Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Oro" to historia poruszająca, głęboka, wartościowa i niezwykle mądra. Wielkie brawa dla mądrych autorek za stworzenie tak dobrej powieści młodzieżowej. Za zasłoną dobrego humoru, na brak którego w książce nie można narzekać, kryją się poważne treści. I mimo że lektura sprawia wrażenie lekkiej czy łatwej, pobudza naszą wrażliwość, skłania do refleksji. Świetny język powieści, nowoczesny, nie trąca sztucznością, a ciekawa fabuła wnosi wreszcie jakiś powiew świeżości do polskiej literatury młodzieżowej. Natomiast największą zaletą powieści bez wątpienia są jej bohaterowie – pełnokrwiści, nie idealizowani, z własnymi bolączkami. Wybierając swoich młodych bohaterów, każdego obdarzyły jakąś „wadą” – problemem, z którym muszą się oni mierzyć.
Główną bohaterką jest Lena- dziewczynka z domu dziecka, która tuła się od rodziny zastępczej, do rodziny i powoli traci nadzieję, na to, że może zostać pokochana, że na jakieś miejsce będzie po prostu mówiła dom. Wkrótce dołącza do gromady przysposobionych dzieci, bez wyjątku oryginalnych i obdarzonych nieprzeciętnymi osobowościami oraz przezwiskami: Iskry z ADHD, Oka przekręcającego wyrazy, Cienkiej zmagającej się z nadprogramowymi kilogramami, Arnolda – specjalisty od zdrowego żywienia i Memory’ego, obdarzonego doskonałą pamięcią i talentem do nauki. Każde z nich dźwiga bagaż w postaci aktualnych problemów i traum z przeszłości. Przewijają się tutaj tematy przemocy domowej, alkoholizmu, czy fanatyzmu religijnego. Możemy też sporo dowiedzieć się o ADHD, czy zespole sawanta. Autorki ukazały także, że każdy problem można rozwiązać, choć wydaje się, że świat się już zawalił. Nieodłączną pomocą okazała się w tej powieści rodzina i uczucia, którymi jej członkowie się obdarzają. Myślę również, że doskonale pokazały psychikę dziecka z bidula.
„Oro” jednak to przede wszystkim książka o tolerancji i potrzebie akceptacji. O tym, że każdy zmaga się z jakimiś problemami, nikt nie jest idealny, to bardzo mądra, podnosząca na duchu książka, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Niezwykła, trochę tajemnicza i przede wszystkim magiczna, z mocnym przesłaniem, o miłości, rodzinie, odnajdywaniu siebie i życiu z innymi ludźmi.

"Oro" to historia poruszająca, głęboka, wartościowa i niezwykle mądra. Wielkie brawa dla mądrych autorek za stworzenie tak dobrej powieści młodzieżowej. Za zasłoną dobrego humoru, na brak którego w książce nie można narzekać, kryją się poważne treści. I mimo że lektura sprawia wrażenie lekkiej czy łatwej, pobudza naszą wrażliwość, skłania do refleksji. Świetny język...

Historia miłości dwojga młodych, różnych od siebie ludzi. Magiczne uczucie, ale też bolesne i wymagające poświęceń zrodziło się między nimi podczas wakacji i od początku nie było tylko przelotnym romansem. Jednak czas i odległość okazały się trudniejsze do pokonania niż się wydawało. „I wciąż ją kocham” to piękna historia prawdziwej miłości, która trwa wiecznie, o dojrzewaniu i nauce udzielanej przez życie. Bardzo urzekła mnie historia opowiedziana z perspektywy głównego bohatera. Uczy o tym, że ważne jest, aby podejmować właściwe i prawe decyzje, nawet jeśli wydaje się nam to bardzo trudne i złe dla nas samych. Pokazuje, że prawdziwa miłość to taka, w której na uwadze mamy przede wszystkim drugą osobę, nie samego siebie. W tej lekturze nie znajdziemy ciągu płynnej, wartkiej akcji. Rozpędza się ona wraz z każdym spotkaniem Johna i Savannah, spowalnia, gdy żołnierz udaje się pełnić swą posługę ojczyźnie. Nie oznacza to w żadnym wypadku, iż jest to nudna lektura. Niezwykły klimat sprawia że wszystko mocno się przeżywa, przez co czyta się ją naprawdę z zapartym tchem. Książka jest przepięknie napisana, swobodnie i zwyczajnie. Czytając czułam jakbym widziała wszystko swoimi oczami siedząc obok. Książka jest wzruszająca, w niektórych momentach doprowadzająca do łez, a przede wszystkim prawdziwa. Ukazuje prawdziwy sens miłości oraz jej piękno. To książka, która opisuje prawdziwie poważne dylematy i na sam koniec pokazuje,czym tak naprawdę jest bezinteresowna miłość do drugiej osoby. Polecam tym, którzy chcą poczytać o miłości, przedstawionej w zupełnie inny, trudniejszy sposób. Gorąco polecam!


"Sprzedałem kolekcję, ponieważ zrozumiałem, czym jest prawdziwa miłość. Tim mi powiedział – i pokazał – że prawdziwa miłość oznacza, że zależy ci na szczęściu drugiego człowieka bardziej niż na własnym, bez względu na to, przed jak bolesnymi wyborami stajesz "

Historia miłości dwojga młodych, różnych od siebie ludzi. Magiczne uczucie, ale też bolesne i wymagające poświęceń zrodziło się między nimi podczas wakacji i od początku nie było tylko przelotnym romansem. Jednak czas i odległość okazały się trudniejsze do pokonania niż się wydawało. „I wciąż ją kocham” to piękna historia prawdziwej miłości, która trwa wiecznie, o...

Powieść Laurie F. Stolarz to historia łącząca w sobie elementy romantycznej noweli z wątkiem kryminalnym, który jak na książkę dla młodzieży, został całkiem pomysłowo i sprawnie skonstruowany. Książka skupia się tylko na jednym wydarzeniu, jednak jako całość nie nudzi, a zakończenie naprawdę zaskakuje. Powieść napisana jest prostym, lekkim językiem. Liczne wątki humorystyczne oraz ekscentryczna postać Kimmie sprawiają, że czyta się ją z przyjemnością. Jedyny jej słaby punkt, to zbyt wiele oczywistych nawiązań do sagi Zmierzch. Żyjemy w czasach, kiedy wymyślenie czegoś nowego jest niezwykle trudne, ale tutaj pewne sytuacje są zbyt dosłownie zaczerpnięte z książki pani Meyer (np.scena z samochodem i zachowanie na lekcji chemii) Odczuwam, że Laurie Faria Stolarz chyba chciała napisać tą książkę na siłę lub miała ochotę coś stworzyć, ale nie wiedziała nawet co i zupełnie nie przygotowała się do projektu. Po przeczytaniu tej części nie sięgnę po drugą część, bo nic nie zyskam czytając kontynuację. Na zakończenie powiem, że książka jest dobra lekturą dla niewymagających, którzy liczą na relaks i lekką zagadkę.

Powieść Laurie F. Stolarz to historia łącząca w sobie elementy romantycznej noweli z wątkiem kryminalnym, który jak na książkę dla młodzieży, został całkiem pomysłowo i sprawnie skonstruowany. Książka skupia się tylko na jednym wydarzeniu, jednak jako całość nie nudzi, a zakończenie naprawdę zaskakuje. Powieść napisana jest prostym, lekkim językiem. Liczne wątki...