Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przejmująca lektura. Pod wieloma względami podobna do opowiadań Szałomowa, Sołżenicyna czy Herlinga-Grudzińskiego, a jednak bliższa naszym czasom i przez to bardziej oddziałująca na świadomość. Fakt, że książka została napisana na zwitkach papieru toaletowego, które Bobby Sands przemycał jako więzienny gryps ukryty we własnym ciele nadaje jej wymiaru nie tylko literackiego, lecz czyni ją namacalnym świadectwem historii. Największe wrażenie wywarły na mnie opisy przyrody, nie dlatego że obfitują w niezwykłe metafory, lecz dlatego że -w odróżnieniu od pisarskich fajerwerków- w tym przypadku mamy opis przyrody ograniczony do widoku z jednego więziennego okna. Opisywane przez Bobby'ego ptaki, gwiazdy czy śnieg pozwalają nam odczuć namiastkę stanu w jakim się znajdował.