Wyciągnijcie rękę do upadłego człowieka, żeby go podnieść, lub płaczcie nad nim gorzko, gdy ginie, ale nie znęcajcie się nad nim. Kochajcie ...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Iwan Gonczarow
5
1
6,8/10
Urodzony: 18.06.1812Zmarły: 27.09.1891
Gonczarow urodził się w bogatej rodzinie kupieckiej, jego ojciec handlował zbożem. Po ukończeniu Uniwersytetu Moskiewskiego w 1834 Gonczarow pracował 30 lat jako niższy urzędnik państwowy.
Jako pisarz debiutował w 1847 roku powieścią Zwyczajna historia (Обыкновенная история, wydanie polskie 1955),pokazującą konflikty między rosyjską szlachtą a warstwą kupiecką oraz romantyzmem i realizmem. W 1848 powstał naturalistyczny szkic psychologiczny Iwan Sawicz Podżabrin.
Między 1852 a 1855 Gonczarow podróżował po Anglii, Afryce i Japonii, skąd wrócił do Rosji przez Syberię jako sekretarz armirała Putianina. Jego podróżny dziennik, noszący tytuł Fregata „Pallada” (Фрегат „Паллада”) został wydany w 1858 roku. Pierwszy duży sukces literacki odniósł Gonczarow powieścią Obłomow (Обломов),wydaną w 1859 (wydanie polskie 1922). Los głównego jej bohatera został pokazany nie tylko jako rzeczywistość materialna, ale również duchowa, jako typowa rosyjska dusza. W powieści został pokazany narodowy charakter Rosjan. Główny bohater był przez wielu porównywany do Hamleta.
W 1867 roku Gonczarow odszedł na emeryturę i opublikował swoją ostatnią powieść Przepaść (Обрыв, 1952),historię rywalizacji trzech mężczyzn o serce jednej, tajemniczej kobiety. W utworze tym wyraźnie widać krytykę nihilizmu. Prócz tego Gonczarow pisał nowele, eseje i wspomnienia, które były wydane pośmiertnie w 1919 roku. Resztę życia spędził na samotnym podróżowaniu, porzuciwszy literaturę z powodu nadmiernej krytyki. Gonczarow nigdy się nie ożenił. Zmarł w Sankt Petersburgu.
Obecnie w mieście Ulianowsk (dawniej Symbirsk) działa muzeum Iwana Gonczarowa, zaś główna ulica miasta jest nazwana jego imieniem. W tym samym mieście urodzili się m.in. Włodzimierz Lenin i polski pisarz Paweł Jasienica.
Jako pisarz debiutował w 1847 roku powieścią Zwyczajna historia (Обыкновенная история, wydanie polskie 1955),pokazującą konflikty między rosyjską szlachtą a warstwą kupiecką oraz romantyzmem i realizmem. W 1848 powstał naturalistyczny szkic psychologiczny Iwan Sawicz Podżabrin.
Między 1852 a 1855 Gonczarow podróżował po Anglii, Afryce i Japonii, skąd wrócił do Rosji przez Syberię jako sekretarz armirała Putianina. Jego podróżny dziennik, noszący tytuł Fregata „Pallada” (Фрегат „Паллада”) został wydany w 1858 roku. Pierwszy duży sukces literacki odniósł Gonczarow powieścią Obłomow (Обломов),wydaną w 1859 (wydanie polskie 1922). Los głównego jej bohatera został pokazany nie tylko jako rzeczywistość materialna, ale również duchowa, jako typowa rosyjska dusza. W powieści został pokazany narodowy charakter Rosjan. Główny bohater był przez wielu porównywany do Hamleta.
W 1867 roku Gonczarow odszedł na emeryturę i opublikował swoją ostatnią powieść Przepaść (Обрыв, 1952),historię rywalizacji trzech mężczyzn o serce jednej, tajemniczej kobiety. W utworze tym wyraźnie widać krytykę nihilizmu. Prócz tego Gonczarow pisał nowele, eseje i wspomnienia, które były wydane pośmiertnie w 1919 roku. Resztę życia spędził na samotnym podróżowaniu, porzuciwszy literaturę z powodu nadmiernej krytyki. Gonczarow nigdy się nie ożenił. Zmarł w Sankt Petersburgu.
Obecnie w mieście Ulianowsk (dawniej Symbirsk) działa muzeum Iwana Gonczarowa, zaś główna ulica miasta jest nazwana jego imieniem. W tym samym mieście urodzili się m.in. Włodzimierz Lenin i polski pisarz Paweł Jasienica.
6,8/10średnia ocena książek autora
707 przeczytało książki autora
836 chce przeczytać książki autora
10fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Las wokoło niego i w jego duszy coraz gęstszy i ciemniejszy.Ścieżka zarasta coraz bardziej , jasna świadomość budzi się coraz rzadziej i tyl...
Las wokoło niego i w jego duszy coraz gęstszy i ciemniejszy.Ścieżka zarasta coraz bardziej , jasna świadomość budzi się coraz rzadziej i tylko na chwilę ożywia uśpione siły.Rozum i wola są od dawna spraliżowane i zdaje się, że na zawsze.
6 osób to lubiNamiętności! To dobre w poezji lub na scenie, gdzie spacerują aktorzy w pelerynach i z nożami, a potem zabici i zabójcy udają się razem na k...
Namiętności! To dobre w poezji lub na scenie, gdzie spacerują aktorzy w pelerynach i z nożami, a potem zabici i zabójcy udają się razem na kolację.
5 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Obłomow Iwan Gonczarow
7,4
Obłomow - tytułowy bohater to obżarciuch (wielbiciel tradycyjnej kuchni rosyjskiej) i leń, całymi dniami wylegujący się na kanapie (domyślam się, że twórca bajki o kocie Garfieldzie musiał się nim zainspirować) :D Jak dla mnie - takie trochę alter ego... Nie muszę chyba pisać, jakie problemy zdrowotne wywołuje ten tryb życia. Wyczuwa się coś w rodzaju depresji...
Pojawia się jego przyjaciel - Stolz i urocza Olga, na którą Obłomow zamienia ukochaną kanapę...
Książka bardzo rosyjska; choć akcja toczy się wolno momentami jest zabawnie. Polecam zwłaszcza w wersji dobrego audiobooka. Dla takich jak ja - ku refleksji, żeby nie przesadzili z tym obżarstwem i lenistwem.
Obłomow Iwan Gonczarow
7,4
Pięknie napisana epopeja obojętności i jakiejś niepohamowanej niemocy. Trudno mi się było pogodzić z niechęcią do życia głównego bohatera. w treści książki pojawił się cytat "porzućcie wszelką nadzieję" i to najlepiej pasowało do bohatera który mimo wszystkich wad był w moim odczuciu dobrym człowiekiem, którego dopadła niechęć do życia. Tylko trwanie.... Autor mial bardzo celne oko - mnóstwo ciekawych spostrzeżeń o życiu i wszystkim dookoła. Przepiękny język, jedynie małymi fragmentami to "smęcenie" miłosne mnie nużyło. Bardzo się cieszę że przeczytałem tę książkę.