Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Debiutancka powieść napisana w 1999 roku przez dzwudziestojednoletniego studenta. Przeczytałam ją lata temu, wkróce po wydaniu i wtedy zrobiła na mnie większe wrażenie. Pewnie dlatego, iż autor był niewiele starszy ode mnie. Powieść zaczyna się od morderstwa. Główny bohater, James zabija żonę. Byli małżeństwem od 45 lat. James wogóle tego nie żałuje, jest z siebie bardzo zadowolony i książka opisuje zdarzenia sprzed 45-50 laty, których konsekwencją było to morderstwo. Akcja rozgrywa się w Anglii, Kornwalii, Pradze i Francji. Tak, wszyscy bohaterowie, to śmietanka towarzyska ze starych rodzin, o których chętnie rozpisują się brukowce. Bohaterowie żyją w pełnym konwenansów, powierzchownym świecie spotkań towarzyskich, koncertów charytatywnych, wakacji w willi w Biarritz... Młodziutki James poznaje Ellę, która niestety jest zaręczona, ale romans się rozwija. W tle mamy smutną historię babki Elli i 'fatum' wiszące nad jej rodziną. Wciągająca historia, ale niestety miejscami przegadana. Narracja jest pierwszoosobowa, i autor czasem wpada w jej pułapkę: powtórzenia, niewiele wnoszące opisy, wylewanie na papier uczuć w stylu: `drogi pamiętniku, jaki ja byłem wspaniały i jak ja cierpiałem`. Podsumowując, książka niezła, ale do arcydzieła jej dużo brakuję. p.s. Jakiś brytyjski krytyk lata temu podobno skwitował ten debiut: `autor powinien raczej popełnić samobójstwo, niż ją napisać`. Aż tak daleko bym się nie posunęła w mojej krytyce ;)