Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik242
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Claire Messud
Źródło: http://www.soniadraga.pl
3
6,6/10
Pisze książki: literatura piękna
Urodzona: 08.10.1966
Claire Messud, powieściopisarka, której perfekcję określa się jako „niemal fenomenalną” („New York Times Book Review”),a literacką dojrzałość jako „przewyższającą większość pisarzy pokolenia”. ( „San Francisco Chronicle”).
Wśród licznych nagród przyznanych autorce na uwagę zasługuje Encore Award of the Society of Authors za The Last Life (1999). Powieść When the World Was Steady (1994) znalazła się wśród finalistów prestiżowego konkursu PEN/Faulkner Award. Messud została również nagrodzona przez Guggenheim fellowship. Dzieci cesarza w pięć dni po amerykańskiej premierze trafiły na drugie miejsce listy bestsellerów internetowej księgarni Amazon.
Wśród licznych nagród przyznanych autorce na uwagę zasługuje Encore Award of the Society of Authors za The Last Life (1999). Powieść When the World Was Steady (1994) znalazła się wśród finalistów prestiżowego konkursu PEN/Faulkner Award. Messud została również nagrodzona przez Guggenheim fellowship. Dzieci cesarza w pięć dni po amerykańskiej premierze trafiły na drugie miejsce listy bestsellerów internetowej księgarni Amazon.
6,6/10średnia ocena książek autora
95 przeczytało książki autora
91 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Dzieci cesarza Claire Messud
5,9
Po przeczytaniu tej powieści odnoszę wrażenie, że szanowna autorka spłodziła to - o dziwo - nagradzane i poczytne swego czasu dzieło siedząc w barłogu i samozachwycie nad własnym talentem. Nie do końca wiadomo, czy Dzieci cesarza mają być satyrą na nowojorskie życie czy portretem uprzywilejowanych, trzydziestoletnich Amerykanów - cała historia nie ma do zaoferowania nic więcej, ponad papierowe postacie bez charakteru i bez żadnej samoświadomości oraz brak jakiejkolwiek fabuły czy przesłania. Na dodatek sposób narracji z wtrętami w nawiasach niesamowicie męczy i jest dość pretensjonalne - mogę się tylko domyślać, że miało to uwiarygodnić "nowojorskość" powieści, może dla amerykańskiego czytelnika jest to bardziej oczywiste i do przełknięcia, ale myślę, że dla polskiego niezbyt. Powieść-wydmuszka i tyle.
Dzieci cesarza Claire Messud
5,9
Zaskakująco dobra powieść, choć nie ukrywam, trochę różna od tego, czego się spodziewałam.
Bohaterami jest troje trzydziestolatków i jeden dwudziestokilkulatek oraz kilka osób ok. 50-ki, całkowicie niespełnionych zarówno w sferze prywatnej, jak i zawodowej. Ich życie poznajemy i śledzimy w okresie od kilku miesięcy do kilku dni po 11 września 2001 roku. Ten dzień, jak sami pamiętamy, zmienia wszystko. Dla naszych bohaterów jest swoistym katalizatorem, a dla jednego z nich początkiem nowego życia, jakże odmiennego od tego przed 11 września.
A bohaterów w książce dostatek i wielka różnorodność....
Mamy cudownego, sympatycznego sfochowanego i wiecznie czegoś szukającego gaya, który jednym uczynkiem diametralnie zmienia swoje i tak niezbyt wesołe życie.
Dwie trzydziestolatki, jedna spełniona w pracy, niespełniona w życiu prywatnym, drugą niespełniona na żadnej z tych płaszczyzn. Podobno najlepsze przyjaciółki...podobno.
Małżeństwo po 50-tce, oboje zaabsorbowani tym co robią, odrobinę egoistyczni, nie dostrzegający tego,co dzieje się koło nich.
Dodatkiem jest na oko 50-letni Australijczyk, którego przybycie do Nowego Jorku wiele zmienia.
Na koniec mamy kuriozalnego dwudziestokilkulatka, niezaradnego, uważającego, iż jest zdany na sukces, a życie go nie docenia. jego pojawienie się w nowojorskiej rodzinie zmienia wszystko.
Ich życie pędzi podobnie jak cały Nowy Jork. Dokąd ten pęd ich zaprowadzi? Tego dowiecie się z lektury tej bardzo dobrze napisanej, szczerej, sarkastycznej i zmuszającej do chwili refleksji książki.
W wielu momentach fabula zwalnia, jest powolna ponieważ autorka sporo miejsca poświęca drobiazgowej analizie i charakterystyce każdej z postaci. Dla mnie to jednak była zaleta, tym bardziej, iż Messud używa doskonałego, kpiącego, dosadnego, opisowego języka. Czytać jej charakterystyki bohaterów to prawdziwa przyjemność.
Na plus należy poczytać umiejętność autorki przejścia od ironicznej, odrobinę prześmiewczej charakterystyki mieszkańców Wielkiego Jabłka do kwestii ponadczasowych.
Gorąco polecam, choć nie ukrywam, nie każdemu ta książka przypadnie do gustu. Jednak warto jej dać szansę sprawdzić czy to dla was pisała Claire Messud. Dla mnie z pewnością tak.