Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiedziałam,że zabierając się za kolejną książkę Michniewicza nie będę zawiedziona. Nie byłam. Nie jestem. Coś jest takiego w sposobie jego pisania,że tracę kontakt z rzeczywistością, że to o czym czytam,na swój sposób mnie pochłania.
Ktoś poniżej napisał w komentarzu,że nic odkrywczego w tej książce nie ma,że w dzisiejszej dobie internetu wszyscy zdajemy sobie sprawę jak jest w innych krajach. Przecież to książka o najzwyklejszych ludziach świata, czego się spodziewał? Narzekanie, nuda, marazm - tego nie znajdziecie w tej książce (jedynie w pojedynczych opiniach o niej), magia, empatia,godzenie się na swój los i walka z losem, często bezskuteczna, sens i brak sensu - to owszem. Polecam zdecydowanie. :)

Wiedziałam,że zabierając się za kolejną książkę Michniewicza nie będę zawiedziona. Nie byłam. Nie jestem. Coś jest takiego w sposobie jego pisania,że tracę kontakt z rzeczywistością, że to o czym czytam,na swój sposób mnie pochłania.
Ktoś poniżej napisał w komentarzu,że nic odkrywczego w tej książce nie ma,że w dzisiejszej dobie internetu wszyscy zdajemy sobie sprawę jak...

Niektóre fragmenty dają wiele do myślenia. Inne dają tylko jedynie jakiś zarys wielkości tej tytułowej ceremonii. Pisane pięknym, wzniosłym językiem, a mimo to nie trącące jakimś wydumanym pompatycznym stylem. Jeżeli interesujesz się buddyzmem i uważasz, że filozofia Wschodu ma w sobie jakąś trudną do określenia magię,ale i również logikę, według której powinno się kierować, to ta lektura jak najbardziej jest dla Ciebie. Magia i logika. Racjonalne podejście i duża doza wyobraźni.
Polecam. Zwłaszcza podczas picia herbaty.

Niektóre fragmenty dają wiele do myślenia. Inne dają tylko jedynie jakiś zarys wielkości tej tytułowej ceremonii. Pisane pięknym, wzniosłym językiem, a mimo to nie trącące jakimś wydumanym pompatycznym stylem. Jeżeli interesujesz się buddyzmem i uważasz, że filozofia Wschodu ma w sobie jakąś trudną do określenia magię,ale i również logikę, według której powinno się...

Nie wiem skąd tak wysokie oceny książki bo jakoś mnie lektura "Znalezione nie kradzione" nie powaliła... Zdecydowanie lepszą książką był "Pan mercedes". W tej części do połowy byłam zaczytana i chciałam wiedzieć co dalej. Z każdą następną stroną już niestety było oczywiste, jaki będzie ciąg dalszy. Postać psychopaty z obsesją na punkcie literatury jest wyjątkowo wkurzająca, gdy czytałam o nim, to widziałam jakieś rozlazłego buraka. Gdzie w takiej osobie zdolność do popełnienia morderstw bez mrugnięcia okiem? Fragmenty o nim starałam się czytać jak najszybciej bo tak mnie irytowały. Postaci z poprzedniej części jakoś też tak nie na miejscu i mi nie pasowały do tego wszystkiego. Jednym słowem: jestem zawiedziona. Ale to tylko moja skromna opinia. ;)

Nie wiem skąd tak wysokie oceny książki bo jakoś mnie lektura "Znalezione nie kradzione" nie powaliła... Zdecydowanie lepszą książką był "Pan mercedes". W tej części do połowy byłam zaczytana i chciałam wiedzieć co dalej. Z każdą następną stroną już niestety było oczywiste, jaki będzie ciąg dalszy. Postać psychopaty z obsesją na punkcie literatury jest wyjątkowo wkurzająca,...