Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poradnik. A jak to z poradnikami bywa, zwłaszcza tymi pisanymi na rynek amerykański mają swoje dobre i złe strony. To że zwraca uwagę na aspekty wychowania dzieci, które należy zmienić, aby wychować szczęśliwego, pewnego siebie młodego człowieka jest cenne. Lecz forma w jakiej jest to przedstawione irytuje. Autorki bazują na tych samych przykładach i argumentach. Ciągłe ich powtarzanie nie sprawia, że stają się bardziej trafne, raczej zmusza do nieważnego czytania. Listy na koniec rozdziału sugerujące właściwy porządek postępowania mnie osobiście drażniły. Może jednak będą tacy czytelnicy, którym się przydadzą. Moje wątpliwości obudziły stwierdzenia, które nie mają odzwierciedlenia w danych statystycznych. Ot, choćby takie, że życie w społeczności, która daje wsparcie sprawia, że wydłuża się ‎ilość lat przeżytych przez jej członków. Przy czym pozytywne relacje, zdaniem autorek, są ważniejsze od zdrowej diety i ruchu. Takie grupy tworzą Duńczycy, lecz ich długość życia, nawet w Europie niczym się nie wyróżnia. Zatem mam mieszane odczucia, niemniej jednak uważam, że spostrzeżenia dotyczące komunikacji z dziećmi są godne uwagi.