Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat stworzony przez Evangelistę jest na swój sposób wspaniale oryginalny. Miło jest przeczytać o nowej odmianie ponadnaturalnych kreatur. Szkoda tylko, że spaprała wszystko główną bohaterką. Nie lubię osób, które buntują się bo tak – czasem bywa to urokliwe, lecz nie tym razem. Niestety z każdą kolejną stroną moja antypatia dla dziewczyny rosła. Ale mimo to, mimo Pheonix, mogłabym to przeżyć. Gdyby jednak całokształt odrobinę nie kulał. Brakowało mi w całej historii pazura – gdzieś tam ktoś próbował skrzesać iskrę, lecz ona prędko gasła. Czy już się robię za stara na tego typu opowieści? Może. Może parę lat temu miałabym całe konstelacje gwiazd w oczach podczas czytania. Teraz nic niestety nie rozbłysło, zwłaszcza zachwyt. Demitri jest chyba jednym z najbardziej pokrzywdzonych przez autorkę bohaterów. Facet miał potencjał, ale on gdzieś w między czasie zanikał, przez co chłopak stał się zwykłym tłem dla głównej bohaterki. A kiedy on pokazywał, że jednak ma jaja, właziła w kadr Pheonix i wszystko tak jakoś legło w gruzach. Młodość młodością, lecz Pheonix momentami zachowywała się zbyt dziecinnie. Trójkącik wyjątkowo mało atrakcyjny. Luka dużo wnosi do "Taste", lecz go nie ratuje. Końcówka książki trąciła taką sztucznością i happy-endem na siłę. I tak. Moja nienawiść do określania bohatera jako adonisa rośnie z każdą przeczytaną młodzieżówką.