Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawiodła mnie ta książka, lub moje własne oczekiwania co do niej. Spodziewałam się bardziej literatury piękna, chyba wyobrażałam sobie tą książkę jako otulające zbiory nieoczywistych słów połączonych ze sobą. Dostałam jednak trochę za dużo, moim zdaniem, opisów z osobistego życia autorki oraz masę ciekawostek - za które dziękuję, bo je uwielbiam, jednak nie ich się tu spodziewałam. Nie uważam też, aby poprawnym było porównywanie jednych istot do drugich (sugerowanie, że powinniśmy czerpać przykład z różnych gatunków zwierząt), bo to trochę jak mówienie rybie, że powinna wzorować się na swobodnym locie ptaka. Z ogólnym przesłaniem jednak bardzo się zgadzam - to ważne, aby nauczyć się akceptować zimy naszego życia i podejmować próby zadomowienia się w nich.
Podsumowując wyniosłam z książki wlasnie to ogólne przesłanie + kilka ciekawostek o zwierzętach. Dobrze czytało mi się jedynie dwa ostatnie rozdziały.

Zawiodła mnie ta książka, lub moje własne oczekiwania co do niej. Spodziewałam się bardziej literatury piękna, chyba wyobrażałam sobie tą książkę jako otulające zbiory nieoczywistych słów połączonych ze sobą. Dostałam jednak trochę za dużo, moim zdaniem, opisów z osobistego życia autorki oraz masę ciekawostek - za które dziękuję, bo je uwielbiam, jednak nie ich się tu...

Nie mogę nasycić się sposobem, w jaki Marta Dzido układa słowa w opowieści. "Frajdę" przeczytałam już co najmniej 3 razy, płacząc ze wzruszenia i zachwytu, a "Sezon na truskawki" zamówiłam w ciemno i nie żałuję.
Chcę jeszcze. Chcę więcej. Chcę!

Nie mogę nasycić się sposobem, w jaki Marta Dzido układa słowa w opowieści. "Frajdę" przeczytałam już co najmniej 3 razy, płacząc ze wzruszenia i zachwytu, a "Sezon na truskawki" zamówiłam w ciemno i nie żałuję.
Chcę jeszcze. Chcę więcej. Chcę!

Cudowna.

Cudowna.