Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend. 20 września 2024
276
Artykuły„Niektórzy chcą postępować właściwie, a inni nie” – rozmowa z autorką powieści „Prawda czy wyzwanie”
1
ArtykułyUwaga, konkurs! Do wygrania książki „Śnieżka musi umrzeć“ Nele Neuhaus15
ArtykułyKonkurs: Wygraj bilety na film „Rzeczy niezbędne” z Katarzyną Warnke i Dagmarą Domińczyk5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2023
2021
2019
Sny umarłych. Polski rocznik weird fiction 2019 Kathe Koja 
Czytając „Sny umarłych” z 2019, doszedłem do wniosku, że mam zupełnie inne nastawienie do zbiorów opowiadań jednego autora (ostatnio Lema, Herlinga-Grudzińskiego, Agnieszki Hałas, Dicka, Asimova) i antologii wielu autorów. W pierwszym przypadku oczekuję, że większość opowiadań mnie przekona, zaintryguje, zagwarantuje mi świetną rozrywkę bądź pole do refleksji. W drugim bawię się w poszukiwacza skarbów — w ogóle nie przeszkadza mi fakt, że niektóre z opowieści nie trafiają w moje gusta, potrafię od czasu do czasu zarzucić któreś z opowiadań, jeśli od początku mi nie leży. Nie przejmuję się tym, bo przy takich zbiorach szukam srebra, a czasami nawet i złota.
W „Snach umarłych” jest od groma autorów! Tak dużo, że musiałem sobie przypomnieć, co czytałem wcześniej — niektóre były króciutkie, inne znowuż bardzo długie. Mam chyba przesyt współczesnością i przyszłością, bo tym razem najbardziej podobały mi się opowiadania osadzone w jako takiej przeszłości, w westernie, w XIX wieku i okresie powojennym.
Bardzo wrażenie zrobiło na mnie opowiadanie Bartka Orlewskiego pt. „Bezprawie na pograniczu światów”. Nie dlatego, że odznaczało się jakąś nietypową formą czy pomysłem fabularnym, nie, w tym przypadku mamy do czynienia z dość prostą fabułą, ale jakże klimatyczną! Czułem się jakbym znowu był nastolatkiem czytającym „Winnetou”, ale tym razem z dodatkiem weirdu, magii i elementów SF. Świetne były też po troszę romantyczna, po troszę posępna „Zima” i sakralno-weirdowe „Jurediwy”.
Dziwne opowieści. Antologia weird fiction Dawid Kain 
Gdy w moje ręce trafił zbiór opowiadań "Dziwne opowieści" wiedziałam, że będzie to smakowita lektura. Ligotti, Gunia, Evenson, Padgett, Mateja, Majchrzak, Wybraniec...
Dla mnie te nazwiska to gwarancja jakości.
W tej antologii spotkało się grono pierwszorzędnych pisarzy specjalizujących się w nurcie weird fiction.
Każdy utwór to psychodeliczna podróż pełna niedomówień. Otacza nas odmienny stan świadomości. Zdania wywołują silny efekt wizualny, malują w głowie czytelnika wypaczone obrazy. Doświadczamy czegoś, co jest poza zasięgiem naszej percepcji.
Przebywamy w onirycznym świecie wykreowanym na wzór sennego koszmaru i niczym lunatycy lawirujemy pomiędzy tym co irracjonalne. Następnie trafiamy do aż nazbyt realnej rzeczywistości i z nieprzerwanym zachwytem eksplorujemy zakamarki ludzkiej psychiki. Postacie powołane do życia to zwykli zjadacze chleba, którzy muszą zmierzyć się z nieznanym, ich udręka jest niemalże namacalna.
Ta szara codzienność majacząca na tle wydarzeń obdartych ze stałych praw natury przeraża najbardziej, potęguje uczucie bezsilności i braku kontroli. Bo czymże jest nasze życie w obliczu potężnego wszechświata?
Obcowanie z tekstami wchodzącymi w skład antologii "Dziwne opowieści" było zdumiewającym doświadczeniem wywołującym masę emocjonalnych turbulencji.
Z pomiędzy wszystkich piętnastu opowiadań tylko trzy nie przypadły mi do gustu ("Wielki dzięcioł" Magdalena Świerczek - Grybos, "Dom dla os" Paweł Matuszek, " Wniebowzięcie" Dagmara Adwentowska i Agnieszka Biskup).
Według mnie jest to pozycja obowiązkowa dla fanów grozy. 🖤
