Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Przecież takie jest właśnie życie: czasami jest romans, czasami jest dramat, raz przynosi radość a innym razem smutek.
I każda z tych chwil jest po coś, chociaż czasami rozumiemy to dopiero później."

Znacie serię Wrzosowa Polana Karoliny Wilczyńskiej? "Wiosna przynosi ukojenie" to kolejna jej część.
Przyznam, że wróciłam tu z ogromną przyjemnością, bo to miejsce, w którym po prostu chce się być. Przygarnie nas do siebie, otula swoim ciepłem i sprawia, że nawet smutki jakoś łatwiej znieść. Dlaczego tak się dzieje? Bo wypełnione jest miłością, miłością i troską. Zamieszkuje w nim ciepło, dobro i zwykła ludzka życzliwość. Tu nikt nikogo nie ocenia a złe myśli uciekają przegonione pysznymi smakołykami, serwowanymi przez Wandę.
Polubiłam mieszkanki Wrzosowej Polany, choć i im życie nie szczędziło trosk. Złe spojrzenia i intencje, nie ominęły i tych kobiet oraz ich sąsiadek.
Czy wyjdą zwycięsko z tej potyczki? Czy dobro i miłość zwyciężą? Tego dowiecie się podczas lektury.
Po raz kolejny Karolina Wilczyńska pokazała nam, co tak naprawdę się w życiu liczy. Że miłość, przyjaźń, wsparcie i lojalność to wartości, które są nie do przecenienia.
Ale autorka pokazuje nam w niej też mentalność wiejską, taką specyfikę mieszkańców. Z jednej strony gotowych do pomocy w razie potrzeby, a z drugiej, potrafiących ranić słowem, brać na języki, wykluczać i pochopnie poddawać ocenie. Myślę, że i w życiu tak bywa, prawda?
To taka życiowa, prawdziwa historia. Opowieść o zwykłych ludziach, ich troskach i radościach.J a lubię takie opowieści, są takie autentyczne.
A Wy, znacie już Wrzosową Polanę? Ja chętnie znów się tam wybiorę.

"Przecież takie jest właśnie życie: czasami jest romans, czasami jest dramat, raz przynosi radość a innym razem smutek.
I każda z tych chwil jest po coś, chociaż czasami rozumiemy to dopiero później."

Znacie serię Wrzosowa Polana Karoliny Wilczyńskiej? "Wiosna przynosi ukojenie" to kolej...

Rozwiń

Zwiń

Komedie kryminalne tak czy nie? Wiem, że nie każdy je lubi, ale ja tak. I są autorzy,których książki szczególnie przypadły mi do gustu. Tak właśnie jest z Alkiem Rogozińskim. "Śmierć na wagę złota" to najnowsza jego książka. I tak jak to u autora bywa, jest pełna czarnego humoru, ironii i tego puszczania oka do czytelnika. Lubię to specyficzne poczucie humoru, jakie znajduję w jego książkach.
Czego tu nie mamy...mityczny skarb, do którego startuje wielu chętnych, mafiozi, historię Polski, manipulację polityków, rządy pieniądza i władzy oraz tajne służby.... No powiem Wam, że z tej mieszanki powstała historia, przy której dobrze się bawiłam. Choć jak to częste w przypadku Alka Rogozińskiego, trochę słodko-gorzka w swej wymowie.
Do czego potrafi doprowadzić chęć posiadania muzealnego okazu, którego nie można nikomu pokazać i jak daleko wielbiciele sztuki są w stanie się posunąć do ich zdobycia, tego dowiecie się z książki.
No i znajdziecie tu też mojego ulubieńca...komisarza Darskiego... ale i Klaudię Hutnik... Akurat czytanie o niej, przyprawia mnie o dreszcze. Chociaż jakoś tak, kojarzy mi się z jedną z "gwiazd" z naszej sceny. Ale szaa...
W opowieść tę wpleciony jest też wątek historyczny, dotyczący władców Polski...a raczej książąt... I to mi się bardzo podobało. Autor tak go przekazał, że naprawdę czytałam z przyjemnością, choć akurat ten okres w historii Polski, nie jest moim ulubionym.
Summa summarum, to kolejna książka Alka Rogozińskiego, przy której dobrze się bawiłam. A moimi ulubieńcami bezsprzecznie zostali Pola i Kacper....mądre z nich dzieciaki.
To co, zaciekawiłam Was?

Komedie kryminalne tak czy nie? Wiem, że nie każdy je lubi, ale ja tak. I są autorzy,których książki szczególnie przypadły mi do gustu. Tak właśnie jest z Alkiem Rogozińskim. "Śmierć na wagę złota" to najnowsza jego książka. I tak jak to u autora bywa, jest pełna czarnego humoru, ironii i ...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie sagi historyczne? Bo ja bardzo, są jak portale, które przenoszą nas w przeszłość.
Taka też jest Saga rodu Deynarowiczów. "Zabłąkane dusze" to jej trzeci tom.
I znów wracamy na Węgierską, by poznać dalsze losy bohaterów.
Mamy początek XIX wieku a w rodzinie Deynarowiczów coraz więcej problemów. Dorosło młode pokolenie i to o nim w dużej mierze, mówi ten tom.
I tak jak w poprzednich częściach , nie brak tu emocji. Jest wiele smutku ale też i trochę radości. Troski przeplatają się z radościami, łzy z uśmiechem...ale takie w końcu jest życie, prawda?
Książkę czyta się szybko, bo napisana jest w ciekawy, przystępny sposób. Autorka ma dar malowania słowem.
Opowieść ta, w dużej mierze oparta jest na kobietach i pokazująca, jak potrafią być silne, niezależne i zdeterminowane. Umieją walczyć o siebie i swoje marzenia oraz rodzinę.
Autorka pokazuje nam też w niej różnicę pomiędzy życiem chłopstwa i szlachty a także ich nastawienie do walki z Rosjanami.
Nie jest to książka, w której akcja galopuje. To niespieszna opowieść o codzienności zwykłych ludzi, którym przyszło żyć w ciekawych czasach. Ja lubię książki, które mówią o codzienności bohaterów. Dzięki temu, mogę wraz z nimi przeżywać ich radości i smutki.... Trochę tak zza firanki, podglądać ich życie i problemy z jakimi się borykają.
Teraz czekam na kolejny tom a Was zapraszam do lektury.

Lubicie sagi historyczne? Bo ja bardzo, są jak portale, które przenoszą nas w przeszłość.
Taka też jest Saga rodu Deynarowiczów. "Zabłąkane dusze" to jej trzeci tom.
I znów wracamy na Węgierską, by poznać dalsze losy bohaterów.
Mamy początek XIX wieku a w rodzinie Deynarowiczów coraz więc...

Rozwiń

Zwiń

"Tylko w duecie. Bis" to długo oczekiwana kontynuacja "Tylko w duecie". Ja na szczęście długo na nią nie czekałam, bo autorka przysłała mi od razu obie części.
To dobrze, bo poprzedni tom zakończył się....
A figa, tego Wam nie zdradzę, bo gorąco Was zachęcam, byście sięgnęli po tę dylogię.
Tu również, podobnie jak w poprzednim tomie, mamy możliwość poznania tej historii, zarówno od strony Tamary jak i Damiana, co jest dobrym zabiegiem. Dzięki temu mamy ogląd na całą historię, by móc spojrzeć na całe jej spektrum.
Nie będę zdradzać treści, by Ci co nie czytali, mogli spokojnie zatopić się w lekturze, powiem tylko, że emocji tu nie braknie, oraz niespodziewanych zwrotów akcji i wydarzeń, które nas zaskakują.
Autorka nie zwalnia tempa, serwując bohaterom niezły rollercoaster zdarzeń. Ale ja lubię taki historie z których nie wieje nudą.
Czy Tamara i Damian mają szansę być szczęśliwi? Czy przeszłość zniknie a może wróci i znów będzie mieszać? I komu można ufać? Tego dowiecie się podczas lektury.
To naprawdę ciekawa historia, historia o miłości, takiej o którą warto walczyć. Miłości prawdziwej, wybaczającej, wyjątkowej. Ale trudnej i skomplikowanej.
Naprawdę Was zachęcam, sięgnijcie po nią i Wy.
A dla wielbicieli audiobooków, na Legimi i Empik GO jest też wersja audio. Czytana przez Katarzynę Hołyńską i Mikołaja Krawczyka. To może w tej formie skusi Was ta historia?

"Tylko w duecie. Bis" to długo oczekiwana kontynuacja "Tylko w duecie". Ja na szczęście długo na nią nie czekałam, bo autorka przysłała mi od razu obie części.
To dobrze, bo poprzedni tom zakończył się....
A figa, tego Wam nie zdradzę, bo gorąco Was zachęcam, byście sięgnęli po tę dylogię...

Rozwiń

Zwiń

Czasem tak bywa, że niepozorna okładka kryje w sobie ogrom emocji. Tak właśnie było z tą książką.
Powiem Wam, że dawno nie czytałam historii, której czytanie momentami sprawia ból a tutaj tak było.
Nie jest to lekka opowieść, pełna różowych jednorożców, lukru i cukrowych serduszek. Raczej historia pełna bólu i traumatycznych przeżyć, opowieść, od której trudno się oderwać, mimo poruszanych w niej bolesnych tematów. A zakończenie...dobrze, że mam drugą część, bo naprawdę zwala z nóg.
Tamara i Damian to dwójka młodych ludzi, którzy wbrew wszystkiemu, tak bardzo chcieli wierzyć w miłość. Czy była im pisana, czy ten duet miał szansę razem zabrzmieć? Tego dowiecie się z książki.
To naprawdę poruszająca historia. Opowieść o miłości, wszelkich jej odcieniach. A także o poświęceniu, nadziejach i brutalności świata. Nie da jej się czytać bez emocji, bo mocno porusza.
A czytając zastanawiałam się, co zrobiłabym na miejscu Tamary. Czy byłabym w stanie na takie poświęcenie? Nie wiem...
Polubiłam ją a jednocześnie bardzo współczułam tego, co ją spotkało i jakie traumatyczne chwile spadły na nią w życiu. Ale to bardzo silna dziewczyna. Mimo młodego wieku z mądrą, starą duszą.
Naprawdę warto po nią sięgnąć, lecz nie oczekujcie tu lekkiego romansu. To bolesna opowieść, która poruszy i Was.
Historię tę poznamy zarówno z perspektywy Tamary jak i Damiana, więc mamy tu ogląd z damskiej i męskiej strony. Lubię takie zabiegi a Wy?
Przeczytajcie. Ja teraz sięgam po drugi tom. A jeśli wolicie audiobooki to na Legimi i Empik Go jest dostępna wersja audio. Czytają Katarzyna Hołyńska i Mikołaj Krawczyk.

Czasem tak bywa, że niepozorna okładka kryje w sobie ogrom emocji. Tak właśnie było z tą książką.
Powiem Wam, że dawno nie czytałam historii, której czytanie momentami sprawia ból a tutaj tak było.
Nie jest to lekka opowieść, pełna różowych jednorożców, lukru i cukrowych serduszek. Raczej ...

Rozwiń

Zwiń

"Nie potrafiła przyglądać się biernie temu, jak świat dyskryminuje kobiety. Przemoc wobec kobiet, traktowanie ich znacznie gorzej, niż traktowano by w takich samych okolicznościach mężczyznę, odmawianie im praw, które powinien mieć każdy człowiek - te postawy pleniły się w Rzeczpospolitej na każdym kroku."

Czytujecie zbeletryzowane biografie? Ja czasem po nie sięgam. Szczególnie lubię te o kobietach. Dlatego też z ogromną ciekawością sięgnęłam po tę książkę.
Autorka debiutuje tą książką i powiem Wam, że to naprawdę dobry debiut.
Izabela Czartoryska...miała 15 lat, gdy wydano ją za mąż i wiele w życiu przeszła. Wysokie urodzenie i majątek, nie są bowiem gwarantem szczęścia a powiedziałabym, że często jest wręcz przeciwnie.
Autorka niczym tropiciel, szukała w historii śladów Izabeli Czartoryskiej, zbierała okruchy wiadomości i z nich to utkała niezwykły portret tej arystokratki. Portret, w którym jest wiele ciemnych barw, bo wbrew pozorom, jej życie nie było usłane różami.
Muszę się Wam przyznać, że tak naprawdę niewiele wiedziałam na jej temat, a dzięki tej książce mogłam poznać ją bliżej. I wyłania się z niej obraz kobiety, która była tak podobna do nas.
Bardzo mi się podobała ta książka. Autorka ma naprawdę dar pisania zajmujących opowieści. Sprawiła, że znana z muzealnych portretów Izabela ożyła, nabrała kolorów, dała się poznać bliżej. A biografię tę czyta się naprawdę szybko, bo jest napisana z polotem, w lekkim stylu, choć nie brak tu i bardziej mrocznych momentów.
Jeśli takie są debiuty, to mogę je czytać ciągle. A Wy, sięgacie po debiuty?
To naprawdę dobrze przemyślana i napisana publikacja. Autorka wykonała świetny research, że stworzyła tak zajmującą biografię. Nie jest drewniana, nudna, pełna dat i ważnych wydarzeń. To zapierający dech obraz kobiety, nie arystokratki, która dbała tylko o swój dobrostan, ale ciepłej, wrażliwej i życzliwej osoby. Kobiety, takiej jak my. Która czuła się niedoceniana i wykorzystywana przez mężczyzn. Której rzucano kłody pod nogi, starając się ograniczać jej wolność. Czy sobie z tym poradziła? Przekonajcie się sami.
Naprawdę gorąco Wam polecam. Warto po nią sięgnąć, na pewno nie będziecie się przy niej nudzić.

"Nie potrafiła przyglądać się biernie temu, jak świat dyskryminuje kobiety. Przemoc wobec kobiet, traktowanie ich znacznie gorzej, niż traktowano by w takich samych okolicznościach mężczyznę, odmawianie im praw, które powinien mieć każdy człowiek - te postawy pleniły się w Rzeczpospolitej ...

Rozwiń

Zwiń

Nie jest tajemnicą, że kocham miłością wielką książki Weroniki Wierzchowskiej i na każdą czekam z ogromną niecierpliwością. "Ból narodzin" to Jej najnowsza książka. To pierwszy tom nowej, poruszającej serii Z dziejów przytułku położniczego.
Akcja jej toczy się w przeciągu roku, od listopada 1882 do listopada 1883.
Jest to historia pisana w sepii, nostalgiczna i pełna emocji. Niezwykła opowieść o determinacji i sile kobiet, które pomimo kłód rzucanych pod nogi, zdołały stworzyć miejsce, które zmieniło oblicze polskiego położnictwa.
Doktor Anna, położna Jadwiga i służące Zosia i Karolina, właśnie ciężką pracą, poświęceniem i żelazną konsekwencją sprawiły, że założony w ciasnocie i nędzy przytułek położniczy, był w stanie ratować życie położnic i ich dzieci.
Ta książka czyta się właściwie sama. Jest napisana w sposób niezwykle ciekawy, trudno się od niej oderwać. Nie jest pełna lukru, jest brutalnie szczera, pokazująca w jakich warunkach przyszło działać pionierkom położnictwa. Opluwane, gnębione i znoszące niechęć lekarzy mężczyzn, nie poddawały się i robiły wszystko, by najbiedniejsze kobiety mogły rodzić w godnych warunkach.
Ta historia to gotowy materiał na film. Autorka ma niewątpliwie dar snucia zajmujących opowieści. Niczym wehikułem czasu przenosi nas na robociarską Wolę końcówki XIX wieku, byśmy mogli poznać w jak ciężkich warunkach, wypełniały swoją misję te kobiety.
To bardzo realistyczna historia, niezwykle emocjonująca i poruszająca. Ale przede wszystkim pokazująca ogromną siłę kobiet. Ja naprawdę nie mogłam się od niej oderwać, chyląc czoła przed kunsztem autorki, bo czytając czułam się tak, jakbym była uczestnikiem tych wydarzeń.
Ogromnie Wam polecam. A ja czekam na drugi jej tom.

Nie jest tajemnicą, że kocham miłością wielką książki Weroniki Wierzchowskiej i na każdą czekam z ogromną niecierpliwością. "Ból narodzin" to Jej najnowsza książka. To pierwszy tom nowej, poruszającej serii Z dziejów przytułku położniczego.
Akcja jej toczy się w przeciągu roku, od listopa...

Rozwiń

Zwiń

Mama...najpiękniejsze słowo świata. Ale bycie mamą to nie tylko blaski ale też i cienie. Tak jak moneta ma swój awers i rewers. I o tym byciu mamą opowiada nam właśnie ta książka.
Autorka oprócz opowieści o swoich przeżyciach i odczuciach jako mamy, zamieściła w niej wywiady z innymi znanymi mamami, które na co dzień wspierają inne matki w mediach społecznościowych. To m.in Anna Czartoryska-Niemczycka, Klaudia Halejcio, Kamila Szczawińska, Magdalena Lamparska i inne.
To szczere, momentami bardzo intymne rozmowy, pełne humoru czy żartów, ale również bolesnych wyznań. Bo macierzyństwo czasem jest trudne i bolesne.
Te rozmowy są pełne emocji i intymnych zwierzeń, ale też spojrzenia na relacje damsko-męskie. Nie tylko tych mama-tata, ale tych typowo damsko-męskich. Bo one są bardzo ważne, gdyż bycie rodzicem nie zwalnia z bycia partnerkę, przyjaciółką, kochanką...a czasem niestety zaaferowane macierzyństwem o tym zapominamy.
To mądre, pełne empatii rozmowy. Myślę, że to lektura obowiązkowa dla każdej z nas. Zachęcam, sięgnijcie po nią i Wy.
A że jest okraszona dużą ilością zdjęć, to jest tym bardziej ciekawa.
Polecam.

Mama...najpiękniejsze słowo świata. Ale bycie mamą to nie tylko blaski ale też i cienie. Tak jak moneta ma swój awers i rewers. I o tym byciu mamą opowiada nam właśnie ta książka.
Autorka oprócz opowieści o swoich przeżyciach i odczuciach jako mamy, zamieściła w niej wywiady z innymi znany...

Rozwiń

Zwiń

Są autorki po których książki sięgam w ciemno. Jedną z nich jest Małgorzata Garkowska. "Dwa życzenia" to najnowsza jej książka a zarazem trzecia z cyklu o Orłowskich i Sorokinach. I tak jak poprzednie, niezwykle wciągająca i bardzo klimatyczna.
Jej akcja toczy się w okresie dwudziestolecia międzywojennego, co dla mnie jest jej dodatkowym atutem, bo to mój ulubiony okres w historii.
Młode pokolenie dorosło i to o nim w głównej mierze jest ta opowieść.
Małgorzata Garkowska niczym wehikułem czasu, przeniosła nas tą opowieścią w przeszłość i sprawiła, że wraz z bohaterami przeżywamy ich radości i smutki. Autorka z niezwykłym kunsztem maluje obraz lat trzydziestych XX wieku, obraz nostalgiczny, w kolorze sepii. Ileż się tu kłębi emocji, namiętności, miłości, pożądania. Ale jest też honor i duma, lojalność i zdrada, a także uśmiech i łzy.
Tyle się tu dzieje, że ani na chwilę akcja nie zwalnia tempa. I są piękne kobiety, przystojni mężczyźni, kawalerzyści, konie i Ojczyzna. A także spiski i zdrada...oraz cały ogrom emocji, który sprawia, że od tej książki trudno się oderwać.
Zanurzyłam się w tę opowieść z ogromną przyjemnością, chyląc głowę przed niezwykłym kunsztem autorki, bo ta książka to gotowy scenariusz na film kostiumowy.
Nie mogę nie wspomnieć tu o pięknym wydaniu, bo Wydawnictwo Flow po raz kolejny wykonało dobrą robotę.
Summa summarum, to historia którą bezsprzecznie należy przeczytać. Ja mam do autorki tylko jedno pytanie....Czy będzie dalsza część?
A Was gorąco zachęcam, przeczytajcie bo warto.

Są autorki po których książki sięgam w ciemno. Jedną z nich jest Małgorzata Garkowska. "Dwa życzenia" to najnowsza jej książka a zarazem trzecia z cyklu o Orłowskich i Sorokinach. I tak jak poprzednie, niezwykle wciągająca i bardzo klimatyczna.
Jej akcja toczy się w okresie dwudziestolecia...

Rozwiń

Zwiń