Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja misja przeczytania książki z każdego kraju świata tym razem zabrała mnie do Singapuru. "Ministerstwo moralnej paniki" miałam przeczytać już dawno, ale jedyny egzemplarz* w akademickiej bibliotece był bardzo okupowany. W końcu udało mi się go jednak wypożyczyć. Amanda Lee Koe ma lekkie pióro. Podobnie jak wiele azjatyckich autorek pisze dość prosto, nie zasypuje czytelniczki opisami i skupia się na emocjach. Lubię taki styl, więc i u Singapurskiej pisarki przypadł mi do gustu. Jak większość zbiorów opowiadań "Ministerstwo" nie jest równe. Znalazły się tu teksty przewidywalne ("Karuzela i fort") i przekombinowane ("Czternaście zapisków z dziennika Marii Hertogh"). Większość opowiadań z tego zbioru jednak mi się podobała. Doceniam zwłaszcza jak autorka opisuje skomplikowane relacje międzyludzkie ("Alice, to ty musisz być środkiem własnego wrzechświata"),dojrzewania ("Pisklę") oraz problemy społeczne, jak np. klasowość ("Na dwa sposoby", "Pionek"). Moim ulubionym tekstem jest "Pralniomat", gdzie dostałam comfort read z kotami i niepokojącą historię o naukowej etyce w jednym. Cieszę się, że w końcu zapoznałam się z "Ministerstwem". To dobry, choć nie wybitny, zbiór, który dodatkowo nieco przybliżył mi wybrane singapurskie problemy społeczne. Takie Tajfuny lubię. P.S.: Szkoda, że do współczesnej literatury Tajfuny przeważnie nie dodają wstępów/posłowia. Sądzę, że omówienie kontekstów kulturowych wyszłoby wielu książkom na dobre. *Swojego nigdy nie kupiłam, bo wybitnie nie podobała mi się okładka (choć lubię różowy) — nie bijcie 😅 Zapowiedziana nowa wersja okładki jest o wiele ładniejsza!