Jesteśmy społecznością, która kocha książki

6.5. Książka napisana prostym językiem, łatwo się czyta, aczkolwiek uważam, że jest zbyt dużo postaci, zbyt płytko przedstawione. Początek ciekawy , pierwsza połowa trochę mnie nudziła i czytałam ją trochę na siłę, z kolei druga bardziej mnie wciągnęła i ostatnie 70/100 stron przeczytałam za jednym zamachem. Jeżeli ktoś lubi sagi rodzinne z historią w tle to polecam.

6.5. Książka napisana prostym językiem, łatwo się czyta, aczkolwiek uważam, że jest zbyt dużo postaci, zbyt płytko przedstawione. Początek ciekawy , pierwsza połowa trochę mnie nudziła i czytałam ją trochę na siłę, z kolei druga bardziej mnie wciągnęła i ostatnie 70/100 stron przeczytałam za jednym zamachem. Jeżeli ktoś lubi sagi rodzinne z historią w tle to polecam.

Jedna z najgorszych książek jakie czytałam, czytadło dla mało wymagających. Poziom językowy i fabularny rodem z Trudnych Spraw: z jednej strony szybko się czyta, z drugiej za dużo opisów segzu. Gdybym nie wiedziała kto jest autorem pomyślałabym, że napisał ją napalony nastolatek. Nie polecam 👎

Jedna z najgorszych książek jakie czytałam, czytadło dla mało wymagających. Poziom językowy i fabularny rodem z Trudnych Spraw: z jednej strony szybko się czyta, z drugiej za dużo opisów segzu. Gdybym nie wiedziała kto jest autorem pomyślałabym, że napisał ją napalony nastolatek. Nie polecam 👎

Strasznie rozwlekła,niepotrzebnie. Myślę że treść dałoby się zmieścić w 500 stronach bez niepotrzebnych szczegółów. Zakończenie mnie nie satysfakcjonuje. Jak narazie,jest to faktycznie najsłabsza część, mam nadzieję że następna będzie lepsza.

Strasznie rozwlekła,niepotrzebnie. Myślę że treść dałoby się zmieścić w 500 stronach bez niepotrzebnych szczegółów. Zakończenie mnie nie satysfakcjonuje. Jak narazie,jest to faktycznie najsłabsza część, mam nadzieję że następna będzie lepsza.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Miłoszewskiego.
Początek trochę się dłużył. Niestety później było tyle samo dobrych momentów co dłużyzn.
Nawiązania do historii Polski oraz nawiązania do kultury na plus.
Nie do końca podobał mi się styl pisania autora - jest bardzo niespójny, niektóre fragmenty napisane literackim językiem, a w innych dobór słów jak u dziewięciolatka ("Obrała z siebie wszystkie warstwy, niczym obdarzona świadomością cebula" xd). Przez to momentami miałam wrażenie, jakby Bezcennego pisało kilka różnych osób.
Zakończenie też mocno średnie (jakoś za gładko wszystko poszło w porównaniu do tych wszystkich perturbacji).

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Miłoszewskiego.
Początek trochę się dłużył. Niestety później było tyle samo dobrych momentów co dłużyzn.
Nawiązania do historii Polski oraz nawiązania do kultury na plus.
Nie do końca podobał mi się styl pisania autora - jest bardzo niespójny, niektóre fragmenty napisane literackim językiem, a w innych dobór słów jak u...

Lepsza od poprzedniej części,czego się nie spodziewałam. Widać że autor naogladał się Mindhuntera zanim wziął się za pisanie. Jednak chyba największym plusem są tu przepychanki słowne Forsta i Osicy. To że Wiktor jest niezniszczalny już nawet przestało mnie dziwić. Śledztwo poszło trochę zbyt gładko,pobieżnie... Zdecydowanie za mało Dominiki a za dużo Szrebskiej.

Lepsza od poprzedniej części,czego się nie spodziewałam. Widać że autor naogladał się Mindhuntera zanim wziął się za pisanie. Jednak chyba największym plusem są tu przepychanki słowne Forsta i Osicy. To że Wiktor jest niezniszczalny już nawet przestało mnie dziwić. Śledztwo poszło trochę zbyt gładko,pobieżnie... Zdecydowanie za mało Dominiki a za dużo Szrebskiej.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam, a już na pewno najlepszy kryminał. Gdy akcja się rozkręci, wprost nie można się oderwać. Polecam wszystkim!

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam, a już na pewno najlepszy kryminał. Gdy akcja się rozkręci, wprost nie można się oderwać. Polecam wszystkim!

Z jednej strony podoba mi się dedukcja Poirota , ale z drugiej akcja toczy się bardzo wolno i zakończenie nie do końca mnie zaskoczyło ani usatysfakcjonowało. W dodatku te francuskie wstawki trochę irytują... Ale, mimo wszystko, czyta się przyjemnie.

Z jednej strony podoba mi się dedukcja Poirota , ale z drugiej akcja toczy się bardzo wolno i zakończenie nie do końca mnie zaskoczyło ani usatysfakcjonowało. W dodatku te francuskie wstawki trochę irytują... Ale, mimo wszystko, czyta się przyjemnie.

Najsłabsza ze wszystkich części, pozycja typowo rzemieślnicza, napisana na siłę. Dobry początek, ale mam wrażenie że im dalej tym gorzej. Najsłabszym punktem jest przewidywalne zakończenie. Jednak największą zagadką jest dla mnie dlaczego Dominika nie pozbyła się nazwiska Hansena...

Najsłabsza ze wszystkich części, pozycja typowo rzemieślnicza, napisana na siłę. Dobry początek, ale mam wrażenie że im dalej tym gorzej. Najsłabszym punktem jest przewidywalne zakończenie. Jednak największą zagadką jest dla mnie dlaczego Dominika nie pozbyła się nazwiska Hansena...

Dla mnie najlepsza, obok pierwszej, część z całej serii. Dużo się dzieje, losy wszystkich bohaterów splatają się w ciekawy, sensowny sposób. Dużo zwrotów akcji, dynamiki i zaskakujących rozwiązań. Dobre zakończenie, takie nie na siłę.

Dla mnie najlepsza, obok pierwszej, część z całej serii. Dużo się dzieje, losy wszystkich bohaterów splatają się w ciekawy, sensowny sposób. Dużo zwrotów akcji, dynamiki i zaskakujących rozwiązań. Dobre zakończenie, takie nie na siłę.

8-8.5 trochę słabsza od pierwszej części choć również wciąga

8-8.5 trochę słabsza od pierwszej części choć również wciąga