Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oczywiście nostalgiczne– acz siłą rzeczy mocno idealizujące ziemiańską przeszłość - wspomnienia z dworu Dereszewicze na wzgórzu nad Prypecią, hen niedaleko Czarnobyla. Wiosną rozciągał się – jak pisze Autor - niesamowity widok na ciągnące się po horyzont rzeczne rozlewiska. Ależ tam musiało być wtedy ptactwa - Biebrza przy tym wysiada! – na które jednak wówczas polowano, a nie „birdwatchingowano”… Rzecz nawet nie tak bardzo pełna goryczy, jak można byłoby przypuszczać. Pisząc to w najgorszych latach PRL lat 40-50, Autor - ojciec słynnego historyka - mógł się przynajmniej oderwać od tamtej beznadziejnej rzeczywistości i przenieść się choć duchem w lepsze (dla siebie) czasy. Inna rzecz, że w takiej sytuacji psychologicznej żadnej głębszej refleksji nad swym odchodzącym w niebyt środowiskiem nie mógł tu raczej wykazać. I nie tylko chodzi o zrozumiałą „tam i wtedy” pasję myśliwską, trochę jak dla mnie zbyt obszerną. Ale i nie ujawnił – po pół wieku (!) sprawy romansu swej siostry z rosyjskim gubernatorem Mińska, który przypłaciła ona samobójstwem. Można tylko domniemywać, że wina leżała także - jeśli nie wyłącznie - po stronie polskiej społeczności, a konkretnie własnego ”lepszego środowiska”, które takiej podwójnej „zdrady” (była żoną innego polskiego ziemianina) nie wybaczyło….