Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia o tworzeniu filmu: pisaniu scenariusza, szukaniu producenta i aktorów, nagrywaniu poszczególnych scen. Jednak dla mnie była to głównie opowieść o piciu; o ludziach, dla których alkohol był najważniejszą rzeczą w życiu i bez niego nie mogli przeżyć choć kilku godzin. Przez to nie wykorzystywali swojego potencjału, nie spełnili marzeń, które mogli spełnić i zmarnowi większość swojego czasu na zatracaniu się w uzależnieniu. Nie widzieli w tym nic złego i nie chcieli z tego wyjść, wręcz przeciwnie: uwielbiali to. Książka napisana jest bardzo specyficznym językiem, który nie każdemu się spodoba. Mi niestety nie przypadł do gustu. Jeżeli miałabym opisać tą książkę  jednym słowem, byłoby to: dziwna, ale nie w tym pozytywnym sensie, który lubię. Bohaterowie niekiedy zachowywali się tak nietypowo, wręcz absurdalnie, że nie byłam w stanie uwierzyć, że tak postąpiłby prawdziwy człowiek. Autor w niektórych kwestiach nie miał wystarczającej wiedzy, aby o tym pisać, co widać na przykład w scenie z cerkwią. Nie do końca wiem, co ta książka miała przekazać czytelnikom, ale może to ja jej nie zrozumiałam. Sama historia tworzenia filmu jednak na plus, ponieważ można zobaczyć jak to wygląda że strony scenarzysty, co rzadko jest pokazywane. Niestety ja nie mogłam się wciągnąć, poczuć jakiś emocji czy poczuć więzi z bohaterami.

Historia o tworzeniu filmu: pisaniu scenariusza, szukaniu producenta i aktorów, nagrywaniu poszczególnych scen. Jednak dla mnie była to głównie opowieść o piciu; o ludziach, dla których alkohol był najważniejszą rzeczą w życiu i bez niego nie mogli przeżyć choć kilku godzin. Przez to nie w...

Rozwiń Zwiń