Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No cóż, dziwne było. Jakby cztery książki w jednej. Generalnie podobało mi się, ale czegoś mi zabrakło. Każda historia była fajna z osobna, ale razem? Coś mi uciekło.

No cóż, dziwne było. Jakby cztery książki w jednej. Generalnie podobało mi się, ale czegoś mi zabrakło. Każda historia była fajna z osobna, ale razem? Coś mi uciekło.

Wszyscy są bogaci, młodzi i piękni, ale nic poza tym. Bajka.

Wszyscy są bogaci, młodzi i piękni, ale nic poza tym. Bajka.

Pozycja jakby dla mnie napisana. W wielu felietonach odnalazłam siebie. Też uwielbiam t-shirty i w wielu chodzę na co dzień. Po uprzątnięciu szafy po remoncie i wyrzuceniu tych, które się sprały, wytarły, podziurawiły, zostało mi ich jeszcze 45. Co jeszcze mam wspólnego z Murakamim? "Ołówki tak krótkie, że nie da się ich już zatemperować". No i płyty. Aha, i jeszcze książki. Teraz już ich tak dużo nie kupuję w wersji papierowej, ale kolekcja e-booków się powiększa. Książkę o t-shirtach kupiłam w wersji papierowej, bo lubię sobie oglądać koszulki autora.
Uwielbiam Murakamiego jako pisarza, a po tej pozycji polubiłam go jeszcze bardziej.

Pozycja jakby dla mnie napisana. W wielu felietonach odnalazłam siebie. Też uwielbiam t-shirty i w wielu chodzę na co dzień. Po uprzątnięciu szafy po remoncie i wyrzuceniu tych, które się sprały, wytarły, podziurawiły, zostało mi ich jeszcze 45. Co jeszcze mam wspólnego z Murakamim? &quo...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo ciasna ta nowela. Poczułam się osaczona. Mam wrażenie, że opowieść ta powstała, ponieważ autor się nudził. Wyszedł z tego bełkotliwy strumień świadomości.

Bardzo ciasna ta nowela. Poczułam się osaczona. Mam wrażenie, że opowieść ta powstała, ponieważ autor się nudził. Wyszedł z tego bełkotliwy strumień świadomości.

Dziwna opowieść.
Sama historia Nikołaja była naprawdę ciekawa, ale przepleciona była całkowitymi odlotami, które dla mnie niewiele wnosiły, tylko wydłużały opowiadanie. Miałam wrażenie, że autor momentami siadał do pisania w stanie kompletnego upojenia alkoholowego i bredził, bredził, bredził męcząco - jak to pijak.
Dokończyłam czytanie, chociaż wielokrotnie chciałam porzucić.
Na pewno autor pięknie zaprezentował Kazachstan, wędrówkę przez pustynie, jaskinie.

Dziwna opowieść.
Sama historia Nikołaja była naprawdę ciekawa, ale przepleciona była całkowitymi odlotami, które dla mnie niewiele wnosiły, tylko wydłużały opowiadanie. Miałam wrażenie, że autor momentami siadał do pisania w stanie kompletnego upojenia alkoholowego i bredził, bredził, bred...

Rozwiń

Zwiń