Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki o pokaźnej objętości mnie nie przerażają, o ile ich treść jest równie bogata. Niestety w tym przypadku nie idzie to ze sobą w parze. Wszystko w tej książce jest złe. Postacie są irytujące i stereotypowe. Jest wścibska bohaterka, która uważa się za niezwykle dojrzałą, a jej zachowanie świadczy o czymś zupełnie przeciwnym. „Niegrzeczny” chłopiec, który ma problem z agresją oraz jego siostra, która jest kolorowym ptakiem. Nadgorliwa szkolna prymuska oraz bracia, którzy są jak ogień i woda. Największą bolączką jest niechlujny styl autorki. Foss najwyraźniej nie potrafiła zdecydować, czy chce prowadzić narrację w czasie teraźniejszym czy przeszłym, i postanowiła skorzystać z obu. Ciągła zmiana czasów jest dezorientująca, zwłaszcza podczas bardziej dynamicznych scen oraz dialogów. "- No... chyba najlepiej, żeby Noa o tym opowiedział - wymiguję się - gdy będziemy wszyscy razem. - Aha - syknęła i ruszyła za bratem. " Ale co jeszcze bardziej mnie drażni, to wulgarny język, jakim posługują się postacie. Rozmowy między nimi można przyrównać do tych, jakie słyszy się na budowie – nic tylko przekleństwa. Równie denerwujące są liczne wtrącenia z języka angielskiego. W tej książce niestety nie dzieje się praktycznie nic. Na palcach jednej ręki można policzyć sceny, które wniosły cokolwiek do fabuły. Jeśli chodzi o koncepcję utworu, to wygląda tak jakby autorka postanowiła wykorzystać wszystkie pomysły, jakie miała: podróże w czasie, trochę wiedzy astronomicznej, nadprzyrodzone zdolności, ciemne moce, i liczyła, że razem stworzą w miarę spójną całość. Na zasadzie „jakoś to będzie, samo się zrobi”. Ja tego nie kupuję. Jest to najgorsza książka, z jaką miałam do czynienia w tym roku. Chaotyczna, nudna, totalne nieporozumienie. Odradzam wszystkim tę pozycję.