Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak bardzo się zawiodłam na tej książce, choć prawdopodobnie na własne życzenie… Uwielbiam legendy i nie ukrywam, że miałam dość wysokie wymagania odnośnie tego wydania. Natomiast autorka już we wstępie minusuje wyznaniem, że niektóre z historii wymyśliła sama. W mojej ocenie takie działania są trochę jak wymyślanie nowych faktów historycznych. Tego się nie robi. Co więcej nie ma nigdzie żadnych oznaczeń, co jest jej wymysłem, a co faktycznym podaniem ludowym. Ale to jakby miałoby mniejsze znaczenie, gdybyż jeszcze chociaż styl autorki był nieco bardziej dla dorosłych niż dla dzieci. Niestety dialogi są naiwne, a postacie płaskie i jednowymiarowe. Trudno było mi to czytać, bo cały czas mnie te spłycenia i powielane stereotypy okropnie irytowały. Przyznam szczerze, Wielką Księgę Legend Warszawy zmęczyłam tylko do połowy. Dalej, pomimo dużych chęci, nie dałam rady. Dobre chęci nie wystarczą Niektóre teksty nawet się dobrze zapowiadały, ale na końcu i tak coś zostało sknocone. Wszystkie są pełne nieścisłości i niedomówień, skrótów myślowych i różnych niedoróbek fabularnych. Np. w legendzie o praskim brzegu, na samym końcu nie wiadomo skąd i dlaczego autorka sugeruje, że zniszczenie Warszawy podczas II Wojny Światowej, to skutek próby regulacji prawego brzegu Wisły. Odnosi się tam też do pomnika, o którym wcześniej nie było żadnej wzmianki. Pomimo tego, że nawet podoba mi się sposób wydania oraz rysunki, to nie chcę mieć tej książki na półce. Patrząc na nią przypomniałbym sobie o tym, że tak bardzo się zawiodłam i nawet przeczytałam do końca.