Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem bardzo rozczarowana tą książką - spodziewałam się biografii kulturowej, dostałam kiepsko napisane eseje o historii i rozwoju konkretnych miast w konkretnych epokach. Do końca nie byłam pewna, do jakiej tezy autor chce przekonać czytelnika: że miasta się zmieniają? Że miasta w swojej idei są niezmienne? Że miasta napędzają postęp? Oczywiście nasza miejska historia musi się zacząć na starożytnym Bliskim Wschodzie, ale dalej zapowiadało się już tylko lepiej. Autor porzuca bowiem europocentryczną perspektywę w opowieści o miastach, zabierając nas na wybrzeża Afryki, na Półwysep Arabski, do Indii i do Azji Południowo-Wschodniej. Miałam pewne zastrzeżenia co do tego, jakie zjawiska (handel, rozwój technologiczny, czas wolny, kultura miejska, nowe prądy myślowe i idee) wybrał autor w kontekście konkretnych miast, sprowadzając ich często wielowiekową historię do jednego konkretnego epizodu - aż ma się ochotę zapytać, dlaczego Londyn to tylko XIX wiek i giełda, a Bagdad to tylko handel i tylko w średniowieczu? Niestety, ani narracja, ani zawartość merytoryczna nie utrzymały ciężaru moich oczekiwań. Czuć tu trochę stereotypowego myślenia, oglądania miast z oddali i przez pryzmat pewnych kojarzonych z nimi elementów, ale niewiele więcej. Książkę skończyłam raczej znudzona monotonią wywodu.