Nadawanie drugiego życia rzeczom to obecnie jeden z najszybciej rozwijających się trendów zakupowych. Wiąże się z tym popularność second handów czy platform internetowych służących do wymiany i sprzedaży ubrań, mebli czy innych przedmiotów z których już nie korzystamy. Rzadko jednak nadarza się okazja by nabyć w ten sposób rzecz po... nobliście!

Inicjatywa wnuczki Márqueza

Wnuczka Gabriela Garcíi Márqueza wybrała 400 ubrań z szafy swojego dziadka, w tym szyte na miarę koszule, część ogromnej kolekcji jego butów, a także tweedowe marynarki z kieszeniami, w których trzymał długopisy. Kobieta postanowiła wystawić je na sprzedaż. Środki uzyskane ze sprzedaży rzeczy zostaną przekazane fundacji opiekującej się dziećmi w potrzebie. Impulsem do wystawienia rzeczy na sprzedaż miała być śmierć babci Emilii Garcii Elizondo, żony Gabriela Garcii Marqueza, w zeszłym roku.

Jak przyznaje wnuczka, wiele dowiedziała się o swoich dziadkach podczas tej inicjatywy.

O Gabrielu Garcíi Márquezie

Gabriel García Márquez, urodzony w 1927 roku, uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej znanych pisarzy tworzących w nurcie realizmu magicznego. Jego najbardziej znaną powieścią jest „Sto lat samotności". Opisuje w niej sagę rodu Buendía, zagubionego na południowoamerykańskich bezdrożach w wiosce Macondo co, zdaniem wielu, stanowi syntezę dziejów całego kontynentu. ”Sto lat samotności” określane bywa także „najważniejszym dziełem literatury hiszpańskojęzycznej od czasów Don Kichota". Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury García Márquez odebrał w 1982 roku.

Do innych znanych jego dzieł należą m.in. „Szarańcza” (1977), „Miłość w czasach zarazy” (1985) czy „Jesień patriarchy” (1975). Kolumbijski pisarz zmarł w wieku 87 lat, 17 kwietnia 2014 roku w Meksyku. Jego oficjalne pożegnanie odbyło się w mieście Meksyk, na placu przed Pałacem Sztuk Pięknych. 22 maja 2016 roku urna z jego prochami została złożona na dziedzińcu dawnego klasztoru La Merced w Cartagenie w mieście, w którym Márquez rozpoczął swoją literacką karierę i gdzie, według relacji jego przyjaciela Juana Gossaina, „zawsze chciał być”.