Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spotkanie ciotecznego dziadka i wnuka siostry. Pierwszy z nich dwojga imion – na chrzcie otrzymał imię Stefan, przy ślubach zakonnych wybrał imię Leon. Niektórzy nazywają go benedyktynem z Tyńca, inni mnichem, a jeszcze inni Ojcem Leonem. Nic dziwnego, iż piszący wstęp do tego między pokoleniowego dialogu siostrzeniec Ojca Leona, a ojciec Pana Bartosza Michałowskiego – Pan Jacek Michałowski miał tyle problemów z określeniem tożsamości Ojca Leona. Drugi rozmówca – Pan Bartosz Michałowski to - zgodnie z informacją na okładce – „rzymski katolik, współczesny endek, wolnorynkowiec (ale tylko w wersji wg biskupa von Kettelera). Przedsiębiorca, prywatnie wnuk siostry o. Leona oraz szczęśliwy mąż i ojciec dwóch córek”. Dzielą ich 62 lata, doświadczenie życiowe. Co łączy? Poza więzami rodzinnymi, wiara, światopogląd, patriotyzm, gotowość do realizacji życiowego powołania i dialogu. Ich rozmowa dotyka ważnych a jednocześnie trudnych tematów. Pan Bartosz buduje rozbudowane, bardzo emocjonalne wypowiedzi, które przez niektórych mogą być uznane za prowokatorskie. A ci, którzy dokładnie przeczytają Jego słowa, będą wiedzieli, że Pan Bartosza „ciągnie do wojaczki intelektualnej”. Ojciec Leon – tak jak zwykle – waży słowa, ale Jego wypowiedzi nie są mniej wyraziste. To spotkanie z Ich poglądami na wiarę, problemy (nie tylko) współczesnego Kościoła, patriotyzm jest okazją do odpowiedzenia sobie szczerze na pytanie o własną wiarę, postrzeganie tego, co wokół, własną tożsamość. Przyznam, iż mimo niewielkich rozmiarów tej lektury czytałam ją powoli, z namysłem, dzieląc na kilka dni. Chętnie do niej wrócę. Dzisiaj jako przesłanie wybieram słowa adresowane do młodych Polaków (choć metrykalnie nie zaliczam się już do tej grupy wiekowej): „Zacząć od siebie. Żyć według Ewangelii według swego stanu i pozycji życiowej w rodzinie i w pracy, choćby to wiele kosztowało i nie zawsze się spotykało ze zrozumieniem” i „Rób swoje, tylko według swego rozeznania coraz lepiej”.