![Tu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]](https://s.lubimyczytac.pl/upload/texts/20500/20558/20558_1715340025_grafika400x300.jpg)
Varia
13
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2023
2016
2014
2014
2014
2011Powiązane treści
Rocznik Fantastyczny 2023 Romuald Pawlak
Od Rocznika 2020 Ludzkość pokonała pierwszą globalną plagę, umieściła swoje kosmiczne oko w 2. punkcie Lagrange'a, sprowadziła pierwotną materię Układu Słonecznego na trzecią skałę od Sol. Nowa Fantastyka trwa. Fandom rośnie w siłę. Drogą kupna trafił w moje ręce Rocznik 2023 i... deja vu. Jeśli dwa razy to już tradycja, to mamy w R2023 także blok opowiadań, publicystykę razy 3 i Komiks. I tak jak poprzednio komiks jest spox, za to opowiadania znowu są na bezdechu końcówek. Nie wszystkie uczciwie przyznaję, ale większość to historie opowiedzianych pomysłów, które sprawnie się rozwijają i kończą cięciem alboteż zanikiem. Wyróżnienie należy się jednak kronice Albertów, czyli hołdowi dla „The Right Animal Staff". Dobry klimat „Czarnego światła" jest bliski trylogii lunarnej McDonalda z brakiem zakończenia. Odlotowe „Slow life" byłoby takim jeszcze bardziej na modłę „Diaspory" Eagana, gdyby i w tym przypadku zakończenie nie poległo na uśmierceniu bytu, który bohaterem tej opowieści nie był. Podsumowując opowiadaniową część R2023 mamy znowu przesterowanie na fantazy (splątanie z NF?),interesujące zamysły i rzemiechę średniej jakości. Publicystyka w R2023 przynosi nam dobry, przyciągający uwagę tekst o pochodzeniu najbardziej rozpoznawalnej maski buntu. Jest też nieco o archeologii w fantastyce, ale po łebkach, bo jak mniemam z racji ograniczonego miejsca zapewne (jednakowoż „Wieczna wojna" Haldemana archeologią nie jest, bo gdyby była, to byłby nią także „Powrót z gwiazd" Lema). Truskawką na torcie jest w R2023 drugi odcinek serialu Tfurcy vs Fandom. Po pierwsze primo - cytowane statystyki spadku % udziału Fantastyki w rynku. IMHO, to nie mniej mamy na nim Fantastyki, tylko więcej w innych nurtach i stąd zjazd o 4%. Po drugie primo - Tfurcy okopali się głębiej, jak moskale pod Donbasem i siedzą w dogholach (dziury w ścianach okopów o pojemności jednej sztuki sołdata). Fandom się organizuje (Horda) i różnicuje gatunkowo (weird, horror, noir, thriller, LGBT...),ale cierpi też niestety na ebookową/ezinową/wszelkiej maści -logii inflację. Znane nazwiska Fantastyki zaczęły transmutację w nazwiska, które chcą być znane w mainstreamie i okolicach. Po trzecie primo - w polskiej fantastyce mamy powrót do przeszłości, bo zalewa nas tsunami z zachodu anglosaskiego. No brakuje tu tylko jeszcze biadolenia o naszej dumie narodowej, o wyprzedaży polskiego czytelnika, itp. itd. Nic o takiej-sobie jakości, żeby nie obrazić nikogo - miernocie tego, co nas wręcz zalewa i dlaczego są to całki n-tego stopnia po zdolnościach poznawczych czytelników tudzież łatwizna pisania fantazy. I na koniec po wypisaniu (prawie) całej źółci przedstawiam stanowcze żądanie przykładania się redaktorów, nadredaktorów, tajnych radców i innych składających tajne komplety. Otóż żądam porządnej, dokładnej redakcji i korekty tekstów. Nam czytelnikom należy się, jak wiadomo-komu zupa, ta odrobina szacunku w tekstach poprawnych stylem i formami/odmianami słów. R2030 w kilkunastu miejscach ten szacunek wystawia na próbę naszej dobrej woli.Zima mej duszy Marcin Pągowski
„ZEŚLĘ MEGO SYNA, KTÓRY ODKUPI GRZECHY WYBRANEGO LUDU”. Jedyny nie przewidział jednak, że syn zbuntuje się i zrobi wszystko, by plan ojca się nie powiódł. Trzykrotnie przeklęty wędruje po ziemi, podjudza heretyków, wspomaga konflikty zbrojne, deprawuje niewiasty. Jest świetnym szermierzem, znakomitym malarzem i filozofem, perfekcyjnym kochankiem i... nie może umrzeć. Po wiekach tułaczki przestał odczuwać jakiekolwiek uczucia – nawet nienawiść stała się mniej niszczycielska, gdy zauważył, że jego działania tak naprawdę są zbędne, gdyż wyznawcy Jedynego same się zwalczają, a herezja i grzechy kwitną w najlepsze. Historia porywa barwnością przedstawionych postaci. Sam Hedaard przypomina trochę Geralta z Rivii i żyje jakby na przekór przeznaczeniu. Gdy trzeba, zwalcza potwory, innym razem prowadzi do boju wielką armię lub rozsiewa na książęcym dworze sieć intryg. Zawsze dąży do obranego przez siebie celu, nie bacząc na koszta. No i oczywiście, wszystkie niewiasty go uwielbiają, a nawet jeśli nie, to i tak gotowe są dla niego pozbyć się wianuszka. Mimo tej łączącej je cechy, bardzo różnią się od siebie charakterami i każdą kierują inne motywy. "Zima mej duszy" to nie powieść, jak mogłoby się wydawać po zajawce z okładki. Na książkę składają się trzy opowiadania, dziejące się w przeróżnych miejscach i czasie. Sam Hedaard pełni też w nich różne role życiowe, zawsze jednak dąży do obalenia swego Ojca. Z jednej strony to dobrze, że możemy poznać go w różnych sytuacjach, prześledzić choć w części losy jego strasznie długiego żywota. A jednak... Łatwo się w tym pogubić. Postacie mienią się niczym w kalejdoskopie, trudno spamiętać gdzie, kto, co i dlaczego. Brakuje jakiegokolwiek łącznika, jakiegoś krótkiego „w innym miejscu, ileś lat później”. W obecnym kształcie opowiadania urywają się dość nagle i ma się wrażenie, że w następnym może będzie choć słówko wyjaśnienia. Niestety. Podczas lektury uruchamia się mnóstwo skojarzeń – jak choćby wspomniany już Geralt z Rivii. W środkowym opowiadaniu opis bitwy przypomina bardzo te sienkiewiczowskie, a przy ostatnim z opowiadań cały czas miałam w głowie Mordimera Madderdina. Appendix przywołuje zaś Robin Hooda i niezmiennie kojarzone z nim turnieje łucznicze. Myślę, że uważnych Czytelnik odnajdzie jeszcze całe mnóstwo podobnych odniesień, a także będzie mógł pozachwycać się przepiękną stylizacją na dawny język. Choć "Zima mej duszy" odrobinę mnie rozczarowała, to jednak wydaje mi się, że warto ją przeczytać.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
