Jesteśmy społecznością, która kocha książki

*Recenzja pierwotnie ukazała się na mojej stronie "szpony"* Słowem wstępu. "Dreszcze" to efekt literackiego konkursu tematycznego, gdzie chętni sławy i spledoru śmiertelnicy wysyłali swoje prace, by pozniej najlepsi z nich trafili do panteonu sław w tej oto publikacji. Pamiętam ze kiedyś slyszałem o tym. Z tym że byłem wtedy na etapie zachwycania się Mastertonem i niestety ta ksiażka przepadła w mrokach internetu. I wiecie co? Mogłem sobie Mastiego darować, bo to co tu widzicie to jest dopiero antologia. Jest tu dokładnie to co szukam w grozie, straszy gdzie straszyć miało i szokuje tam gdzie powinna. O ile często w zbiorkach poziom jest dość zróznicowany, tak tutaj każde opowiadanie jest naprawdę swietne i przemyślane. Mamy tutaj całą palete historii. Zagłebiamy się w koszmary dzieci, próbujemy przeżyc podczas snieżycy na Alasce, kroczymy przez sny, podązamy śladami dawnego mordercy w poszukiwaniu odpowiedzi, siedzymy przy stole z medium, poznajemy sekret starej kamienicy i tak dalej i tak dalej przez 270 stron. Niechce was tu meczyć opisem każdego z opowiadań bo nie tędy droga ale o najlepszym muszę wspomnieć- a jest nim opowiadanie "introligator z doliny płaczu" Grześka Kopca. W wielkim skrócie: do miasta wprowadza się introligator, zaraz po tym w miescie zaczynaja znikac młode kobiety.. Kojarzycie fakty? To zapewne wiecie ze introligatorzy robią oprawy z róznych rzeczy. historia cud miód i orzeszki a na końcówke nie przygotuje was nic. To tak jakby ktoś was niespodziewanie w dupe kopnął. Podsumowując: "Dreszcze" to zbiorek który warto znać i miec w kolekcji. Szukałem go dość długo ale i było warto tyle czekać.