Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupiłam tę książkę kilka lat temu, i nie bardzo wiedziałam wtedy, co robię. Miałam zupełnie inny gust czytelniczy (o ile wogóle jakiś miałam), inne poglądy (ach, ciężki wiek dojrzewania), okropnie nie podobał mi się styl pisania tej autorki. Chyba kupiłam ją tylki dlatego, że dużo się swojego czasu o pani Grocholi słyszało. Przeczytałam ją dopiero dziś. Przed chwilą. Dziś wiem, że musiałam dorosnąć do tej lektury.

"Zielone drzwi" to autobiograficzna książka, w której autorka opisuje swoje dzieciństwo, młodość, czasy szkolne, maturę, pierwszą pracę, miłość pierwszą, drugą, trzecią, narodziny córki, podróże, chorobę nowotworową, budowę domu, i w końcu czasu współczesne. Pani Katarzyna sporo w życiu przeszła, i jak każdy miewała chwile załamania. Upadała wiele razy, ale za każdym razem potrafiła wstać, z pomocą rodziny, przyjaciół, córki, silnej woli. Pisząc chce przekazać swoim czytelnikom, że życie pisze różne scenariusze. Jednak każde zdarzenie, każde uczucie, każda osoba czegoś nas uczy. Nic nie dzieje się bez powodu.

"Spotykam nowych ludzi, jedni przemijają, inni zostają ważnymi osobami w moim życiu. Tych drugich jest zdecydowanie więcej, ale od każdego człowieka uczę się czegoś niezwykle istotnego. Dostaję do odrobienia kolejne lekcje, a jeśli ich nie odrabiam, powtarzają się do znudzenia."

Bardzo mądra książka z której czytelnik może wiele wynieść. Napisana prostym, płynnym językiem. Jednak momentami robi się ogromny chaos i ciężko się we wszystkim połapać.

Kupiłam tę książkę kilka lat temu, i nie bardzo wiedziałam wtedy, co robię. Miałam zupełnie inny gust czytelniczy (o ile wogóle jakiś miałam), inne poglądy (ach, ciężki wiek dojrzewania), okropnie nie podobał mi się styl pisania tej autorki. Chyba kupiłam ją tylki dlatego, że dużo się swojego czasu o pani Grocholi słyszało. Przeczytałam ją dopiero dziś. Przed chwilą. Dziś...