Oro to niebanalna powieść dla młodzieży. Wyjątkowa. Mądra. Mnożąca pytania. Dająca do myślenia. Opisuje odrzucenie i trudne dorastanie. Daje nadzieję. Pokazuje, że może być lepiej, cieplej, bliżej. Nie ubiera w ładne szaty, nie ubarwia, czasami przeklnie i się wkurzy. Jednak daje siłę.

Dla nastolatków. I dla dorosłych. Żeby wiedzieli, jak jest, bo nawet jeśli się domyślają, to i tak mają braki. I powinni poczytać o tym, co ważne w życiu. O tym, co daje siłę w codzienności. Co buduje.
O tym, że każdy się z czymś boryka, ale chodzi o to, żeby się nie barykadować, ale czasami nie można inaczej, czasami wydaje się, że życie to wieczna walka. O przestrzeń, o uczucia, o siebie. Jednak nawet kiedy wybierasz samotność, nigdy nie jesteś sam.

Dla mnie książka dwóch polskich pisarek to przede wszystkim opowieść o mądrym i uważnym rodzicielstwie. O tym, że wystarczy BYĆ, SŁUCHAĆ, NIE OCENIAĆ, NIE NARZUCAĆ. Klucz do fajnego bycia razem i do pełnej bliskości codzienności naprawdę nie jest głęboko zakopany.

Oro to niebanalna powieść dla młodzieży. Wyjątkowa. Mądra. Mnożąca pytania. Dająca do myślenia. Opisuje odrzucenie i trudne dorastanie. Daje nadzieję. Pokazuje, że może być lepiej, cieplej, bliżej. Nie ubiera w ładne szaty, nie ubarwia, czasami przeklnie i się wkurzy. Jednak daje siłę.

Dla nastolatków. I dla dorosłych. Żeby wiedzieli, jak jest, bo nawet jeśli się...

Właśnie niedawno skończyłam czytać ta książkę, moim zdaniem to jest świetna książka dla każdego. Uczy tolerancji, miłości i przyjaźni w sposób zabazwny dowci a zarazem skuteczny. Jestem ciekawa cxy jest druga cześć.
Z całego serca polecam

Właśnie niedawno skończyłam czytać ta książkę, moim zdaniem to jest świetna książka dla każdego. Uczy tolerancji, miłości i przyjaźni w sposób zabazwny dowci a zarazem skuteczny. Jestem ciekawa cxy jest druga cześć.
Z całego serca polecam

Książka już od bardzo dawna widniała na mojej liście książek do przeczytania. Od tak dawna, że w ogóle o niej zapomniałam. Traf chciał, że w końcu kupiłam sobie ebooka. I znowu o książce zapomniałam i czekała na swoją kolej. Jednak jak już wreszcie zaczęłam czytać, to nie mogłam się oderwać. Świetna historia, piękna, o ludzkiej podświadomości, o upartości, która nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem. Literatura młodzieżowa, ale i dorosłym powinna przypaść do gustu. Mnie się książka podobała.

Książka już od bardzo dawna widniała na mojej liście książek do przeczytania. Od tak dawna, że w ogóle o niej zapomniałam. Traf chciał, że w końcu kupiłam sobie ebooka. I znowu o książce zapomniałam i czekała na swoją kolej. Jednak jak już wreszcie zaczęłam czytać, to nie mogłam się oderwać. Świetna historia, piękna, o ludzkiej podświadomości, o upartości, która nie zawsze...

Ogółem ta książka to wgląd w codzienny świat dzieci i nastolatków z różnymi problemami. Idylla przeplatana szarą codziennością, śmiech przez łzy. Każdy z bohaterów wysuwa się z czymś przed szereg, czy to schorzeniem, czy patologią życia. To historia która nie ubarwia życia, a jedynie ubiera je w słowa które nie znokautują. Przynajmniej nie od razu. Bulimia, niska samoocena, ADHD, alkoholizm, a pośrodku tego odstający od tego wszystkiego nadprzyrodzony bohater, próbujący naprawić świat i Lenę, trochę na niego skazaną.

Wydaje mi się, że czytałam już to kiedyś, jednak powrót do lektury Oro mnie zaskoczył. Sam tytułowy bohater pragnie być zbawcą i gdzie nie zdziała sam, w miarę możliwości posyła Lenę. Gdybym miała go do kogoś porównać, to trochę przypomina mi Aidena z Beyond Two Souls, jednak w przeciwieństwie do niego może mówić i nie omieszka z tego skorzystać. Czy Oro to uśmiech losu? A może zaginiony bliźniak, połączony duchowo z protagonistką? Zakończenie dało mi więcej pytań niż odpowiedzi, ale i tak nie jestem zawiedziona.

Ogółem ta książka to wgląd w codzienny świat dzieci i nastolatków z różnymi problemami. Idylla przeplatana szarą codziennością, śmiech przez łzy. Każdy z bohaterów wysuwa się z czymś przed szereg, czy to schorzeniem, czy patologią życia. To historia która nie ubarwia życia, a jedynie ubiera je w słowa które nie znokautują. Przynajmniej nie od razu. Bulimia, niska samoocena,...

Czy można napisać książkę o adopcji dziecka w sposób dowcipny, a zarazem mądry? Czy można poruszyć problem odmienności, przemocy domowej, alkoholizmu w sposób subtelny, bez narzucania własnego zdania? Pokazując tym samym problem, ale nie oceniając postępowania? A na koniec to wszystko razem połączyć w jedną całość, dodając do tego szczyptę magii?
Okazuje się, że tak. Znalazłam to wszystko w powieści dla młodzieży pt. „Oro”.

W tej książce poznajemy Lenę, która miała pecha i trafiła do domu dziecka. Kiedy po kolejnej adopcji dziewczynka wraca do bidula, stwierdza, że nie zasługuje na miłość i przynosi pecha. Pewnego dnia pojawia się kolejna rodzina, która chce Lenie dać dach nad głową. Dziewczyna z góry zakłada, że i ta adopcja skończy się fiaskiem, więc nie zamierza się przyzwyczajać. Dom, do którego zabierają ją nowi rodzice, jest inny od tych które znała. Wydaje się posklejany z kilku części, z pozoru do siebie niepasujących, ale tworzących ładną całość. Od progu witają ją inne dzieci, szczęśliwe, że do ich małej, pokręconej rodziny dojdzie ktoś nowy. Lena z biegiem czasu zakochuje się w tym miejscu, odnajduje tu siebie. Zaciekawia ja Gruba i próbuje poznać tajemnice Arnolda. Dziewczynka nie chce pokazać, jak bardzo zależy jej na tej rodzinie, więc jedyne co widzą nowi rodzice to obojętność. Kim jest tytułowy Oro i jaki wpływ ma na Lenę? To wszystko i jeszcze więcej znajdziecie w tej niepozornej książce.

Czy można napisać książkę o adopcji dziecka w sposób dowcipny, a zarazem mądry? Czy można poruszyć problem odmienności, przemocy domowej, alkoholizmu w sposób subtelny, bez narzucania własnego zdania? Pokazując tym samym problem, ale nie oceniając postępowania? A na koniec to wszystko razem połączyć w jedną całość, dodając do tego szczyptę magii?
Okazuje się, że tak....

Cudowny świat. Ciężko go opuszczać.

Cudowny świat. Ciężko go opuszczać.

Jezus Maria! Książka cudowna! Zakończenie to aż mnie na kolana powaliło! Jaka szkoda że książka nie ma następnej części. Od razu bym ją przeczytała. Nie wiem co jeszcze bym mogła napisać! To po prostu trzeba przeczytać! Bardzo polecam!

Jezus Maria! Książka cudowna! Zakończenie to aż mnie na kolana powaliło! Jaka szkoda że książka nie ma następnej części. Od razu bym ją przeczytała. Nie wiem co jeszcze bym mogła napisać! To po prostu trzeba przeczytać! Bardzo polecam!

Piękna, ciepła opowieść o tym, że miłość potrafi zwyciężyć samotność, bunt, smutek i odrzucenie. O tym, jaką wartością jest rodzina, i że można czynić dobro. Mimo wszystko.

Piękna, ciepła opowieść o tym, że miłość potrafi zwyciężyć samotność, bunt, smutek i odrzucenie. O tym, jaką wartością jest rodzina, i że można czynić dobro. Mimo wszystko.

Bardzo dobra powieść nie tylko dla nastolatków. Warto by sięgnęli po nią również ich rodzice i nauczyciele.
"ORO" to opowieść o 13-letniej Lenie, która już po raz szósty trafia do rodziny zastępczej... Samotność, odrzucenie, problemy z nawiązaniem relacji, agresja która rodzi agresję...A za tym wszystkim stoimy przeważnie MY - DOROŚLI... Do przemyślenia... Bardzo polecam!

Bardzo dobra powieść nie tylko dla nastolatków. Warto by sięgnęli po nią również ich rodzice i nauczyciele.
"ORO" to opowieść o 13-letniej Lenie, która już po raz szósty trafia do rodziny zastępczej... Samotność, odrzucenie, problemy z nawiązaniem relacji, agresja która rodzi agresję...A za tym wszystkim stoimy przeważnie MY - DOROŚLI... Do przemyślenia... Bardzo...

Książka dobra, czyta się szybko i lekko, jednak osoby niecierpliwe mogą szybko rzucić tę książkę. Odchyły od normy logiczne i "ludzkie", co nadaje książce humoru, nakręca akcję. Wszystko ma swój sens, nie ma żadnych niedokończonych wątków. Jednak spolszczenie angielskich słów dla oddania realiów kłuje w oczy. W pewnym momencie fabuła rzuca nami na wszystkie strony, co jest trochę nieprzyjemne, ale można przeżyć.
Nie mniej jednak jest to dobra obyczajówka, bez przeszkód można poznać historię Leny i pozostałych bohaterów. :>

Książka dobra, czyta się szybko i lekko, jednak osoby niecierpliwe mogą szybko rzucić tę książkę. Odchyły od normy logiczne i "ludzkie", co nadaje książce humoru, nakręca akcję. Wszystko ma swój sens, nie ma żadnych niedokończonych wątków. Jednak spolszczenie angielskich słów dla oddania realiów kłuje w oczy. W pewnym momencie fabuła rzuca nami na wszystkie strony, co jest...