Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu tej autorki "Zapałki na zakręcie" oraz "Pejzaża sentymentalnego" podchodziłam do tej książki z wielkimi nadziejami, które jak najbardziej zostały spełnione. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Fakt, że akacja toczyła się w miejscach również i bliskich mnie, sprawiał dodatkowo, że wręcz chłonęłam kolejne strony.

Po przeczytaniu tej autorki "Zapałki na zakręcie" oraz "Pejzaża sentymentalnego" podchodziłam do tej książki z wielkimi nadziejami, które jak najbardziej zostały spełnione. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Fakt, że akacja toczyła się w miejscach również i bliskich mnie, sprawiał dodatkowo, że wręcz chłonęłam kolejne strony.

Uwielbiam tę książkę i wracam do niej bardzo często. Nawet pokusiłam się dzisiaj o grę słów, mówiąc: "lato bez to nie lato". Autorka idealnie pokazała mentalność i sposób myślenia większości mieszkańców wsi, gdzie kogoś inteligentnego, kto chce coś w życiu osiągnąć, uważa się za jakiegoś odmieńca. Jedynym minusem tej książki jest to, że jest taka krótka i czyta się wszystko w jednym dniu.

Uwielbiam tę książkę i wracam do niej bardzo często. Nawet pokusiłam się dzisiaj o grę słów, mówiąc: "lato bez to nie lato". Autorka idealnie pokazała mentalność i sposób myślenia większości mieszkańców wsi, gdzie kogoś inteligentnego, kto chce coś w życiu osiągnąć, uważa się za jakiegoś odmieńca. Jedynym minusem tej książki jest to, że jest taka krótka i czyta się...

Nie spodziewałam się zbyt wiele po tej książce, liczyłam na jakąś w miarę składną historię idealną na wakacje. Początek mnie zaskoczył. Czytało się bardzo dobrze. Wszystko było takie realistyczne. Chociaż nigdy nie przeżyłam czego podobnego, to utożsamiałam się z główną bohaterką. Imponowała mi jej wytrwałość w dążeniu do celu. Wreszcie tego dokonała - poznała swojego ojca oraz zaczęła mieć lepsze kontakty ze swoją przyrodnią siostrą Tunią. Moim zdaniem dokładnie w tym momencie książka powinna była się zakończyć. Natomiast czytelnik dostał w ogromnej ilości dalsze losy przesiąknięte hurraoptymizmem, nirealistycznymi zdarzeniami. Wszystko, zaczynając od dobrego ojca, który zapłacił dużo pieniędzy za remont mieszkania Sewci, przyjął nieznaną wcześniej mu dziewczynę do swojej rodziny bez żadnych podejrzeń i badań DNA oraz w przeciągu kilku dni ożenił się z dawną miłością, a kończąc na ich wyjeździe do Włoch, gdzie (a jakby inaczej) Mietka została przyjęta z otwartymi rękoma, dom jej się spodobał, pokój także, nie miała żadnych problemów komunikacyjnych w języku włoskim, rodzina nigdy się ze sobą nie kłóciła, a na przyjazd do Arezzo zgodzili się wszyscy znajomi głownej bohaterki, było bardzo naciągane, zakłamane, nie mające nic wspólnego z rzeczywistością.

Nie spodziewałam się zbyt wiele po tej książce, liczyłam na jakąś w miarę składną historię idealną na wakacje. Początek mnie zaskoczył. Czytało się bardzo dobrze. Wszystko było takie realistyczne. Chociaż nigdy nie przeżyłam czego podobnego, to utożsamiałam się z główną bohaterką. Imponowała mi jej wytrwałość w dążeniu do celu. Wreszcie tego dokonała - poznała swojego ojca...