Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest cudowna, wyjątkowa i aż do bólu życiowa – po prostu słodko-gorzka. Wyzwoliła we mnie wszelkie możliwe emocje, od uśmiechu do łez, przez wściekłość i kompletną bezsilność. Totalny rollercoaster. Ale czy właśnie nie takie jest życie?

Czasem wystarczy powiedzieć za mało, zrobić za dużo i niespodziewanie zdajemy sobie sprawę, że znajdujemy się w zupełnie innym miejscu niż zamierzaliśmy. Ktoś mógłby powiedzieć, że to los, fatum, czy też inna siła wyższa sprawiła, że życie Rosie i Alexa potoczyło się tak, a nie inaczej, ale nie mogłabym się zgodzić z tym stwierdzeniem. To ich decyzje i wybory wpłynęły na bieg wydarzeń, na to jak potoczyła się ich historia.

„Love, Rosie” to niezwykła opowieść nie tylko o miłości i przyjaźni, ale także o wartościach rodzinnych. Książka przestrzega nas, że każda decyzja niesie ze sobą konsekwencję, uczy o odpowiedzialności i dążeniu do celu oraz przypomina, że wiara w siebie i w swoje możliwości to niezbędny fundament do stworzenia szczęścia.
Z pewnością sięgnę po pozostałe twórczości pani Ahern i obowiązkowo obejrzę film.
Gorąco polecam!

Książka jest cudowna, wyjątkowa i aż do bólu życiowa – po prostu słodko-gorzka. Wyzwoliła we mnie wszelkie możliwe emocje, od uśmiechu do łez, przez wściekłość i kompletną bezsilność. Totalny rollercoaster. Ale czy właśnie nie takie jest życie?

Czasem wystarczy powiedzieć za mało, zrobić za dużo i niespodziewanie zdajemy sobie sprawę, że znajdujemy się w zupełnie innym...

Przyznam szczerze, że książka mnie kompletnie rozczarowała, a przeczytanie jej do samego końca okazało się niezwykle męczące. Nikt mnie zmuszał, ale mam zasadę, że oceniam książki dopiero po przeczytaniu całości, ponieważ zawsze się może okazać, że gdzieś w połowie akcja nabierze tępa, bohaterowie przejdą metamorfozę, a ich dotychczasowe zachowanie nabierze sensu. Z przykrością stwierdzam, że począwszy od wyidealizowanej głównej bohaterki, której zachowanie nijak ma się do faktu, że była wychowywana przez surowego ojca w bazie wojskowej, aż po mdłe i sztuczne dialogi, które karzą się zastanowić , czy rzeczywiście mamy do czynienia z gatunkiem New Adult, kompletnie nic nie ma sensu.
Fabuła oraz stworzony przez pisarkę świat kręci się tylko i wyłącznie wokół rozterek miłosnych pięknej Harper, która jest wręcz ubóstwiana przez mężczyzn – w większości równie pięknych jak ona sama. Powiem więcej, już od pierwszego spotkania pragną jej i kochają bezgranicznie, bo jakżeby można było inaczej skoro jest takim chodzącym ideałem. Ponadto pani McAdams usilnie stara się nam wmówić, jaka to Harper jest inteligentna, silna i bystra dziewczyna, chociaż po przeczytaniu kilku pierwszych stron, śmiało można stwierdzić, że nasza bohaterka mądrością nie grzeszy. Tandeta i bezsens wiernie towarzyszą nam na każdej stronie, przeganiają się na każdym kroku zupełnie jakby to był konkurs na najgłupszą książkę. Jest mi naprawdę przykro, że autorka ma takie spaczone wyobrażenie o miłości, a jeżeli chodzi o stronę psychologiczną i emocjonalną wykreowanych przez nią postaci, po prostu nie warto polemizować. Ona tak naprawdę nie istnieje.
Dałam tej książce szanse, mimo iż z opisu doskonale wiedziałam, że będę miała do czynienia z kolejnym sztampowym trójkątem miłosnym. Już kilkakrotnie przekonałam się, że dzięki wyobraźni i genialnemu umysłowi, pisarz jest w stanie zdziałać cuda i stworzyć coś naprawdę interesującego z szablonowych tematów. Niestety zawiodłam się. Zawiodłam się na autorce, na jej agencie, na wydawcy i wielu innych osobach, które uważają nas czytelników za kompletnych idiotów i pozwalają, aby „coś” tak beznadziejnego ujrzało światło dzienne.
Czy komuś poleciłabym tę książkę? Nie. Czy sięgnę po kolejne „dzieła” pani McAdams? Nie, podziękuję. Czytałam słabe książki, które nie pozostawały w mojej pamięci zbyt długo, nie poruszały serca, ani nie wnosiły niczego nowego do dotychczasowej literatury, ale mimo wszystko umilały mój wolny czas. Jednak „ Wybieram ciebie” w żaden sposób nie umila czasu, wręcz przeciwnie, akcja (o ile można powiedzieć, że dokonywanie wyboru po między dwoma facetami jest akcją) wlecze się niemiłosiernie wolno, zachowanie bohaterów męczy, dialogi nużą, a czytelnik nie marzy o niczym jak o odłożeniu lektury na półkę i zapomnieniu o jej istnieniu. Niestety, ja już na zawsze zapamiętam tę książkę – jako tę najgorszą z najgorszych. Na koniec pragnę zaznaczyć, że po przeczytaniu całości nasuwa się jedno istotne pytanie. Czy na światowym rynku wydawniczym naprawdę nie ma ciekawszych książek, które można by było przetłumaczyć, bądź serii, które warto by było kontynuować?

Przyznam szczerze, że książka mnie kompletnie rozczarowała, a przeczytanie jej do samego końca okazało się niezwykle męczące. Nikt mnie zmuszał, ale mam zasadę, że oceniam książki dopiero po przeczytaniu całości, ponieważ zawsze się może okazać, że gdzieś w połowie akcja nabierze tępa, bohaterowie przejdą metamorfozę, a ich dotychczasowe zachowanie nabierze sensu. Z...