Kot w stanie czystym – Terry Pratchett

Książeczka licząca raptem 116 stron o kotach domowych i ich zwyczajach – czy może być coś lepszego na wieczór? Jeszcze tylko wystarczy owinąć się kocem, przy boku mieć lampkę wina i mruczącego Prawdziwego Kota i można zaczynać świętowanie ostatniego dnia karnawału.

Prawdziwy kot...  Prawdziwe koty nigdy nie jedzą z miseczek (a przynajmniej z takich, które są oznaczone DLA KOTA). Prawdziwe koty nigdy nie noszą obroży przeciw pchłom... ani nie pojawiają się na kartkach urodzinowych... ani nie gonią niczego, co ma w środku dzwoneczek. Prawdziwe koty jedzą tarty. I podroby. I masło. I wszystko inne, co zostanie na stole. Potrafią usłyszeć 
otwierające się drzwi lodówki dwa pomieszczenia dalej. Prawdziwe koty nie potrzebują imion. Ale często imionami są nazywane.
"Aarghwynochastądtydraniu" świetnie się nadaje.

Dwutysiącletni starzec w roku dwutysięcznym – Mel Brooks, Carl Reiner

Jeśli lubicie filmy Mela Brooksa, to z pewnością przypadnie wam do gustu jego książka. Dwutysiącletni Starzec naprawdę ma 2000 lat i zna wszystkich: od Mojżesza i Jezusa do Szekspira, Paula Revere'a i Sylvestra Stallone'a. Romansował z Joanną d'Arc, miał setki żon i tysiące dzieci. Ten żydowski matuzalem ma zdanie na każdy temat - zna się na religii, diecie, ochronie środowiska, zdrowiu i nektarynkach. Zdradza sekrety znanych osób, udziela mądrych i praktycznych rad, dzieli się niemałym życiowym doświadczeniem oraz tajemnicą siedmiodniowej rewelacyjnej diety.

Ćwiczenia stylistyczne – Raymond Queneau

Czy jedną, błahą, historię da się opowiedzieć na 99 różnych sposobów i przy okazji rozśmieszyć czytelnika do łez – da się, jeśli jest się eksperymentatorem Raymondem Queneau! „Ćwiczenia” długo cieszyły się sławą nieprzekładalnych. Napisane są bowiem zgodnie z zasadami kombinatoryki, dzięki którym błahy, wręcz niegodny uwagi incydent w autobusie opowiadany jest na 99 sposobów z wykorzystaniem wszelkich możliwych figur retorycznych i stylów literackich. Tłumaczowi polskiemu nasuwają masę przeszkód z racji bogactwa gramatyki i retoryki francuskiej, gdzie użycie stosownych form pociąga za sobą utrwalone w rozległej tradycji literackiej tony: wahanie, patos, ironię... Tym trudniej oddać ten wymiar gry, który prowadzi do opowiadania w sposób zakazany, wbrew owym konwencjom. W tak krótkich tekstach nadrobić to jednak można nadużyciem gramatyki polskiej i - by tak rzec - próbami przeciążeniowymi leksyki.

Angielska choroba – Magdalena Samozwaniec

Magdalena Samozwaniec z domu Kossak, siostra poetki Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej słynęła z ciętych ripost i niesamowitego poczucia humoru – nie na darmo nazywana jest królową polskiej satyry. Na wieczór polecamy jej licząca niespełna 100 stron książeczkę „Angielska choroba” - to przekomiczna historia psa Florka, który co prawda nie jeździł koleją, ale popłynął do Anglii. Książka opowiada o jego nielegalnej podróży, którą odbył ze swoją panią, dwudziestoletnią dziennikarką Różą. Florek jest nie tylko głównym bohaterem, ale i narratorem.

Tortilla Flat – John Steinbeck

Na koniec coś grubszego, bo „Tortilla Flat” – czwarta książka Steinbecka liczy prawie 250 stron – ale nadal jest to powieść, którą da się przeczytać w jeden wieczór. Główny bohater i jego pięciu kumpli, skorzy do pijaństwa i cudzołóstwa drobni przestępcy, którzy prześcigają się w opowieściach o swoich „bohaterskich czynach” - to wręcz idealne towarzystwo na wieczorną imprezę, po której być może niektórzy obudzą się dopiero na Wielkanoc. Jednak Steinbeck nie byłby jednym z najlepszych amerykańskich współczesnych pisarzy, gdyby pod przykrywką tak błahej historii nie przemycał jakiejś głębszej myśli o kondycji ludzkiej.

A Wy jakie zabawne książki (koniecznie dające się przeczytać w jeden wieczór) polecacie na dzisiaj?