To jedyny autor, którego książki kupuję w ciemno. Nie zawiodłam się, bo „Korowód” to istna uczta nie tylko dla oczu, ale i duszy. Wspaniała lektura, którą próbowałam sobie dawkować przez kilka dni - jak można łatwo się domyślić, z marnym skutkiem :)

To jedyny autor, którego książki kupuję w ciemno. Nie zawiodłam się, bo „Korowód” to istna uczta nie tylko dla oczu, ale i duszy. Wspaniała lektura, którą próbowałam sobie dawkować przez kilka dni - jak można łatwo się domyślić, z marnym skutkiem :)

Wrażliwość i kunszt literacki czuć w każdym zdaniu. To co wyprawia z moimi emocjami i myślami Pan Jakub jest niesamowite , wystarczy parę prostych słów by dotknąć duszy, czekam na więcej...

Wrażliwość i kunszt literacki czuć w każdym zdaniu. To co wyprawia z moimi emocjami i myślami Pan Jakub jest niesamowite , wystarczy parę prostych słów by dotknąć duszy, czekam na więcej...

Czy rzeczywistość jest fikcją ?

Czy rzeczywistość jest fikcją ?

piękna, zachwycająca i tajemnicza

piękna, zachwycająca i tajemnicza

Książki tego autora robią z moim sercem i duszą coś, co rzadko udaje się czemukolwiek, a nawet komukolwiek.
Coś absolutnie pięknego i poruszającego każdą strunę wszelakich emocji.

Książki tego autora robią z moim sercem i duszą coś, co rzadko udaje się czemukolwiek, a nawet komukolwiek.
Coś absolutnie pięknego i poruszającego każdą strunę wszelakich emocji.

Nie wiem, co napisać, ale bez słów nie potrafię odłożyć tej książki. Wczoraj wieczorem zbliżałam się do brzegu "Korowodu". Z racji tegoo, że mam od wielu lat problemy kardiologiczne moje otoczenie reaguje, kiedy "dziwnie" wyglądam lub się zachowuję. Padło pytanie: "Co ci jest:?
Chwila ciszy i moja odpowiedź: "Przeżywam książkę". Zabraklo oddechu. Uderzyła w moje serce i zostanie ze mną na zawsze. Było mi z nią dobrze. Dostarczyła wielu emocji, które wciąż we mnie silnie trwają. Cudowna, intymna, napisana pięknie pięknym językiem polskim.

Nie wiem, co napisać, ale bez słów nie potrafię odłożyć tej książki. Wczoraj wieczorem zbliżałam się do brzegu "Korowodu". Z racji tegoo, że mam od wielu lat problemy kardiologiczne moje otoczenie reaguje, kiedy "dziwnie" wyglądam lub się zachowuję. Padło pytanie: "Co ci jest:?
Chwila ciszy i moja odpowiedź: "Przeżywam książkę". Zabraklo oddechu. Uderzyła w moje serce i...

Ładny autoportret, jak to inne Jakubowe książki- wrażliwa, miła w czytaniu i głęboko emocjonalna w odbiorze. Ładnie się ją czyta i przeżywa wewnętrznie jeszcze długo po jej zakończeniu.

Ładny autoportret, jak to inne Jakubowe książki- wrażliwa, miła w czytaniu i głęboko emocjonalna w odbiorze. Ładnie się ją czyta i przeżywa wewnętrznie jeszcze długo po jej zakończeniu.

Chcę więcej.

Chcę więcej.

"Korowód" Jakub Małecki podzielił na sześć części. Zawarł w nich wyimki historii ludzkich na przestrzeni wieków. Paweł Wrona ucieka po zamarzniętym Bałtyku wraz z odnalezioną w śniegach Urszulą, jest rok 1549. Feliks ok. 1860/61 r. pisuje listy do Marianki. W 1901 r. pewna panienka (Basia Brzozowska) przebywa w Skibinie u wujostwa. Kocha się i nie kocha to w Karolu od pszczół, a może w starszawym Wargackim, któremu kradnie pocałunki nad klawiaturą pianina. Wuj Krzychu w XX w. podarowuje Kubie "Bajki robotów" Stanisława Lema.

W "Korowodzie" kroczą postaci po przejściach. Osnute lękiem. W oparach tego co niewłaściwe, zakazane, trudne. Każdą z postaci zmieniają doświadczenia, napotkani ludzie. Niektórzy bohaterowie zapamiętają najsłodszy smak gruszki i skradną książkę. Innym utkwią w głowie cienie rzucane przez wydarzenia z przeszłości, Kształt. Żadna z postaci nie pozostanie taka sama. Na każdej kładzie się cień poprzednika. Każdy z bohaterów ma "geny" tych, którzy byli wcześniej, każdy przyjmuje na siebie kolejne warstwy doświadczeń niczym narastające łupiny cebuli.

Jakub Małecki tka losy ludzkie, zapisując je panieńską dłonią w dzienniku. Zostawiając ślad w listach bądź snując opowieść głosem narratora-obserwatora. Wreszcie jedna z jego bohaterek pisze powieść w opowieści spod pióra Jakuba Małeckiego. Mało tego, kobieta ta staje się tej powieści narratorką i bohaterką. Na koniec sam autor jest w swojej książce. Bezbronny, szczery do bólu, nagi w swych przeżyciach i lękach. Rzeczywistość miesza się z wyobrażeniem, widmami, złudzeniami i fikcją.

Wydarzenia wirują od zamarzniętego Bałtyku poprzez wieś, XX-wieczne Koło, Poznań i Warszawę. Autor bawi się gatunkami, narracjami. Liczby przetykane są słowami. Słowa blakną, by zupełnie zniknąć, pozostawiając ogrom światła na stronie, poczucie bezradności i palącego zaciekawienia wobec zagadki, co też miało być dalej. Znikają całe rozdziały, bo przecież pamięć jest ulotna.

Ta książka jest wyjątkowa pod wieloma względami. Zachwyca wielogatunkowością, wielogłosowością i korowodem postaci. Wszystko niby osobne, a jedno z drugim doskonale się łączy. "Korowód" to książka o życiu i emocjach, jakie towarzyszą człowiekowi, jego wyborom, wzlotom i upadkom. To opowieść o "(...) lęku i życiu, które chciałoby się mieć, ale wciąż trzeba je wyszarpywać". I chociaż część VI tej opowieści to białe karty "(...) tylko cisza, biel", liczę, że Jakub Małecki jeszcze wiele historii napisze.

Dziękuję za tę wyjątkową, poruszającą do głębi opowieść o tym co ludzkie. Za refleksyjną biel pustych stron. Brak opisu na tyle okładki. Fakturę odczuwaną pod palcami. I łzy - katharsis.

"Korowód" Jakub Małecki podzielił na sześć części. Zawarł w nich wyimki historii ludzkich na przestrzeni wieków. Paweł Wrona ucieka po zamarzniętym Bałtyku wraz z odnalezioną w śniegach Urszulą, jest rok 1549. Feliks ok. 1860/61 r. pisuje listy do Marianki. W 1901 r. pewna panienka (Basia Brzozowska) przebywa w Skibinie u wujostwa. Kocha się i nie kocha to w Karolu od...

Osobista i piękna.

Osobista i piękna.