Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytelnik poznaje losy Kleopatry (z rodu Ptolemeuszów, oznaczającego „chwała jej przodkom”),począwszy od dzieciństwa, pod rządami ojca, który potem został obalony przez swoje starsze córki. Aby móc utrzymać dla niej tron, zwrócił się o pomoc do Rzymu. Po jego śmierci Kleopatra została królową Egiptu, poślubiając swojego młodszego brata, Ptolemeusza XIII. W międzyczasie dochodzi do jej spotkania z sporo starszym od niej Juliuszem Cezarem, co zapoczątkowało długotrwały romans. A usłyszała już o tym imperatorze w wieku 7 lat, kiedy Rzym wzrósł w potęgę i chciał inne kraje zamienić w swoje prowincje, bo według Cezara takie było prawo. Jaki portret władczyni wyłania się z kart tej powieści? Przede wszystkim królowej, która czyniła wiele, by utrzymać swoje dziedzictwo i zachować potęgę Egiptu, nigdy nie zapomina, jaka jest stawka gry. Miała kilka zaufanych przyjaciół, kochała, nienawidziła, została zdradzona i zraniona. Potrafiła przezwyciężyć swój strach przed wodą, była widzem potwornego spektaklu. Wcześnie zrozumiała, że niezamężna kobieta też może sprawować władzę, jeśli ma pieniądze; zawsze zaradna. „Od najwcześniejszych lat otacza mnie morze kłamstw. Ale ja umiem pływać.” W moim odczuciu pisarka w tym tomie bardzo skupiła się na relacji Kleopatry z Juliuszem Cezarem. Pociągał ją, kochała go i była mu wierna, została jego kochanką, dzięki niemu poznała jak wiele znaczy krótka chwila i jak bardzo jest ulotna. Urodziła mu syna. Tym związkiem prowokowali Rzym. Aż pewnego dnia „zbrodnia, zbrodnia…”, niepojęte dla Kleopatry stało się faktem, powrót do „obcego” domu, wielkie niespełnione oczekiwania. Potem przez zranione poczucie dumy podjęła decyzję, która przysporzyła jej wiele smutku. Jest to powieść naładowana szczegółowymi opisami miejsc, osób, powiązań polityczno-rodzinnych, z bardzo wieloma bohaterami- to bardzo historyczna i zarazem trochę ciężka lektura. Chyba jednak największym mankamentem jest to, że nie wywołuje większych emocji w związku z poczynaniami Kleopatry, czy jej losem, a na to też liczyłam. Lektura oferuje historyczny przekrój: od egipskich obyczajów (piramidy, małżeństwa rodzeństwa, eunuchowie, Aleksander Wielki jako niedościgniony władca w sarkofagu),do wzburzenia ludu podczas nieobecności faraona, przejęcia tronu przez niepohamowane ambicje, kryzysy (głód i zamieszki),politykę kontaktów z Rzymem, aż do krwawych i śmiertelnych widowisk rzymskim, triumfów kojarzonymi z konsulem imperatorem Cezarem. Powieść mogę polecić fanom dopracowanych historycznie powieści, z pewnością przekazuje wiele wiedzy, aczkolwiek za mało emocji by rzec, że to rewelacyjna lektura. To obraz silnej władczyni, kobiety interesu, ale która też ulegała swojemu sercu.