Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podróże kształcą, a podróże literackie kształcą tym bardziej. Podróż przez kolejne książki wydane w ramach festiwalu Europejski Poeta Wolności kształcą podwójnie, pozwalając przeżyć spotkania z poezją wielu różnych krajów i języków, i jednocześnie z poezją wielu różnych nurtów, filozofii, technik pisarskich. Ta książka należy do tych trudniejszych, tak sądzę. Pierwsze wrażenia sugerowały, że może jest ponad moje siły, trzeba było zaczynać lekturę kilkukrotnie, żeby móc zostać z tymi wierszami. "Właśnie o to we wszystkim chodzi", pisze w jednym z pierwszych tekstów, kiedy niejeden zagubiony czytelnik nie wie, o co chodzi. W tym samym wierszu znajdujemy pióra jastrzębia zamiast jasnej pointy, bo, jak sądzę, mimo że "Są tacy, co mają nawyk, swoisty ogląd, dostrzegają logikę", to nie o to idzie w wierszu, w poezji autorki, w życiu ludzkim, lecz o rzeczone pióra jastrzębia, o "nieprzewidywalność wszak chyba absolutną". Przyszło mi do głowy przy tym tekście, że blisko pani Lillpers do Tranströmera, i dopiero po chwili dotarło do mnie, że szwedzka poetka nie może go nie znać... To poezja, która otwiera się przed czytającym tylko wtedy, kiedy nie usiłujemy jej zrozumieć, kiedy pozwalamy jej być i się dziać, nie zmuszamy ani jej, ani siebie do niczego. Te same wiersze zdarzało mi się odbierać jednego dnia jako krańcowo hermetyczne, a już dzień później przemawiały jasno i obrazowo. Dużo tu o granicach, w różnych sensach i konotacjach, ale i o miłości? (str. 26),o bólu i przywiązaniu do niego (str. 20),jest przepiękne szwedzkie prawie haiku (str. 40). Jest surrealna składnia, niedokończone zwroty, okaleczone konstrukcje (np. str. 69),a wszystko to nie przypadkiem, taki widzi świat autorka, tak widzi go często wielu z nas. Jest nawet quasi wierszyk dla dzieci (str. 72). I może ostatnie trzy wersy w tomie najwyraźniej portretują wrażliwość ludzką i literacką autorki. Nie przytoczę ich, lepiej dotrzeć do nich samej albo samemu.