Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy przeczytałam w internecie o premierze kolejnej książki Anny Herbich o dziewczynach, które przeżyły masakrę na Wołyniu, od razu postanowiłam, że muszę ją mieć. Czytałam ,,Dziewczyny z powstania"- utwór całkowicie skradł moje serce- liczyłam, że i tym razem będzie podobnie. Tematyka ludobójstwa na Wołyniu od zawsze mnie interesowała (z resztą, jestem fascynatką historii!), dlatego oczekiwałam od tej książki wiele. Czy się zawiodłam? Może odrobinkę. Nie dowiedziałam się aż tyle, ile bym chciała. O wydarzeniach historycznych opisanych w książce słyszałam już wcześniej. Jednakże nie zmienia to faktu, że osobiste historie kobiet, na których tragedia wołyńska odcisnęła piętno na zawsze, poruszają do głębi. W ciągu jednej nocy straciły wszystko- dom, rodzinę, przyjaciół. Dlaczego? ,,Dlatego, że jesteś Lach". Co drzemało w głowie tych ludzi, którzy zabijali? Co popychało ich do tak okrutnych czynów: odbierania życia własnym bliskim, mordowania siekierami, widłami, obcinania rąk, nóg, i to także maleńkim dzieciom...Każda z tych kobiet, mimo, że straciła tak wiele, nigdy nie utraciła jednego- pragnienia życia. Często musiały się ukrywać przed kolejną napaścią ze strony Ukraińców, często były ranne, wycieńczone, przeraźliwie głodne, a mimo to kurczowo trzymały się życia. Ileż one musiały mieć w sobie siły, odwagi! Na końcu każdej historii padło pytanie do bohaterki, czy potrafi wybaczyć, czy wierzy w pojednanie polsko- ukraińskie. Odpowiedź brzmiała: tak, ale potrzebna jest prawda. Tymczasem nawet teraz Ukraińcy unikają odpowiedzialności za tą zbrodnię, a osoby, przez które ta cała masakra nastąpiła, są czczone w tym kraju jak bohaterowie. Bez względu na wszystko, my, Polacy, nie powinniśmy zapominać o ofiarach tej straszliwej zbrodni. Oni zginęli za to, że byli Polakami, jak my. My żyjemy, i jesteśmy im coś winni.

Gdy przeczytałam w internecie o premierze kolejnej książki Anny Herbich o dziewczynach, które przeżyły masakrę na Wołyniu, od razu postanowiłam, że muszę ją mieć. Czytałam ,,Dziewczyny z powstania"- utwór całkowicie skradł moje serce- liczyłam, że i tym razem będzie podobnie. Tematyka ludobójstwa na Wołyniu od zawsze mnie interesowała (z resztą, jestem fascynatką...

O carycy Katarzynie można powiedzieć wiele, może tylko nie to, że była dobrą, cnotliwą królową ;) Mimo swoich skandalicznych przygód erotycznych i bezwględnym sposobie rządzenia, Katarzyna jest postacią wyjątkową i wyróżniającą się na tle innych władców Rosji. Uważam, że może być autorytetem jeśli chodzi o sposób rządów, bo nie da się zaprzeczyć, że za jej rządów Rosja stanęła u szczytu potęgi. A należy przypomnieć, że przecież Katarzyna nie była Rosjanką, tylko Niemką urodzoną w Szczecinie. Gdy przyjechała do nowej ojczyzny, do obcego otoczenia, widząc same wrogie spojrzenia wokół siebie- musiała walczyć, walczyć o swoje szczęście, o przetrwanie w tym trudnym środowisku. Cóż, poradziła sobie świetnie. Urodziła następcę tronu, przejęła władzę, przeżyła płomienny romans nie z kim innym, jak z królem polskim Stanisławem Augustem Poniatowskim. Osiągnęła wszystko, co chciała. To jest kobieta sukcesu. Mimo wszystkich kontrowersji wokół niej, po przeczytaniu tej książki zrozumiałam, że ona nie miała innego wyjścia- musiała walczyć. Wam też polecam tą książkę- pozwoli wam ona spojrzeć z innej perspektywy na Katarzynę Wielką.

O carycy Katarzynie można powiedzieć wiele, może tylko nie to, że była dobrą, cnotliwą królową ;) Mimo swoich skandalicznych przygód erotycznych i bezwględnym sposobie rządzenia, Katarzyna jest postacią wyjątkową i wyróżniającą się na tle innych władców Rosji. Uważam, że może być autorytetem jeśli chodzi o sposób rządów, bo nie da się zaprzeczyć, że za jej rządów Rosja...

,,Ostatnia królowa" to powieść poświęcona Joannie, córce Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego, następczyni tronu w Hiszpanii. Jest ona także siostrą Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony Henryka VIII (który, nie mogąc się z nią rozwieść, postanowił odstąpić od kościoła katolickiego). Joanna zyskała przydomek ,,Szalona", ze względu na swoją chorobę psychiczną, którą odziedziczyła prawdopodobnie po swojej matce. Autor przez całą książkę ukrywa niejako tą chorobę, stara się ją usprawiedliwić. Za to odejmuję gwiazdkę, bo Joanna w opinii większości historyków w rzeczywistości była chora i takiego faktu historycznego nie powinno się zatajać lub niejako usprawiedliwiać. Poza tą małą wadą książka jest fantastyczna. Piękne i wygodne życie Joanny, w które wplata się namiętna miłość jej i Filipa w gorącej Hiszpanii to coś, co spodoba się fanom romansów i nie tylko. Wszystko zaczyna się sypać, gdy niespodziewanie Joanna zostaje następczynią tronu hiszpańskiego. Zdradzają ją najbliższe jej osoby- ojciec, mąż, syn... Po śmierci Filipa, męża Joanny, którego ta mimo zła, które jej wyrządził, szaleńczo kochała, pogrążyła się w chorobie psychicznej. Próbowała odzyskać tron, niestety- wpadł on w ręce Habsburgów, a biedna Joanna została więźniem aż do swojej śmierci. Autor cudownie przedstawił tragiczne życie córki Izabeli Kastylijskiej, książkę czyta się tak, aż zapiera dech w piersiach. Ponadto styl pisania autora bardzo przypadł mi do gustu- jest taki wyrafinowany, wyjątkowy... Gorąco polecam!!!

,,Ostatnia królowa" to powieść poświęcona Joannie, córce Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego, następczyni tronu w Hiszpanii. Jest ona także siostrą Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony Henryka VIII (który, nie mogąc się z nią rozwieść, postanowił odstąpić od kościoła katolickiego). Joanna zyskała przydomek ,,Szalona", ze względu na swoją chorobę psychiczną,...