Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,Italia w VII wieku przed Chrystusem. Młoda kapłanka Ilian zostaje wypędzona ze swego ojczystego etruskiego miasta Alby i zmuszona do małżeństwa z latyńskim chłopem Faustulusem. Jej droga prowadzi do potężnej wyroczni w Delfach, w której zabiega o poparcie dla siebie i swoich synów Romulusa i Remusa. Ale wyrocznia nie daje nic za darmo, stawia warunki - aby wypełnić jeden z nich, Ilian udaje się do Egiptu, trafia w środek zażartej wody toczonej przez trzy ludy, w której najmniejszym z niebezpieczeństw jest utrata wolności..." Tekst z okładki Tanja Kinkel napisała swoje pierwsze opowiadanie w wieku ośmiu lat. Dziś germanistka po doktoracie należy do najpoczytniejszych autorek powieści historycznych, a jej książki zostały już przetłumaczone na dziewięć języków. Pierwsze wyróżnienie - Promocyjną Nagrodę Państwową Bawarii dla młodych pisarzy - otrzymała już w roku 1992. Stypendia twórcze zawiodły ją do Rzymu i Los Angeles. Ilian była niegdyś kapłanką do czasu, aż nie oznajmiła wszystkim, że jest w ciąży. Ojcem miał być jeden z ... bogów. Wzbudziło to powszechne wzburzenie i spowodowało, że dziewczyna straciła pełnioną funkcję. W ramach kary musiała także opuścić miasto i wyjść za mąż za chłopa Faustulusa. Było to dla niej wielkie upokorzenie. Na początku nie rozumieli się zbyt dobrze, jednak z czasem to się zmieniło. Urodziła mu dwóch synów - Romulusa i Remusa. W czasie ciąży odwiedzała ich wilczyca, która później także karmiła chłoców, gdyż matka nie miała mleka. Gdy dzieci były jeszcze małe postanowiła opuścić dom. Faustulusowi zostawiła tylko kartkę z wiadomością, ze wróci. Udała się do świątyni w Delfach, aby zmienić swoje przeznaczenie... Książka toczy się w VIIIw. przed narodzeniem Chrystusa. Fakty w książce zostały zmienione i mijają się z prawdą historyczną, jednak mi to za bardzo nie przeszkadzało. Dobrym posunięciem autorki było stworzenie fabuły z punktu widzenia Ilian, choć sama bohaterka irytowała mnie od samego początku. Dzieło może nie jest rewelacyjne pod względem fabuły i treści, jednak coś sprawiało, że nie mogłam się od niego oderwać. Nie posuwałam się zbyt szybko do przodu, czytałam wręcz nadzwyczaj wolno, jednak jakoś ukończyłam. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, jednak gdybym trafiła na kolejne jej dzieło dałabym mu szansę. ,,Synowie wilczycy" to doskonała pozycja dla osób lubujących się w okresie starożytności, które nie będą zwracały uwagi na nieścisłości historyczne. Moja ocena : 6,5/10