Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przy okazji poprzedniego tomu liczyłem na istotną zmianę jeśli chodzi o świadomość istnienia pasożytów pośród zwykłych ludzi. Jednakże tak naprawdę trochę odstawiono ten wątek na bok. Z kolei zakończenie tomu czwartego sugerowało, że tajemnica głównego bohatera zostanie ujawniona . Czy rzeczywiście tak będzie? Detektyw śledzący Shinichiego odkrywa, że ten ma w sobie pasożyta. Chłopak musi więc zdecydować co zrobić, żeby dalej zachować swoją tajemnicę. Konieczna okaże się pomoc z zewnątrz. Początkowo trochę rozczarował mnie wątek detektywa. Odniosłem wrażenie, że Shinichi za łatwo rozwiązał problem. Jednakże szybko okazało się, że ten motyw ma swoje rozwinięcie i jego zakończenie jest całkiem sensowne. Bardzo podobało mi się starcie z jednym z pasożytów zaprezentowane pod koniec tomu. Jest bardzo pomysłowe i pokazuje nowe właściwości pasożytów. Całkiem zabawnie wypadają też komentarze Migiego, który jest zachwycony, że nareszcie może zmierzyć się z bardziej wymagającym przeciwnikiem. Jeśli już mowa o nowych właściwościach pasożytów, to zostały ujawnione dwie informacje. Po pierwsze, autor w odpowiedzi na jeden z listów zasugerował ich pochodzenie. Druga informacja może być jedynie moją nadinterpretacją, ale Shinichi zaczął nienaturalnie wręcz przyciągać do siebie płeć piękną – czyżby pasożyty wydzielały jakieś feromony? Trochę jednak niemrawo toczą się wątki planów pasożytów. Głównie obserwują i zastanawiają się co robić. Gdyby nie walka z Shinichim, to ten wątek nie ruszyłby się ani trochę. Przez większość tomu rysunki są podobnie przeciętne jak w poprzednich odsłonach. Jednakże tym razem twórca trochę bardziej pobawił się możliwościami nowego pasożyta, który potrafi robić ciekawe rzeczy ze swoim ciałem. Tom jest całkiem przyzwoity, chociaż niektóre wątki za bardzo mi się dłużyły. Podobało mi się dynamiczne starcie w końcówce, którego finał jednak będzie zapewne dopiero w następnym tomie.