Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Bardzo trudna w odbiorze” Książka „Bitwa o Śląsk Cieszyński 1945” została mi podarowana przez znajomego. (Dzięki Rysiek !). Opowiada ona o zmaganiach w ostatnim okresie wojny na niewielkim obszarze Śląska Cieszyńskiego. Oparta jest w większości na dokumentach rosyjskich. Nie brakuje w niej również relacji i odniesień drugiej strony, ale są one w mniejszości. Publikacja ze względu na swój trudny język i naszpikowanie szczegółami jest bardzo ciężka w odbiorze dla czytelnika nie siedzącego w temacie. Wymagane jest duże skupienie podczas lektury i częste spoglądanie na mapy. Na szczęście bardzo dokładne sporządzono i załączono wywnętrz książki . Autorzy miejscami próbują weryfikować doniesienia strony sowieckiej, ale nie ma entuzjazmu. Przedrukowywanie „wyczynów” czerwonoarmistów za które otrzymali czerwone gwiazdy, powinno być robione z dużą dozą ostrożności. W tej książce mamy miejscami hurt nie detal. W pierwszej części książki autor (jest ich trzech) omawia okupacyjną codzienność Śląska Cieszyńskiego. Dość dużo miejsca zajmują personalne dane na temat obsady stanowisk w poszczególnych miastach. Kolejny rozdział to przygotowanie do bitwy. Omawia on wydarzenia i sytuację frontową przed uderzeniem na Śląsk Cieszyński. Później już następuje mozolny opis kolejnych operacji, które doprowadziły do „wyzwolenia” regionu. Bardzo ciekawym fragmentem są wspomnienia autochtonów z pierwszych chwil wkroczenia armii czerwonej. Odmienne od tych, które serwowała nam propaganda. Sama bitwa opisana jest bardzo szczegółowo. Dla mnie było to plusem, dla wielu może być minusem. Ciągłe ruchy poszczególnych formacji w formie „ Rejonu tej miejscowości broniła najpierw grupa bojowa „von Kiliani” złożona z resztek 545 Dywizji Grenadierów Ludowych. Wycofana spod Nowego Sącza 320 Dywizja maszerowała drogą… a dolinę Popradu obsadziło zgrupowanie 253 Dywizji Piechoty.” może usypiać. Zdarzają się potworki, takie jak na str 83 „Ukośny kierunek natarcia korpusu gen Szmygo spowodował wyklinowanie wojsk 101, który na dwa dni znalazł się w drugim rzucie” Musiałem przystanąć i pomyśleć. Część rozdziałów oparta jest głównie na sowieckich meldunkach. W bibliografii znajdziemy źródła wojenne, jak i opracowania współczesne. Autorzy dotarli do wielu relacji i zapisków z samego obszaru Śląska Cieszyńskiego (min ksiąg kościelnych). To duży plus. Podsumowując lektura dla osoby siedzącej w temacie, trudna i żmudna. Naszpikowana wieloma szczegółami (nie wszystkie były niezbędne). Trzeba czytać z uwagą i powoli. Na własną odpowiedzialność.