Naruki Nagakawa

Mój problem z Serią z Żurawiem: albo są to całkiem dobre czytadła ("Perfekcyjny świat...", "Kwiat wiśni..."),albo człowiek ma ochotę tłuc książką w ścianę - no bo wiadomo, że nie głową w biurko. Początek jest bardzo obiecujący, pierwsze dwie historie mają swoją dynamikę i fajne bohaterki, ale niestety z czasem ludzie ustępują miejsca kotom i robi się dość nudno i banalnie. Po jaki grzyb bawić się w nieznośnie naiwne i infantylne antropomorfizowanie kotów, skoro można oddać głos kobiecym bohaterkom, które mają intrygujące, ciekawe historie? Dobrze, no jest tradycyjna japońska opowiastka o narodzinach pokory i ciężkiej pracy, ale jest też zasługująca na więcej miejsca opowieść o tym, jak można nie udźwignąć ciężaru ambicji i oczekiwań, jak można przeżywać stratę i powoli wychodzić z żałoby. Ale nie, mamy nieledwie feudalny świat kotów (dziedziczenie terytorium? wtf?!) Poproszę więcej miejsca dla ludzi, a mniej dla kociego harlequina.