Białe. Zimna wyspa Spitsbergen

"Na Spits­ber­gen przy­le­cia­łam pierw­szy raz w sierp­niu 2009 roku. Wie­dzia­łam, że muszę na pół­noc, a Lon­gy­ear­by­en – najwięk­sza osada na wy­spie – le­ża­ło możliwie naj­da­lej."

Tak zaczyna swój reportaż Ilona Wiśniewska, tym samym zapraszając nas do miejsca, które od wielu lat jest jej domem. Miejsca, w którym nie rosną drzewa i przez wiele miesięcy jedynym naturalnym źródłem światła jest księżyc, lecz jednocześnie miejsca pięknego, gdzie powietrze jest wyjątkowo przejrzyste, a renifery i lisy polarne stanowią stałe elementy krajobrazu.
Bardziej jednak niż arktyczna przyroda fascynują autorkę mieszkańcy Longyearbyen i motywy, jakie skłoniły ich do przybycia na ten kraniec świata. Osoby przybyłe z krajów tak różnych jak Meksyk, Tajlandia czy Szwajcaria tworzą tu kulturowy tygiel, a ich losy układają się w swoistą kronikę tego zakątka.

Niezwykle ciekawie i wciągająco pisze Wiśniewska o sposobach na przystosowanie się do życia w tak nieprzyjaznym miejscu, jednak bardziej niż książka o Spitsbergenie to historie o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi i miło czytać, że tylu osobom się to udało.

"Na Spits­ber­gen przy­le­cia­łam pierw­szy raz w sierp­niu 2009 roku. Wie­dzia­łam, że muszę na pół­noc, a Lon­gy­ear­by­en – najwięk­sza osada na wy­spie – le­ża­ło możliwie naj­da­lej."

Tak zaczyna swój reportaż Ilona Wiśniewska, tym samym zapraszając nas do miejsca, które od wielu lat jest jej domem. Miejsca, w którym nie rosną drzewa i przez wiele miesięcy jedynym...

Kolejna książka z serii zimowej autorstwa Ilony Wiśniewskiej. Byłem już z nią na północy Norwegii i na Grenlandii. Teraz przyszedł czas na Spitsbergen. To niezwykła wyspa w północnej Arktyce. Autorka odwiedziła najdalej wysunięte siedliska ludzie w archipelagu Svalbard. Reportaż jest w zasadzie zbiorem jej opowieści na temat miejsc i ludzi, których spotkała. Jedni całkiem zwyczajni, inni zupełnie niezwykli. Wszystkich łączy śnieg i zimno. Niebywała była różnorodność etniczna osób których spotkała, ich pasje, zawody oraz motywacje stojące za tym, że zdecydowali się mieszkać w tym mało przyjaznym zakątku naszego globu. Ciekawe były opowieści na temat „miasteczka rosyjskiego” oraz polskiej bazy arktycznej. Całość w klimacie naprawdę zaskakującym.

Kolejna książka z serii zimowej autorstwa Ilony Wiśniewskiej. Byłem już z nią na północy Norwegii i na Grenlandii. Teraz przyszedł czas na Spitsbergen. To niezwykła wyspa w północnej Arktyce. Autorka odwiedziła najdalej wysunięte siedliska ludzie w archipelagu Svalbard. Reportaż jest w zasadzie zbiorem jej opowieści na temat miejsc i ludzi, których spotkała. Jedni całkiem...

Jak to zawsze u Wiśniewskiej, jedne fragmenty czytało mi się ciekawiej niż inne, jeśli ktoś lubi się "uczyć" z reportaży, to zbyt łatwo nie jest, styl również dość prostolinijny. Ale bardzo dużo ciekawych historii, czuć, że wie o czym pisze.

Jest trochę fascynacji Spitsbergen i Svalberdem ogólnie, jest też dużo rozmów z ludźmi, którym to polarne ekstremum wyszło bokiem. Jest i o polskich naukowcach z klasycznym reportażowym dualizmem "spoko ziomka" i poważnego naukowca. Jest o polowaniach i jedzeniu, jest o monopolu toyoty, o stanie wojennym i od uciekaniu od prawdziwego świata, postrzeganiu turystów, ale ogólnie tak jak w przypadku książek o Grenlandii głównie o ludziach i ich specyficznym życiu powyżej 70 stopnia szerokości geograficznej.

Jak to zawsze u Wiśniewskiej, jedne fragmenty czytało mi się ciekawiej niż inne, jeśli ktoś lubi się "uczyć" z reportaży, to zbyt łatwo nie jest, styl również dość prostolinijny. Ale bardzo dużo ciekawych historii, czuć, że wie o czym pisze.

Jest trochę fascynacji Spitsbergen i Svalberdem ogólnie, jest też dużo rozmów z ludźmi, którym to polarne ekstremum wyszło bokiem....

Zaczynam przygodę z książkami Ilony Wiśniewskiej i już wiem, że będzie to wspaniałą przygoda. Uwielbiam klimaty skandynawskie i bardzo mnie ciekawią ludzie, którzy wybierają miejsca "zimne i białe" na miejsce zamieszkania. Głęboki podziw dla nich i dla autorki.

Zaczynam przygodę z książkami Ilony Wiśniewskiej i już wiem, że będzie to wspaniałą przygoda. Uwielbiam klimaty skandynawskie i bardzo mnie ciekawią ludzie, którzy wybierają miejsca "zimne i białe" na miejsce zamieszkania. Głęboki podziw dla nich i dla autorki.

Ilona Wiśniewska z pasją opisuje mało znany kawałek świata. Skupia się przede wszystkim na ludziach, którzy, tak jak ona, postanowili przyjechać na zimną wyspę i tutaj rozpocząć nowy etap swojego życia. Na Spitsbergenie mieszkają obywatele wielu narodowości, przybywają na dłużej albo tylko na chwilę, często wracają. Dzięki autorce poznajemy koleje ich losu. To nie są lekkie i przyjemne opowieści. Białe to w gruncie rzeczy książka smutna. Sama Wiśniewska traktuje Spitsbergen jak swoje miejsce na ziemi, ale opowiadane przez nią historie dotyczą głównie walki z przejmującym zimnem, tęsknoty za bliskimi, braku energii i poczucia samotności, które nasila się w okresie, gdy zapadają ciemności. To reportaż napisany z uwagą, niespiesznie. Autorce udało się nakreślić panoramę życia na wyspie i wprowadzić czytelnika w klimat tego regionu świata.

"Białe" to opowieść o tolerancji, o współistnieniu, o ludzkiej dobroci, o okrucieństwie natury, o życiu w miejscu, które nie zawsze jest dla człowieka przyjazne. Ilona Wiśniewska przygląda się mieszkańcom wyspy, zachowując dystans. Momentami tylko jest intymnie, bliżej, bardziej osobiście. Autorka nie szasta emocjami, po prostu snuje ciepłą opowieść o zimnym miejscu.

Ilona Wiśniewska z pasją opisuje mało znany kawałek świata. Skupia się przede wszystkim na ludziach, którzy, tak jak ona, postanowili przyjechać na zimną wyspę i tutaj rozpocząć nowy etap swojego życia. Na Spitsbergenie mieszkają obywatele wielu narodowości, przybywają na dłużej albo tylko na chwilę, często wracają. Dzięki autorce poznajemy koleje ich losu. To nie są lekkie...

Wiśniewska totalnie umie kreować świat językiem reportażowym. Idealnie wyważone opisy, istota detalu, oceny i fakty. Mocno przenosi w ten zimny świat, który nam przedstawia.

Wiśniewska totalnie umie kreować świat językiem reportażowym. Idealnie wyważone opisy, istota detalu, oceny i fakty. Mocno przenosi w ten zimny świat, który nam przedstawia.

Moje marzenie na mapie podróży. Książka zachęca by odwiedzić Spitsbergen.

Moje marzenie na mapie podróży. Książka zachęca by odwiedzić Spitsbergen.

Książka, w której nieustannie przewija się tytułowe "białe", czyli śnieg i zimno.
Autorka zabiera nas w niezapomnianą podróż po największej z wysp norweskiego archipelagu, czyli Spitsbergen'ie. Jest to zbiór opowieści, w których poznajemy nie tylko wyróżniających się bohaterów, ale również najbardziej charakterystyczne miejsca na wyspie.
Trzeba się przekonać do spokojnego stylu autorki, co nie zmienia faktu, że poznajemy wiele ciekawostek o wyspie i ludziach ją zamieszkujących.
Jedno jest pewne, aby mieszkać na tej właśnie wyspie - trzeba się odznaczać niezwykle zahartowanym charakterem.

Książka, w której nieustannie przewija się tytułowe "białe", czyli śnieg i zimno.
Autorka zabiera nas w niezapomnianą podróż po największej z wysp norweskiego archipelagu, czyli Spitsbergen'ie. Jest to zbiór opowieści, w których poznajemy nie tylko wyróżniających się bohaterów, ale również najbardziej charakterystyczne miejsca na wyspie.
Trzeba się przekonać do spokojnego...

Niesamowicie ciekawa książka z mnóstwem ciekawostek o tym mało znanym miejscu na Ziemi będącym kiedyś chlubą Rosjan. Spitsbergen, mimo że lodowato zimny i przez większą część roku ciemny, to jednak w książce Ilony Wiśniewskiej jawi się jako coś kuszącego i bardzo atrakcyjnego, gdzie "przez cztery miesiące nie ma słońca, a przez kolejne pięć nie zachodzi. Łatwo tu zapomnieć, że świat jest gdzie indziej".

Autorka opisuje historię ludzi ze swojego otoczenia oraz niezwykłej miłości do miejsca, które jej nie odwzajemnia. Trudno uwierzyć, że surowość klimatu i prostota życia w miejscu silnie sprawdzającym odporność nie tylko na warunki atmosferyczne, może kogokolwiek skusić do zamieszkania w namiastce prawdziwego świata. A jednak tak się dzieje. Magnetyzm Spitsbergenu przyciąga do siebie przedstawicieli z każdego zakątka Ziemi. Autorka próbuje udzielić odpowiedzi na pytanie, co kieruje człowiekiem skłonnym zamieszkać na dalekiej i zimnej Północy, gdzie przede wszystkim trzeba zmierzyć się z własną samotnością. Nie wiem czy jej odpowiedź jest wystarczająca ale na pewno pomoże lepiej zrozumieć unikatowy charakter tej wyspy, jej historii oraz mieszkańców.

Niesamowicie ciekawa książka z mnóstwem ciekawostek o tym mało znanym miejscu na Ziemi będącym kiedyś chlubą Rosjan. Spitsbergen, mimo że lodowato zimny i przez większą część roku ciemny, to jednak w książce Ilony Wiśniewskiej jawi się jako coś kuszącego i bardzo atrakcyjnego, gdzie "przez cztery miesiące nie ma słońca, a przez kolejne pięć nie zachodzi. Łatwo tu zapomnieć,...

Jak dotychczas ten tytuł najbardziej mi się podobał, zarówno pod względem tematu jak i narracji.
Wyzwanie LC styczeń.

Jak dotychczas ten tytuł najbardziej mi się podobał, zarówno pod względem tematu jak i narracji.
Wyzwanie LC styczeń.