Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie roz­minę się chyba z prawdą, jeżeli stwier­dzę, że Anselm Grün to naj­sław­niej­szy benedyk­tyn na świecie. Szerzej znany głów­nie jako autor ponad 300 (!) książek o tematyce religij­nej prze­kładanych na 25 języków o łącznym nakładzie prze­kraczającym 14 milionów egzem­plarzy. Prywat­nie: skromny zakon­nik od wielu lat peł­niący obowiązki szafarza w opac­twie w Mun­ster­schwarzach. Jego kursy medytacyjne bazujące na psychoterapii, kon­tem­placji i poście uznawane są za nie­zwykle skuteczne. Przyj­rzyjmy się jed­nak bliżej samej książce. Autorem biografii jest Freddy Der­wahl, pisarz i dzien­nikarz nie­miecki. Naj­więk­szy roz­głos przyniosły mu biografia papieża Jana XXIII oraz podwójny por­tret: papieża Benedykta XVI i Hansa Kunga. Po tak nie­zwykłej postaci można spo­dziewać się dzieła ponad­przecięt­nego – i tak w istocie jest. Książka od samego początku imponuje spo­kojem, z jakim jest napisana. Autor związuje nas emocjonal­nie z młodym Wil­lim Grünem (imię sprzed święceń) i pozwala nam prze­żywać jego życie rok po roku. Biografia często zaskakuje! Bar­dzo rzadko Der­wahl wymienia suche fakty czy daty; próbuje raczej analizować je wraz z wpływem jaki wywierają one na życie zakon­nika. Z wiel­kim wyczuciem i czuło­ścią opisuje także rodzinę samego Anselma, wskazując przy tym na to, jak wielką rolę w kształ­towaniu młodego człowieka odgrywają rodzice, rodzeń­stwo, a nawet dalsi krewni. Anselm Grün. Jego życie to dla mnie przy­kład wzorowo napisanej biografii. Prócz życia samego zakon­nika znaj­dziemy w książce sporo infor­macji o tym, jak wygląda opac­two od środka, na jakich zasadach działa i na czym bazuje. Der­wahl nie boi się pod­jąć rów­nież trud­nych kwestii, takich jak relacja osób duchow­nych z płcią prze­ciwną czy zjawiska inten­syfikacji wystąpień z zakonu w kon­tek­ście ówczesnej i obec­nej sytuacji politycz­nej. Warto jesz­cze dodać, że książka jest pięk­nie wydana: twarda oprawa, szycie i wysokiej jako­ści papier, a na nim mnóstwo zdjęć z całego dotych­czasowego życia ojca Anselma, który zbliża się powoli do 70. roku życia. Może warto zapoznać się bliżej z jego osobą, póki jesz­cze jest okazja, by osobi­ście uścisnąć mu rękę. Gorąco polecam! [http://podsluch.wordpress.com Zapraszam!:)]