Najnowsze artykuły
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać1
- ArtykułyBracia Grimm w Poznaniu. Rozmawiamy z autorkami najważniejszego literackiego odkrycia tego rokuKonrad Wrzesiński2
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Radosław Głowacki
1
5,9/10
Pisze książki: reportaż
Archeolog, z wykształcenia historyk i pedagog. Zawodowo przewodnik warszawski. Współautor m. in. programu edukacyjnego Muzeum Ordynariatu Polowego, Centrum Interpretacji Zabytku oraz Szlaku Kulturalnych Piwnic Starego Miasta. Gościł na antenie Radia dla Ciebie i Radia Campus. Prowadzi varsavianistyczne spacery tematyczne, prelekcje i wykłady. W swojej pracy stara się ukazać fenomen witalności i wielokulturowości Warszawy. Tropi nieoczywistości, burzy utarte schematy – nieustannie odkrywa na nowo swoje rodzinne miasto.
5,9/10średnia ocena książek autora
15 przeczytało książki autora
24 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Echa dawnej Warszawy. Zamki i Pałace Radosław Głowacki
5,9
Ocena była by wyższa, ale to wydanie jest tragiczne. Błąd na błędzie, jak w ogóle można coś takiego wydać, ja rozumiem jakaś pojedyncza literówka czy błąd w dacie, ale czasem na jednej stronie jest ich kilka! Również liczne powtórzenia i błędy stylistyczne. Kto robił korektę? Niewidomy? Ciekaw jestem czy inne książki wydane przez Skarpę też tak fatalnie wydane...
Echa dawnej Warszawy. Zamki i Pałace Radosław Głowacki
5,9
Książka dobra, jeśli chodzi o odświeżenie sobie niektórych wiadomości na temat warszawskich pałaców. Ma też tę zaletę, że ożywia opisywane budynki poprzez opowieści o ich niegdysiejszych właścicielach. Dzięki temu czytelnik łatwiej przyswaja informacje.
Wydanie jednak jest tragiczne - mnóstwo literówek, powtórzeń lub opuszczeń słów. Momentami kuleje również styl autora, który próbuje być w swojej pisaninie poetycki (rzecz jasna mu to nie wychodzi) i jednocześnie nachalnie wciska czytelnikowi prywatne poglądy na tematy historyczne. Niektóre z błędów są dość kuriozalne, zwłaszcza, gdy dotyczą dat. W co najmniej 3-4 miejscach autor przesunął dane wydarzenie (np. śmierć Sobieskiego lub elekcję Augusta II Sasa) o cały wiek do przodu. W momencie, gdy, pisząc w kontekście rządów Augusta II, wspomniał epidemię dżumy i podał początek XIX wieku, zaczęłam już podważać jego wiedzę historyczną. No bo jedna, czy dwie literówki w dacie mogą się zdarzyć, ale żeby już któraś z kolei? Podobnie podał błędną informację odnośnie likwidacji cmentarza ujazdowskiego i przenosin zwłok Marcello Bacciarellego - według autora stało się to w 1818 r., a słynnego artystę złożono w Kościele św. Krzyża. Tymczasem w 1818 r. Bacciarelli dopiero zmarł, a ekshumowany został 4 lata później, w 1822 r. Ostatecznie wylądował też nie na Krakowskim Przedmieściu, a na Starówce, w dzisiejszej bazylice św. Jana Chrzciciela. Kiepsko jak na przewodnika i historyka. "Skarpa warszawska" wyraźnie nie zadbała o redakcję i weryfikację prezentowanych wiadomości. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że inne książki z tej serii zostały lepiej wydane.