Morderstwo w Orient Expressie

Ocena z 09 maja 2017 roku 6/10.
Ocena z 08 października 2024 roku 6/10.

Ocena z 09 maja 2017 roku 6/10.
Ocena z 08 października 2024 roku 6/10.

Bardzo lubię tą książkę, więc oczywiście gorąco polecam. Intryga, akcja, charakterystyka postaci i zaskakujące rozwiązanie wszystko w najlepszym gatunku. Książka jest napisana w lekkim stylu, a jednocześnie zawiera w sobie niesamowicie zawiłe wątki.

Bardzo lubię tą książkę, więc oczywiście gorąco polecam. Intryga, akcja, charakterystyka postaci i zaskakujące rozwiązanie wszystko w najlepszym gatunku. Książka jest napisana w lekkim stylu, a jednocześnie zawiera w sobie niesamowicie zawiłe wątki.

Ostatnio zawiodłem się na Cobenie i tym jego niby będącym zlepkiem przypadkowych scen. Postanowiłem więc chociaż na chwilę wrócić do korzeni i odświeżyć sobie jakiś kryminał z dawnych lat, padło zatem na klasyk znanej wszystkim Agaty Christie, a zarazem jeden z jej najsłynniejszych tytułów, czyli "Morderstwo w Orient Expressie".

 Fabuła wydaje się prosta, w pociągu unieruchomionym gdzieś w szczerym polu przez zaspy śniegu, zostaje zamordowany jeden z pasażerów, zatem morderca musi znajdować się w wagonie. Zadania jego znalezienia podejmie się sławny detektyw Herkules Poirot który zbiegiem okoliczności podrózuje tym składem.

Struktura kryminału w tej historii jest odmienna od obecnych powieści tego gatunku literackiego. Nie ma tutaj ciągu wydarzeń, akcji, nie znajdziemy także rozbudowanych wątków obyczajowych. Powiedziałbym że to taki surowy kryminał w którym zaraz po dokonanej zbrodni dochodzimy do rozwiązania poprzez kolejne przesłuchania z których powoli dopasowujemy do siebie kolejne puzzle.

Nie jest to idealny kryminał, Poirot przynajmniej w dwóch przypadkach odkrywając prawdziwą tożsamość pasażerów nie miał ku temu żadnego logicznego uzasadnienia, w innych przypadkach znowu jego metoda dedukcji jest nam wytłumaczona, stąd twierdzę że powieść Agaty Christie jest niedopracowana, zarazem jednak uważam ją za godną polecenia.

Jakże to było odświeżające, gdy z ostatnich kilkudziesięciu stron nagle nie wysypują się twisty jeden po drugim, szczególnie gdy każdy kolejny z tych twistów zdaje się wychodzić z coraz głębszych czeluści odbytu autora. Tak, nawiązuje tutaj do ostatnich ksiązek Cobena, ale także Bachusa, Małysy, Mroza, Sagera, czy McFadden.

Ostatnio zawiodłem się na Cobenie i tym jego niby będącym zlepkiem przypadkowych scen. Postanowiłem więc chociaż na chwilę wrócić do korzeni i odświeżyć sobie jakiś kryminał z dawnych lat, padło zatem na klasyk znanej wszystkim Agaty Christie, a zarazem jeden z jej najsłynniejszych tytułów, czyli "Morderstwo w Orient Expressie".

 Fabuła wydaje się prosta, w pociągu...

Kryminał, ale z niesamowitą klasą

Kryminał, ale z niesamowitą klasą

Klasyczny kryminał, w starym dobrym stylu, pełen klasy i elegancji. Kryminał w którym musisz teraz, natychmiast wiedzieć co będzie dalej. Od takich rzeczy powinno się zaczynać przygodę z kryminałami, od klasyki gatunku w najlepszym wydaniu, apetyt po takiej lekarze jest ogromny.

Klasyczny kryminał, w starym dobrym stylu, pełen klasy i elegancji. Kryminał w którym musisz teraz, natychmiast wiedzieć co będzie dalej. Od takich rzeczy powinno się zaczynać przygodę z kryminałami, od klasyki gatunku w najlepszym wydaniu, apetyt po takiej lekarze jest ogromny.

To moja pierwsza książka Agathy Christie i na pewno nie ostatnia. Liczba bohaterów trochę z początku utrudniała połapanie się w historii, ale czytało się mimo to bardzo przyjemnie.

To moja pierwsza książka Agathy Christie i na pewno nie ostatnia. Liczba bohaterów trochę z początku utrudniała połapanie się w historii, ale czytało się mimo to bardzo przyjemnie.

Inteligentna intryga, bystry, o analitycznym umyśle detektyw. Cóż chcieć więcej. Dobra zabawa przy czytaniu.

Inteligentna intryga, bystry, o analitycznym umyśle detektyw. Cóż chcieć więcej. Dobra zabawa przy czytaniu.

Kryminał składał się z trzech części. Każda została dobrze wyodrębniona – spodobał mi się ten podział. Początek powieści toczył się ślamazarnie i pomyślałem sobie, że ciężko będzie mi dotrwać do końca książki. Za połową pierwszej części akcja zaczęła nabierać ciekawszego tempa. Pojawiły się ważne wątki dotyczące takich zagadnień jak alibi, zemsta, dedukcja, opanowanie emocjonalne. Im dalej tym bardziej interesująco. Szczególnie ostatni i chyba najdłuższy rozdział trzeciej części zaskoczył mnie inteligentnymi przemyśleniami głównego bohatera Herkulesa Poirot – tak niespodziewane zakończenie okazało się ucztą dla mojego umysłu. "Morderstwo w Orient Expressie" poświadczyło o dobrym zmyśle detektywistycznym Agaty Christie oraz jej talencie do opisywania tego typu historii.

PS. Na myśl szybko przyszła mi reklama parówek firmy "Tarczyński" :)

Kryminał składał się z trzech części. Każda została dobrze wyodrębniona – spodobał mi się ten podział. Początek powieści toczył się ślamazarnie i pomyślałem sobie, że ciężko będzie mi dotrwać do końca książki. Za połową pierwszej części akcja zaczęła nabierać ciekawszego tempa. Pojawiły się ważne wątki dotyczące takich zagadnień jak alibi, zemsta, dedukcja, opanowanie...

Najpierw zobaczyłam film a dopiero teraz przeczytałam książkę. Od początku najbardziej ciekawiło mnie zakończenie, jak to będzie w papierowej wersji i to ono właśnie mnie rozczarowało. W filmie Hercules, w tej ostatniej scenie, bardzo się wahał, nie wiedział, co zrobić, czy stanąć po stronie moralności i nie wydać morderców czy sprawiedliwości i tych morderców ukarać, a w książce podjął tę decyzję ot tak, tak po prostu. W ogóle stało się to bardzo szybko. Mega rozczarowujące.
Film oceniłam na 8★.

Najpierw zobaczyłam film a dopiero teraz przeczytałam książkę. Od początku najbardziej ciekawiło mnie zakończenie, jak to będzie w papierowej wersji i to ono właśnie mnie rozczarowało. W filmie Hercules, w tej ostatniej scenie, bardzo się wahał, nie wiedział, co zrobić, czy stanąć po stronie moralności i nie wydać morderców czy sprawiedliwości i tych morderców ukarać, a w...

Arcydzieło pióra Agathy Christie. Znakomicie ułożona intryga, która kończy się spektakularnym zakończeniem, gdzie zdrowo rozumiana sprawiedliwość wygrywa z twardym prawem. To, co uwielbiam u Christie i Van Gullika, to to, że można zagadkę rozwiązywać równolegle z detektywem.

Christie wplata w swoje dzieła kawał porządnego, niebanalnego humoru. Oto dwie próbki:

"Przy małym stoliku, wyprostowana niczym struna, siedziała najbrzydsza leciwa dama, jaką kiedykolwiek widział. Jej brzydota była wybitna - bardziej fascynowała, niż odstręczała"

"- Ja także głęboko się zastanowiłem - powiedział lekarz, bezwstydnie odrywając się od pewnych wspomnień pornograficznej natury. - Rozstrząsnąłem wiele możliwych teorii, żadna jednak mnie nie satysfakcjonuje.".

Ciekawostka - wątek porwanego i zamordowanego dziecka zaczerpnięty został ze sprawy syna Charlesa Lindbergha

Arcydzieło pióra Agathy Christie. Znakomicie ułożona intryga, która kończy się spektakularnym zakończeniem, gdzie zdrowo rozumiana sprawiedliwość wygrywa z twardym prawem. To, co uwielbiam u Christie i Van Gullika, to to, że można zagadkę rozwiązywać równolegle z detektywem.

Christie wplata w swoje dzieła kawał porządnego, niebanalnego humoru. Oto dwie próbki:

"Przy...