z tym film ten nie ukazuję tego co w Ryśku było najważniejsze niesamowitego talentu i miłości do muzyki choć nie tylko do muzyki a sztuki w ogóle. Czy kiedykolwiek na naszej scenie pojawi się artysta takiego formatu jak Rysiek. Powiem szczerzę ja nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić. Zastanawiam się jednocześnie czy Ryszard kiedykolwiek zostanie doceniony tak jak na to zasługuję. Będzie wymieniany na jednym wydechu razem z Niemenem,Grechuta czy Wodeckim. Łudzę się że kiedyś tak się stanie bo on na to zasługuję. Jednak wiem, że w świadomości ludzi Ryszard Riedel takie miejsce zajmuję, w mojej na pewno. Polecam oba tomy piękne książki