Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkowa intryga roku? Dla mnie to niewątpliwie ta od Mai Haber. „Naila z Latającej Doliny” to moje pierwsze spotkanie z autorką i jestem bardzo na tak! Przez urokliwą okładkę nastawiłam się na książkę skierowaną do młodszego czytelnika, więc tym bardziej byłam zaskoczona, gdy już dotarłam do ostatniej strony. Ale od początku… Naila żyje w świecie, w którym trwa odwieczna wojna między plemionami Talingów i Sigvarów, a dobiegnie ona końca, gdy zostanie tylko jedno z nich. Tak było od początków ich istnienia, z chwilą przybycia Smoczego Jaja i wyklucia się Smoczych Matek. Dziewczyna od pięciu lat mieszka w Latającej Dolinie. Nie pamięta nic sprzed tego okresu, nie rozumie, dlaczego opiekunka zmusza ją do ukrywania się pod woalką, kim jest, ani skąd pochodzi. W tym samym czasie trwają poszukiwania Anashiri – dziewczyny, będącej przyszłością plemienia Talingów. Po latach dorastania na cesarskim dworze, u boku księcia i jego Zaprzysiężonego Brata, pewnej nocy zniknęła bez śladu. Jedno niefortunne zdarzenie przewraca świat Naili do góry nogami. A może wręcz przeciwnie? Początkowo w tej książce nie widziałam nic nadzwyczajnego. Ot, ciekawa, dobrze poprowadzona opowieść o kobiecie, która cierpi na całkowitą amnezję. Zresztą od początku można się domyślić, kim owa Naila jest. Jednak gdy pojawiają się kłopoty, książka zaczyna wciągać i bardzo mocno zaskakiwać. Opowieść prowadzona jest dwutorowo – z perspektywy bieżących wydarzeń oraz w postaci retrospekcji, w których towarzyszymy dorastającej Anashiri od jej pojawienia się na dworze w wieku 5 lat. Okazało się to bardzo dobrą decyzją w przypadku rozwoju fabuły. To, co jednak najbardziej spodobało mi się w tej historii, to intryga tak dobrze wykreowana i poprowadzona, że nie ma szansy wpaść na rozwiązanie wcześniej, niż zaplanowała to odkryć Maja. Chwila, gdy właśnie do mnie dotarło to, co tu się dzieje, była jak wybuch supernowej! I jeszcze jej sposób pisania o uczuciach… Jest tak piękny i sugestywny, że po prostu współodczuwa się emocje bohaterów i przeżywa wraz z nimi. A rozpacz, wewnętrzne rozdarcie i ból są wręcz namacalne. Ostateczna rozgrywka ukazana ze swymi blaskami i cieniami, rozłożona na kilka rozdziałów daje prawdziwą satysfakcję, a finał… Nie ma opcji, żeby go przewidzieć! Totalne zaskoczenie! I zapewne nie dla wszystkich pożądane. Osobiście życzyłabym sobie nieco innego. Warto jednak zwrócić uwagę na posłowie. Azjatycki klimat, wieczna wojna, wieczna zemsta, walka o władzę, szpiegostwo, infiltracja, mistyczne Gori, porywy serca, niespodziewani bohaterowie, których się uwielbia… niewiarygodne, że to wszystko zmieściło się na 510 stronach! Życzę sobie więcej takich książek na polskim rynku.