Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia.

Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia.

We read to know we are not alone.

We read to know we are not alone.

Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.

Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.

Lepszy jeden rozumny czytelnik z prawdziwą literaturą w ręce, niż dziesiątki tysięcy jamochłonów z papierem toaletowym w garści.

Lepszy jeden rozumny czytelnik z prawdziwą literaturą w ręce, niż dziesiątki tysięcy jamochłonów z papierem toaletowym w garści.

Jak dziwnie przedzierać się przez tłumy, patrząc na życie przez oczy piekące od łez.

Jak dziwnie przedzierać się przez tłumy, patrząc na życie przez oczy piekące od łez.

Trzeba prowadzić życie według autorów, których się czyta

Trzeba prowadzić życie według autorów, których się czyta

Zaśpiewam teraz swoją pochwalną pieśń. Chwała niebiosom za samotność. Chcę być sam. Chcę zrzucić z siebie zasłonę istnienia, chmurę, która się przeistacza pod najlżejszym tchnieniem, dzień i noc, i cały dzień, i całą noc. Siedząc tutaj, zmieniałem się (...) Teraz nikt mnie nie widzi i już się nie zmieniam. Chwała niebiosom za samotność, która zdjęła ciężar z oczu, położyła kres zachodom ciała i usunęła wszelką potrzebę kłamstw i fraz.

Zaśpiewam teraz swoją pochwalną pieśń. Chwała niebiosom za samotność. Chcę być sam. Chcę zrzucić z siebie zasłonę istnienia, chmurę, która się przeistacza pod najlżejszym tchnieniem, dzień i noc, i cały dzień, i całą noc. Siedząc tutaj, zmieniałem się (...) Teraz nikt mnie nie widzi i już się nie zmieniam. Chwała niebiosom za samotność, która zdjęła ciężar z oczu, położyła kres...