Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Siedem opowiadań, bardzo nierównych. 1) Grzegorz Wielgus, "Lwica z Bretanii" - fantasy we francuskiej scenografii wojny stuletniej, atmosfera intryg, baronowa mści się za śmierć męża przy pomocy baśniowych bestii. Ładny styl, horrorowe opisy, bardzo przyzwoicie. 7/10 2) Klaudia Sowiak, "Perfekcja" - melancholijna opowieść o muzyce i upiorze, znowu bardzo przyzwoicie. 7/10 3) Adam Froń, "Nieśmiertelny" - dosyć ciekawa historia o ostatnim egzemplarzu ludzkiego gatunku z misji wysłanej w kosmos w celu zachowania tego gatunku. Momentami akcja gna na łeb, na szyję, przez co opowiadanie przypomina streszczoną powieść. Końcówka trochę groteskowa, trochę ckliwa. Mimo wszystko 6/10 4) Norbert Góra, "Weos" - zabili go i uciekł. Bez komentarza. 1/10 5) Olaf Pajączkowski, "Nawet bogowie lękają się szaleńców" - tragikomiczna opowieść o piekielnym wampirycznym rowerze opętania. Za mało powagi, by traktować poważnie, trochę za mało dystansu, by traktować jako przykład czarnego humoru. Nastoletni bohater zachowuje się jak przedszkolak. 4/10 6) Marcin Majchrzak, "Inferna" - trochę zbyt podobny smak do poprzedniego opowiadania, tym razem mamy piekielną maszynę do pisania. Styl jednak sprawniejszy, więcej dystansu i makabrycznego humoru, więc 5/10 7) Krzysztof T. Dąbrowski, "Pech Owiec" - opowiadanie z gatunku przaśność!fantasy, klątwa rzucona na dyskotece, 70-letnia wiedźma-miłośniczka metalu, koty uprawiają seks. Celowo, jak sądzę, czerstwe i obleśne, więc może się podobać, jeśli ktoś lubi te klimaty. Ja nie jestem targetem, więc 4/10.