Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Urodzony w 1936 roku w Radlinie na ziemi rybnickiej, poeta, publicysta, krytyk, autor utworów scenicznych, wydawca, działacz społeczny na wielu polach śląskiego życia i organizator życia literackiego.
Debiut poetycki w 1955 roku – tryptykiem Konstantynopol Mickiewicza (I nagroda w studenckim konkursie poetyckim z okazji Roku Mickiewicza). Pierwsza książka – zbiór liryków Witraże (1959, jeszcze w okresie studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim – nagroda kulturalna Rybnickiego Okręgu Węglowego). Za tomik wierszy Rzeźba w czarnym drzewie („Śląsk”, Katowice 1967) otrzymał po raz pierwszy przyznaną nagrodę im. Andrzeja Bursy. Kolejny – Kamień i dzwony (LSW, Warszawa 1974) uzyskał dwie prestiżowe nagrody, im. Stanisława Piętaka i miesięcznika „Poezja” za książkę poetycką roku. Następnie między innymi wydał: poemat Pod Akropolem (Czytelnik, Warszawa 1979); tom liryków Śnieg za śniegiem (PIW, Warszawa 1981); wybór liryków pt. Kijonka w Bibliotece Poetów (LSW, Warszawa 1982); tom wierszy Czas zamarły (zawierający ponad 70 utworów z okresu stanu wojennego, w tym poemat Atlas losów – Czytelnik, Warszawa 1991); tom liryków Echa („Śląsk”, Katowice 1992); zbiór pięciu poematów Labirynty (ŚFL, Katowice 1993); tom liryków miłosnych Z mojego brzegu („Śląsk”, Katowice 1995). Kijonka jest także laureatem nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i Nagrody Literackiej m. Katowic (dwukrotnie). Jest czynnym dziennikarzem, autorem setek artykułów, reportaży, szkiców literackich, esejów, portretów biograficznych, felietonów i opracowań. Rozległy jest również dorobek Tadeusza Kijonki związany z muzyką – obejmujący libretta (m.in. opera Wit Stwosz z muzyką Józefa Świdra, musical Zaczarowany bal, czyli krasnoludki, krasnoludki – muzyka Katarzyna Gaertner),teksty oratoriów (m.in. Silesiana i Tryptyk powstańczy) oraz liczne pieśni. Był członkiem redakcji kilku czasopism, w tym „Poglądów” (1962–1983) i „Literatury” w Warszawie. Inicjator i współorganizator Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych w Katowicach w 1980 roku, autor „Raportu o stanie kultury na Śląsku” (1981). Główny inicjator Kongresu Kultury na Śląsku w 1998 – autor programowego wystąpienia Kultura na Górnym Śląsku – sytuacje i dylematy. Od 1992 prezes powołanego z jego inicjatywy Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego. Od 1995 – redaktor naczelny miesięcznika społeczno-kulturalnego „Śląsk”. Jest także organizatorem licznych konkursów literackich, sesji, konferencji, sympozjów, spotkań autorskich, imprez jubileuszowych (łącznie kilkaset imprez). Od 1967 kierownik literacki Opery Śląskiej. Laureat licznych odznaczeń i nagród kulturalnych, w tym między innymi: Nagrody im. Karola Miarki, Nagrody im. Wojciecha Korfantego, Medalu Zygmunta Glogera, Nagrody „Śląski Szmaragd”, ponadto Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci, Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury, Złotej Oznaki Honorowej za zasługi dla Województwa Śląskiego oraz Nagrody Kulturalnej miasta Katowic i Bytomia „Muza 2002”. Jest także laureatem Śląskiej Loży Liderów, dorocznej Nagrody Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie, Nagrody „Hanysa” oraz Pegaza Teatru Śląskiego. Został też uhonorowany za rozległą działalność społeczną, między innymi Złotym Medalem za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej i Złotym Medalem za Zasługi dla Uniwersytetu Śląskiego. Laureat Honorowej Śląskiej Nagrody Kulturalnej Dolnej Saksonii. Ma pośród odznaczeń również Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Był posłem na sejm drugiej kadencji. W plebiscycie „Gazety Wyborczej” znalazł się w gronie stu najwybitniejszych Ślązaków XX wieku.