Jesteśmy społecznością, która kocha książki

🦋🌿 Przyznam, że początek nie zapowiadał, jak bardzo zaskakująco skończy się ta historia. Dzisiaj rano skończyłam tę książkę i ten plot twist na końcu nie mógł mi wyjść z głowy przez cały dzień. Jedno wielkie wow!

🦋🌿 Skromna (wydawałoby się) biolożka Callie Peterson przez splot nieoczekiwanych wydarzeń przenika przez portal do świata Mrocznych Elfów i dosłownie spada na ich Księcia, niebezpiecznego, groźnego i niezrównoważonego, a do tego tak przystojnego, że aż oszałamia swoją urodą. Mendax bierze ją za najemną zabójczynię i wtrąca do więzienia.

🦋🌿 I tutaj zaczyna się zabawa. Fabuła gna do przodu w niesamowitym tempie. Współczujemy Callie, bo jej sytuacja wydaje się z góry przegrana. Do czasu, aż Książę zaczyna odczuwać wobec niej dziwne pragnienie, wbrew swojej naturze, a potem wystawia ją na trzy próby. Jeśli Callie przeżyje, odzyska wolność. A jeśli nie? Czy jest inne wyjście?

🦋🌿 Tego Wam oczywiście nie zdradzę, ale akcja (po dość powolnym i spokojnym wstępie) nabiera rumieńców, od kiedy Cal trafia na dwór Mrocznego Księcia. Widzimy, jak rodzi się zakazane uczucie. Panie i panowie, mamy tu tak elektryzujący motyw enemies to lovers i he fell first, że aż krew burzyła mi się w żyłach. Wam też zrobi się gorąco, zapewniam Was!

🦋🌿 I co w tej intrygującej książce było najlepsze, to akcja naszpikowana ciężkimi próbami, które musiała przejść główna bohaterka. Kibicujemy jej do końca, aż do sceny finałowej, która tak mnie zdumiała, że zaczęłam mieć mieszane uczucia. Przestałam już cokolwiek wiedzieć, czułam się zrobiona w balona, ale to było mimo wszystko ciekawe odczucie, serio!

Jeśli szukacie elektryzującego romantasy, gdzie akcja nie zwalnia ani na chwilę, a do tego lubicie motyw enemies to lovers, to "How Does It Feel?" będzie dla Was idealnym wyborem!

🦋🌿 Przyznam, że początek nie zapowiadał, jak bardzo zaskakująco skończy się ta historia. Dzisiaj rano skończyłam tę książkę i ten plot twist na końcu nie mógł mi wyjść z głowy przez cały dzień. Jedno wielkie wow!

🦋🌿 Skromna (wydawałoby się) biolożka Callie Peterson przez splot nieoczekiwa...

Rozwiń

Zwiń

Kończąc "Każdym skrawkiem duszy", miałam w głowie jedną myśl: "Ta Pani zdecydowanie wie, jak zaangażować i wzruszyć czytelnika". Po "Fourth Wing" byłam bardzo ciekawa takiej "romansowej, romantycznej" strony Autorki. I trochę obawiałam się tego spotkania...

... a nie było czego się obawiać! "Każdym skrawkiem duszy" w odnowionej szacie graficznej wywołało we mnie mnóstwo emocji, przede wszystkim smutku, złości i wzruszenia. Niech świadczy o tym fakt, że spłakałam się już na 13 stronie, ach, po co Ember otwierała te podłe drzwi?

Bo od otwarcia drzwi zaczyna się cała tragedia. Ember, która tego zimowego, okropnego dnia ma 20 urodziny, już zawsze będzie kojarzyć je z zakończeniem pewnego etapu w życiu. Z momentem, gdy musi stanąć na wysokości zadania oraz wziąć odpowiedzialność za swoją rodzinę. Robi to wzorowo, mimo trudności i braku wsparcia... aż do chwili, gdy zjawia się w jej życiu Josh, trener hokeja jej młodszego brata, który daje jej przestrzeń, troskę i zdejmuje ciężar z mocno obciążonego serca.

Josh i December to duet idealny. Mimo, że miałam poczucie, że Ember za szybko zaczęła odczuwać żądzę w jego kierunku, co w związku z tragedią w jej życiu wydawało mi się trochę przedwczesne i nie na miejscu, to rozumiałam ją doskonale. Chciała poczuć trochę swobody, pozwolić komuś, by uznał ją za piękną i godną pożądania i zapomnieć się na chwilę. A Josh - czyżby został moim crushem? - dał jej to wszystko, a dodatkowo dorzucił czas, troskę, własne tempo, cierpliwość. Wahania Ember były uzasadnione, choć w pewnym momencie już naprawdę przesadzała... Momenty, gdy byli razem, jednak przynosiły mi taką ulgę i uśmiech przy lekturze, że aż czułam, jak kąciki ust podnoszą mi się do góry.

Bardzo podobał mi się też zabieg nazywania dzieci z rodziny Howardów od nazw miesięcy, boskie! ❤️

Mam jeden zarzut tylko - jestem mistrzynią, jeśli chodzi o brak wnikliwości przy czytaniu, nie umiem przewidzieć żadnego wątku, a tu zgadłam aż dwa. Dlatego przewidywalność to trochę słabsza strona książki. Co i tak nie zmniejsza przyjemności przy czytaniu! Zdecydowane polecanko ❤️

Kończąc "Każdym skrawkiem duszy", miałam w głowie jedną myśl: "Ta Pani zdecydowanie wie, jak zaangażować i wzruszyć czytelnika". Po "Fourth Wing" byłam bardzo ciekawa takiej "romansowej, romantycznej" strony Autorki. I trochę obawiałam się tego spotk...

Rozwiń

Zwiń

🐺 Pierwsze, co zauważyłam, to układ i okładka tej książki – a okładka jest po prostu przepiękna! Jak odpowiednio nią poruszacie, to oczy Naridy, która jest umieszczona na froncie okładki, zaczynają lśnić w świetle. Niesamowity efekt. Jeśli lubicie krótkie rozdziały, to tutaj ich nie znajdziecie – sam prolog ma ok. 50 stron, a rozdziały są dość długie i poprzedzone cudnymi grafikami wilka. Mnie to całkowicie urzekło!

🐺 W ogóle nie czuć, że to debiutancka książka Karoliny, serio. Tutaj akcja leci na łeb, na szyję, tak, że zapiera nam dech, a bardzo lubię takie tempo akcji, bo nie ma opcji, że się znudzisz. Opisy wydarzeń są ukazane tak, że po prostu czułam, jakbym sama była uczestnikiem scen, które Karolina opisuje dokładnie i bardzo obrazowo. Gdy wraz z bohaterami przemierzałam Piekło, dosłownie na moim ciele pokazały się ciarki, zwłaszcza przy spotkaniu z potępionymi. Opisy tych postaci mocno pobudzały wyobraźnię, aż pomyślałam: „Katarzyno, bądź grzeczna, bo skończysz tak jak oni”. 😂

🐺 Narida od początku stała się moją ulubienicą. Cięty język, waleczność, poczucie humoru – czy może być lepszy przepis na charakterną, główną bohaterkę? Na dodatek jako upadła anielica odkrywa Dar Nieba i te moce, które w sobie odkrywa stopniowo, bardzo przyciągały do lektury. Pojawiają się też Kaim, Rimon, Marmo – trzej Panowie, którzy mają swoje unikalne cechy i są ciekawie przedstawieni. A urody oraz muskulatury nie sposób im nie zazdrościć!

🐺 W jednym aspekcie książki miałam zgrzyt. Relacja miłosna między Naridą a Kaimem mnie nie do końca przekonała. Czułam, że to lekkie enemies to lovers, ale sama ich wzajemna fascynacja wydała mi się zbyt nagła i niespodziewana, przez co trochę sztucznie wyszła. Sam wątek romantyczny nie jest mocno nakreślony, to na pewno nie romantasy, jeśli tego się spodziewaliście.

🐺 Jeśli zastanawiacie się, co by było dobre na początek przygody z fantastyką, lubicie, jak w książce ciągle coś się dzieje, a na dodatek motyw aniołów i demonów brzmi dla Was interesująco, to „Piekielne Niebo” musi się znaleźć w Waszym TBRze! Osobiście czekam z utęsknieniem na kolejny tom. 🙂

🐺 Pierwsze, co zauważyłam, to układ i okładka tej książki – a okładka jest po prostu przepiękna! Jak odpowiednio nią poruszacie, to oczy Naridy, która jest umieszczona na froncie okładki, zaczynają lśnić w świetle. Niesamowity efekt. Jeśli lubicie krótkie rozdziały, to tutaj ich nie znajdz...

Rozwiń

Zwiń

🌹Specyficznie dziwna.
Mocno niepokojąca.
Ze wszech stron trudna.
I diabelsko wciągająca! 🌹

🌹Tak pokrótce mogłabym określić "The Paper Dolls" od @natksiazkowa. Ta książka wzbudziła we mnie tyle ciężkich do określenia emocji, że nie bardzo wiem, jak ją ocenić. Ciężko ująć w ramy historię brudną, gdzie główni bohaterowie tak bardzo są pokrzywdzeni i mimo posiadania rodzin - nie mają swojego miejsca na świecie, swojego "safe place".

🌹Polecam przeczytać na początku trigger warningi, zawarte na pierwszych stronach książki. Nie jest to książka łatwa, dla osób wrażliwych i mimo, że aż tak nie ruszają mnie toksyczne relacje czy nadużycia wobec nastolatków, to jednak miałam trudność w czytaniu pewnych fragmentów tej historii.

🌹Na pewno ogromny plus "The Paper Dolls" to kreacja bohaterów, każdy z nich, nawet ten drugoplanowy, ma swoje unikalne cechy, jest ludzki, wierzymy po prostu, że taka postać mogłaby istnieć i funkcjonować jako prawdziwy człowiek. Do tego mroczny, duszny klimat, wątek kryminalny w tle (którego rozwiązanie przyprawiło mnie o ciarki), a przy tym relacja Charmaine i Larue - tego nie da się podrobić. Mimo, że ich "związek" przeżywał wzloty i upadki i sama już się momentami gubiłam, czy ona faktycznie go lubi, to sceny, gdzie byli we dwoje, bardzo przyciągały mnie do czytania. Wielkie brawa za perspektywę Gabriela, dzięki temu miałam jeszcze bardziej namieszane w głowie i mocniej wciągałam się w lekturę!

🌹Z drugiej strony bardzo przykro mi się czytało o nadużyciach, których dopuszczała się bliska osoba Larue (trochę zbyt przerysowana relacja) i braku reakcji ze strony nauczycieli. Ogólnie nie czułam, żeby w ogóle postacie dorosłe odgrywały tu jakąś pomocną, znaczącą rolę wobec niejednokrotnie zagubionych, pełnych ran (nie tylko fizycznych) nastolatków. Byli praktycznie pozostawieni sami sobie. Może to miało podkreślić samotność oraz zagubienie nastolatków, a także ukazać brak odpowiedzialności ze strony dorosłych?

🌹 "The Paper Dolls" jako debiut Natki wypadł według mnie bardzo przekonująco, choć nie jest to lektura łatwa i dla każdego. A do tego ostatnie 50 stron przeczytałam w mgnieniu oka i bardzo chętnie sięgnę po drugi tom. 🖤

Jeśli lubicie książki, które przyciągną Was mrocznym klimatem, nie przeszkadza Wam toksyczność w relacjach, a także lubicie motyw szkolny, to myślę, że "The Paper Dolls" jest tym, czego szukacie. Zachęcam w takim razie do lektury!

🌹Specyficznie dziwna.
Mocno niepokojąca.
Ze wszech stron trudna.
I diabelsko wciągająca! 🌹

🌹Tak pokrótce mogłabym określić "The Paper Dolls" od @natksiazkowa. Ta książka wzbudziła we mnie tyle ciężkich do określenia emocji, że nie bardzo wiem, jak ją ocenić. Ciężko ująć w ramy h...

Rozwiń

Zwiń

"On ma prestiż, władzę i doświadczenie, ona - talent, urok i niepohamowany temperament. Ich spotkanie będzie jak huragan, a przecież to dopiero pierwsze takty..."

Erotyk z motywem zakazanego romansu między profesorem a studentką, do tego okraszony tłem muzycznym. Czy coś mogło pójść nie tak?

Chyba spodziewałam się trochę bardziej rozbudowanej fabuły, bo historia skupia się na tajemnicy tytułowego promotora, Cesare'a Elaclaire'a, który chce się zemścić na rodzinie swojej studentki, Stelli Adano, oraz na wielu scenach erotycznych. Do końca książki nie wiemy, co właściwie stało się w przeszłości profesora, co daje świetne preludium do sięgnięcia po kolejne tomy. Można oczywiście domyślać się i to mnie skutecznie trzymało przy lekturze.

A co mnie do lektury zniechęcało? Naiwna i momentami bardzo głupiutka postać głównej bohaterki, Stelli, która od jednego tyrana, którym jest jej ojciec, wskakuje w ramiona kolejnego tyrana, którym tym razem jest profesor. Rozumiem jej brak doświadczenia, przez co mogła zadurzyć się w starszym mężczyźnie, choć za bardzo moim zdaniem Cesare mieszał jej w głowie swoim sprzecznym zachowaniem. I jej uczucia były za szybkie, za mocne i za mało dojrzałe. I zdecydowanie dla mnie za mało muzyki, żebym była usatysfakcjonowana!

Cieszę się, że mamy tutaj dual POV, mimo, że momentami miałam poczucie, że rozdziały są za krótkie - z jednej strony wprowadzało to dynamikę do akcji, a z drugiej - irytowało za szybkimi przeskokami między dwoma postaciami.

Podsumowując, bo miało być krótko, a jak zwykle się rozpisałam. 😂 Jest to dość przeciętny erotyk, który fabularnie trochę kuleje, ale paradoksalnie dość mocno wciąga, a sceny erotyczne raz przyprawiają o rumieniec na twarzy, innym razem - o uśmiech politowania. Nie wiem, czy go Wam polecić, bo dałam mu 2.5/5 gwiazdki. Jednak "Promotor" od Moniki Magoska-Suchar wywołał we mnie na tyle dużo emocji, że z ciekawości sięgnę po kolejny tom. 🙂

"On ma prestiż, władzę i doświadczenie, ona - talent, urok i niepohamowany temperament. Ich spotkanie będzie jak huragan, a przecież to dopiero pierwsze takty..."

Erotyk z motywem zakazanego romansu między profesorem a studentką, do tego okraszony tłem muzycznym. Czy coś mogło p...

Rozwiń

Zwiń