Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapewne niewiele osób słyszało o tej książce tak jak ja. Trafiła w moje ręce przypadkiem. Jest to inna książka niż te jakie do tej pory się u mnie pojawiały. Przyznam szczerze, że zachęcona małymi rozmiarami książki postanowiłam poznać historię Sabiny i jej rodziny. Książka, gdzie narratorem jest Gertraud Sander, opowiada o prawdziwych wydarzeniach jakie dotknęły ją i jej rodzinę. Jak większość, prowadzili zwykłe życie do czasu gdy okazało się, że córka Sabina jest śmiertelnie chora. Jak poradzić sobie z chorobą córki? Jak przyjąć do świadomości to, że musi odejść? Na te pytania znajdziecie odpowiedź właśnie w tej książce. Autorka ukazuje swoje zmagania i trudy, które jej towarzyszą co dnia, opisuje jak w piękny sposób spędza ostatnie chwile z córką. Historia ta została ukazana oczami matki, osoby której choroba własnych dzieci dotyka zawsze najbardziej.Ciężko czyta się takie książki. Wydaje mi się, że osoby, których nigdy podoba sytuacja nie dotknęła, nie zdają sobie sprawy jakie są to ciężkie przeżycia i jak wiele osób wokół nas musi się z nimi zmagać. Choroba dotyka nie tylko jednej osoby, ona odbija swoje piętno na całej rodzinie. Autorka bez taryfy ulgowej opowiada o chorobie córki. Podświadomie gdzieś tli się jeszcze nadzieja,że może jednak nie musi zakończyć się to śmiercią. Zostaje ona jednak często brutalnie odbierana. Książka uświadamia nam, że śmiertelnie chore dzieci są bardzo świadome tego co ich spotka. Tak było przypadku Sabiny, wiedziała kiedy umrze, co dla nas, ludzi którzy patrzą na to z boku jest niepojęte. Czy warto przeczytać tą książkę? Jeśli jesteście gotowi na taką historię, gdzie nie ma happy endu a świat nie jest przedstawiony w kolorowych barwach to myślę, że warto. Po przeczytaniu na pewno inaczej zaczniecie patrzeć na osoby, które zmagają się z takimi problemami.