Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całkiem niezła książka. Fajnie, że pojawiają się pozycje na ten temat, tak jakby tłumaczące społeczeństwu, że aseksualność istnieje, to nie choroba ani trauma, że osoby aseksualne nie są wybrakowane (broken) i nie wymagają leczenia / naprawiania. Wprawdzie asy nie obrywają tyle, co inni nieheteronormatywni, przynajmniej w Polsce, ale to głównie dlatego, że nie wierzy się w nasze istnienie, poza tym wstrzemięźliwość seksualna idzie w parze z katolickimi wartościami, a Polska przecież wciąż jest krajem katolickim, nawet jeśli coraz mniej ludzi faktycznie uczęszcza do kościoła czy wierzy, więc mniej rzucamy się w oczy niż inni niehetero. Wiadomo, że książka odnosi się głównie do amerykańskich realiów, więc porusza też wątki nieistotne dla polskiego czytelnika, zawiera też liczne krótkie opowiadania / teksty, nie zawsze ciekawe, ale myślę, że jako całość wciąż wartościowe, pokazujące odmienne perspektywy i zróżnicowanie asów. Ważne jest podkreślenie, że osoby aseksualne nie są ludźmi w ogóle niezdolnymi do miłości, że też potrafią kochać innych, pragnąć bliskości, po prostu nie jest to bliskość erotyczna i w przypadku osób aromantycznych nie jest to miłość romantyczna, a platoniczna. Uważam to za ważne, gdyż ludzie niekiedy mają błędny obraz asów jako osób zimnych, nieczułych, niezdolnych do miłości czy jakichkolwiek uczuć. Ekspresja uczuć głębokiej przyjaźni czy miłości wśród asów różni się od normy, to częściowo może jednak wynikać z faktu, że ogólnie odsetek osób neuroróżnorodnych (nie neurotypowych, a więc np. z ADHD czy ze spektrum autyzmu) jest wyższy wśród osób nieheteronormatywnych, szczególnie jeśli chodzi właśnie o aseksualność, spektrum autyzmu i kwestie tożsamości płciowej (np. niebinarni). Czytałam po angielsku.