Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety książka pomimo niezwykle ciekawego tematu, ma liczne mankamenty.Narracja prowadzona jest teoretycznie chronologicznie, ale brak w niej w moim odczuciu uporządkowania. Czytelnik niewyrobiony w meandrach średniowiecznego Bliskiego Wschodu może bez trudu zagubić się w gąszczu faktów. Po drugie - ewidentnie brak konsultacji z arabistą i turkologiem (zarówno w oryginale, jak i w polskim tłumaczeniu). Wyliczę tylko kilka wpadek: termin saqaliba to dużo szerzej niż "niewolnicy chrześcijańscy" (s. 40),to osobna kasta dworska w wielu państwach muzułmańskich. Pisanie o "cesarzu ajjubidzkim" (s. 54) to również potężne nadużycie, a plądrowanie Bagdadu przez Mongołów opisywał kronikarz Ibn Kathir, a nie "Ibn Chatir" (s.65). Słynną podróż do Wielkiego Chana odbył Wilhelm z Rubruk (fr. Rubrouck),a nie "Wilhelm Roubrock" (s. 76),serce/centrum to qalb, a nie "galb" (s. 82). To tylko drobna część wpadek z książki, które obniżają jej wartość. Nakładają się na to mocne uproszczenia, które jednak dla pozycji popularnej są dopuszczalne. Podsumowując, po "Wojny mameluków" można sięgnąć, ale ze świadomością, że cytowanie tej pozycji jest ryzykowne. Jako wstępne źródło wiedzy - tak, ale dla wejścia w temat na serio odradzam.